My Mafia Boss Husband (Book 1 And 2)

Chapter Fifty

Chapter Fifty

'Kaye Anne's Point Of View'

"How's your friend, iha?" My mom asked. Kauuwi ko lang mula sa hospital. Clara need to stay there for three days hanggang sa maging maayos ang lagay niya. Dahil din sa nangyari, nag hire ng mga bodyguards si Dave para kay Clara, it's for her safety.

And i am not against with that, mas okay pa nga sa akin 'yon para may nagbabantay sa kaibigan ko. I also talked to Clara to stay at home for the mean time kapag nakauwi na siya, i'll visit her every weekend, hindi din muna siya pagtratrabahuin ni Dave dahil nga sa braso nitong natamaan at kailangan munang mag recover.

"Okay naman na po. She's recovering" ani ko.

"That's good to hear. Should we ask your Dad to sent bodyguars for them? You know, it's more safety that way" I smiled at my Mom. She really cares for the people around her lalo na kapag nainvolve samin.

Umiling ako sa sinabi ni Mama.

"Meron na po, Clara's boyfriend, si Dave po naghire na ng mga bodyguards" Na pa 'ohh' ito at tumango.

"Okay, that's great"

Bumaba na si Papa, kasama si Takashi at Kelly para sa hapag. Daryl and Klare is not here yet, saan kaya nag punta ang mga 'yon? Kanina pa sila wala.

Bigla kong naisip si Tyler. Kamusta na kaya ang isang 'yon? Bigla ko tuloy siyang gustong bisitahin but because of what happened to Clara, there are something stopping me to go outside the village. I should stay home, right? If they can do that to my bestfriend, baka oras na lumabas ako hindi na ako umabot sa hospital kapag nagkataon.

Kinabukasan nagising na ang lahat lahat ngunit wala parin si Daryl at Klare. Nagtanong ako kina manang at wala naman daw silang alam kung saan pumunta ang dalawa, tinanong ko na din sila mama pero ang sagot ay may ginagawa lang. I feel strange because of that, it is about those man who are threat to our lives?

I also checked my phone and there's no messages nor call from Tyler. What are they doing?

Malalim ang iniisip ko habang nakatayo sa tapat ng pinto ng kalabitin ako ni Kelly. Tinigil ko ang mga tumatakbong ideya sa isip ko at tinignan si Kelly.

"I wanna see Daddy and Mommy" she said with teary eyes. Lumuhod ako para magpantay ang mukha namin.

"Mommy Kaye is here naman baby, what do you want? Busy sila Mommy Klare at Daddy." Because of what i said she start sobbing and her tears fall down. Hinawakan ko ang kamay kasunod no'n ang pagkapa ko sa leeg at noo niya kung may lagnat ba ito dahil sa sobrang init ng kamay niya.

"You're sick, baby, let's go to your bedroom, Mommy Kaye will take care of you"

"What happened? Bakit umiiyak ang apo ko?" Tanong ni Mama ng bumaba ito.

"Nilalagnat po, hinahanap si Klare at ang Daddy niya" Sagot ko at binuhat si Kelly. My mom started to hysterical.

"Dyos ko! Ngayon lang ba yan?"

Tumango ako.

"Ngayon lang po siguro, masigla pa naman siya kahapon." Sabi ko at hinaplos at buhok ni Kelly na patuloy paring lumuluha sa balikat ko.

Sinamahan na ako ni mama na dalhin si Kelly sa kwarto nito at nag utos kina manang na magdala ng gamot, maligamgam na tubig at malinis na bimpo.

Bumaba din si Papa at Takashi, inaalam kung anong nangyayari. Takashi is beside Kelly now in the bedroom. Playing with her.

Inisip ni mama na kaya siguro nilagnat dahil hinahanap ang mga magulang nito. Sumang ayon din ako, sanay itong nasa paligid lang si Klare, at ngayong isang araw na itong hindi umuuwi siguro namiss niya ang mama niya at ang katabi lang nitong matulog kagabi ay si Takashi.

"Mom, ipasyal kaya natin si Kelly?" Suhestiyon ni Takashi na agad namang inilingan ni Papa.

"Hindi pwede. Hindi pa tayo sigurado kung anong galaw ng mga Fontejon at Montenegro, we can't take a risk another life in here again" Dahil sa sinabi ni papa hindi ko na napigilan mag tanong.

"Sinong bang totoong ama ni Kelly? Pa?" Tanong ko. Tumingin ito sa akin bago kay Mama.

Umiling ito. "I'm not sure, Kaye"

Tumango na lamang ako. Napatingin ako sa cellphone ko ng mag ring ito. Nag excuse ako at lumabas. Nakita kong si Dr. Manuel ang caller. Nagulat pa ako doon dahil ngayon lang ulit siya tumawag.

"Hello, Doc?" Salubong ko mula sa kabilang linya.

Naririnig ko ang buntong hininga nito at parang may hindi magandang sasabihin. Nakaramdam ako ng kaba.

[ Kaye.... ] Putol nitong sabi, [ Maxine is.... gone ]

Hindi agad nag sink in sa akin ang sinabi ni Doc, natulala ako at napahawak sa bibig. Did i hear it right?

"D-Doc?" Tanong ko ulit dito hindi parin tinatanggap ang sinabi niya.

[ We did everything that we can, before you left a months ago she's really fine and recovering from the operation, the operation is succesful but..... ]

Hindi ko na naintindihan ang simabi ni Doc Manuel.

Nasa isip ko na lang ay bakit ganon?!

A sudden tears pooled my eyes.

Why is this happening?

I can't think straight. I can't move, i can't accept this! I won't accept this! I can't!

[ Kaye? Kaye? You still there? ]

Omyghad! What did i do? Why is this happening to me? Bakit sila?!

"Kaye? Sinong tumataw--what happened? Why are you crying, iha!" My mom held my hand, hindi ko pa nabababa ang tawag.

"Babalik ako sa New York, Ma! Si Maxine!" I sobbed again and again, not minding that i can't breathe properly.