My Mafia Boss Husband (Book 1 And 2)

Chapter Thirty-Five

Chapter Thirty-Five

'Kaye Anne's Point Of View'

Tahimik ang kwarto habang nasa labas silang lahat, nagpaalam na at aalis. It's already 8 in the evening, after the news of Alyana's death, Drake said his goodbye before going to Alyana's parents.

I still can't process everything. This is a stressing day, first, that unknown guy, Kelly and those who try to killed her, me and  some of my lost memories, laslty..... Alyana's death and that hurt Drake so much.....

Hindi sumagi sa isip ko na merong namamagitan sa kanila, marami talagang nagbago simula ng umalis ako, maraming nangyari.....

I sighed.

I close my eyes to take a nap.

Someone knock at the door and it opened. I opened my eyes and try to look if who is it.

Nanlamig ako ng makita kong sino ang nandoon.

"Good evening, beautiful" he murmured.

He open the door to came in and lock it. Para akong napako at nilukob ng takot at kaba ang dibdib ko. Umurong ako at halos ilubog ang sarili sa higaan na kinaroroonan.

He smirked and walk towards me.

"S-Sino ka?!" Nanginginig ako at sinubukang humanap ng maaaring hawakan na may talim. Mabilis kong hinablot ang kutsilyong nasa gilid na ginamit kanina pangbalat ng mansanas.

Pero hindi ko pa nahahawakan mabilis siyang naglabas ng baril at tinutok sakin.

"Maganda ka, kaso sagabal ka sa plano kaya uunahin na lang kita" He said and pull the trigger.

"Kaye!"

Napadilat ako at hawak hawak ang dibdib habang, pawisan at malalim ang paghinga.

I cried. Fucking Nightmare.

"Hey, Shhh..." I hug Tyler, tightly.

I sobbed. It's a nightmare! Oh god!

Kala ko totoo. That guy..... he is the same guy i'd seen in the elevator and at Tyler's back earlier.

"Are you okay? Shhh.... it's just a dream" Tyler stroke my hair and i felt him kissed my forehead.

It's not a dream and im so sure of that....

Push me a bit and look at me. He wiped away my tears. Inangat niya ang baba ko para magsalubong ang mga mata namin. Nakita ko doon ang pag-aalala at pag-iingat.

"Are you okay?" He asked again.

I shook my head and i remember it again.
Napahawak ako sa ulo ko ng sumakit ulit 'yon. Some images is trying to pop up in my head, i closed my eyes. It's hurt

"Kaye, don't force yours--fuck!"

"Ahhh!"

Napadaing ako sa sobrang sakit habang pinilipit na patigilin ang sakit na nararamdaman. Nawala ang pagkakahawak sa akin ni Tyler at mabibilis na yabag ang narinig ko.

Napahiga ako at idiniin ulo sa unan.

'May pakinabang ka pa naman siguro. Babalikan kita'

'May pakinabang ka pa naman siguro. Babalikan kita'

'May pakinabang ka pa naman siguro. Babalikan kita'

Paulit ulit kong narinig sa isipan at mas ikinasakit ng ulo ko.

Parang binibiyak sa sakit. Bago nagdilim ang isipan.

Nagising ako sa kwartong kinaroroonan ko parin, hindi ako gumalaw at inaadjust pa ang paningin dahil sa puting ilaw na tumatama sa mata ko.

I heard some foot steps, coming near to me na nagpakaba sa akin kaya dumilat ako kahit na masakit pa ang mata ko dahil sa ilaw.

"Calm down. It's just me" I gazed at Tyler whose in my side right now, holding my hands and trying to calm me down.

Kumalma naman ako ng malamang siya talaga 'yon. Pinikit ko ulit ang mga mata ko.

Tsaka ko lang naramdaman ang panunuyo ng lalamunan. Lumunok ako, tuyong tuyo ang lalamunan ko at sumasakit 'yon tuwing lumulunok ako.

Sinubukan kong magsalita. "Tubig" mahina kong sambit pero alam kong narinig niya 'yon.

"Here. Don't move, i'll adjust the bed." Sabi niya, i slightly nodded. Naramdaman ko ang pag angat ng higaan, dinilat ko ulit ang mga mata ko at nagtama ang tingin namin.

Lumapit siya habang hawak at baso ng tubig at tinulungan akong uminom.

"T-Thank you" i murmured.

Nilapag niya ang baso sa gilid.

"Say it if you're hungry or you need something" Sabi nito at marahan nanamang hinaplos ang kamay ko.

Ngumiti ako bilang sagot. I looked at the wall where the clock is. It's already 11:34 pm.

Huminga ako ng malalim at binalik ang tingin kay Tyler. He look tired and sleepy.

"M-Matulog ka na" sabi ko. Umiling lang siya at inangat ang kamay ko at hinalikan 'yon.

"I'm fine, babantayan kita" sabi nito. Nakaramdam ako ng saya at ginhawa. Ibang iba siya sa Tyler na kilala ko years back then.

Dati, he is Tyler Villanueva, the boss. Pero ngayon, he's different.

"I love you...." Napatigil ako at parang nablanko ang isip ko sa sinabi niya.

Huli kong narinig 'yon ay bago ako maaksidente. Taon na ang lumipas. But he still love me?

"I'll do everything for you, Kaye. I will fucking kill for you, for your safety, just give me another chances to prove it to you and i promise i won't hurt you again, Wife."