My Mafia Boss Husband (Book 1 And 2)

Chapter Fifty-One

Chaoter Fifty-One

'Kaye Anne's Point Of View'

I didn't hesitate to asked my mother if she can help me to book a flight to go back in New York. She wasn't agree to my desicion because of the problems we are facing right now but i can't think properly. I only think about seeing Maxine for the last time. It's making me sad after what Dr.Manuel said to me. I promised to Maxine that i'll visit her again soon in their house, and play with her but i feel so bad because i didn't kept my promise to her.

Babalik naman ako ng New York to get my things in my condo and ofcourse just like i said, to visit Maxine and Grandma Daisy...... but i don't know what to say right now, hindi man lang ako binigyan ng dyos sa huling pagkakataon na makausap si Maxine, kung kailan..... fvck! Kung kailan wala na siya! Doon ko siya makakausap at makikita!

I really can't accept it. She's to young to be taken away from us. Maxine isn't just a patient for in New York, she's like my little sister, and I am here older sister.

Ang sakit. Hindi ko naisip na hahantong sa ganito, and hindi ko gugustuhin na ganito. This hurt me a lot but I'm sure her parents is more hurt than I am. Her parents love her so much that they'll do anything to make her feel better, kahit na ikahirap pa nila, its fine to them as long as Maxine is with them. And now, i can imagin Maxine's mother and father grieving for her lost.

"Kaye, are you sure? It's fine if i'll come with you, iha." My mom said.

Nasa kwarto ako at inaayos ang passport ko at ilang damit na dadalhin, hindi 'yon karamihan dahil may gamit ako sa New York. Pero pagdating ko doon didiretsyo na muna agad ako sa hospital para puntahan si Dr.Manuel bago pumunta sa bahay ng magulang ni Maxine.

"Ok lang po, ms mabuting dito na lang po kayo, babalik din po ako pagkatapos ng isang linggo" ani ko.

"Pero kasi, Kaye, hindi ba't delikado? Alam mo naman diba?" Paalala ni Mama. Hindi ko naman nakakalimutan 'yon pero hindi naman siguro nilang malalaman na lalabas ako ng bansa.

Pumasok si Papa sa kwarto ko na ikinalingon ni Mama. Lumapit si Mama dito at pinilit na pigilan ako ngunit hindi ginawa ni Papa at tinanguan ako, nagpapahiwatig na payag siya sa desisyon ko. Umangal si Mama pero wala din nagawa kundi ang pumayag ngunit gusto niyang magdala ako ng kahit dalawang bodyguard man lang na magbabantay sa akin. Pumayag na ako doon kaysa sa sumama pa siya.

Hindi ko na naisip na sabihin kay Tyler ang pag alis ko, tatawag na lang ako kapag nakarating na ako sa New York. Wala pa rin paramdam sila Daryl at Klare, sabi ko kina Mama tawagan na nila lalo na si Klare dahil nilalagnat si Kelly at hinahanap siya kahit nililibang ni Takashi.

Ngayong gabi din ang alis ko, may nabili kaagad na ticket sila Mama, ibibigay na lang sa akin ng secretary nila sa Airport mamaya. Inaayos ko na lang ang gamit ko at pinagbilinan din ako na huwag magpupunta kung saan ng mag isa.

"Call us if you have a problem, Kaye. Text me, if the airplane landed there" Paulit ulit sinabi ni Mama habang pinapasok sa sasakyan na gagamitin para ihatid ako sakay ang ibang dala ko.

Tumango ako kay Mama at hinalikan siya sa pisngi at niyakap. Lumapit naman ako kay Papa.

"Tyler will be there." Sambit niya pagkatapos ko siyang yakapin na ikinagulat ko. Tyler is there? Saan?
"I texted him. He'll come to you. He's like mad because i think you didn't tell him about this, I am right?" Hindi ko alam ang isasagot ko. Yes, totoong hindi ko sinabi sa kanya because I am so preoccupied about Maxine the whole time and i thought he is busy. I haven't talked to him yet this day.

My mom held my hands and looked at me.

"Kaye, he's already your fiance, you both need to talk about this kind of thingy. This is the way on how you both worked with this relationship you had with him." And she smiled. I smiled, nodded and hugged her again.

"Thanks, Ma, Pa, don't worry, i'll fix this with him this time. And I'm sorry if i need to leave for now. I'll be back, i promise" Sincero kong sabi.

Nagpaalam na din ako kay Takashi at Kelly, medyo nahirapan pa ako because Kelly is crying again and asking me where i am going and she want to come with me. Nahihirapan talaga akong kapag may batang nakikitang umiiyak, because i can feel them.

Kalahating oras ang byahe bago makarating sa Airport. Hindi ko alam kung nandoon si Tyler kasi hindi naman nagsasabi sakin, kahit text o tawag wala para lang mag sabing sasama siya sa akin. Naisip ko ulit ang sinabi ni Papa, he said that Tyler is mad because i didn't tell about this.

Nang makarating kami sa Airport bumaba na ako, habang ang dalawnag bodyguard na sinasabi ni Mama ay nasa likod namin, gamit ang isa pang sasakyan na pagmamay ari ng magulang ko. Sila ang kumuha ng hindi naman ganon kabigat na gamit ko dahil isang maliit na maleta lang 'yon at kakaunti lang ang laman.

Sinalubong kami ng Sekretarya ni Mama malapit sa entrance. Sinabi nitong nasa loob na daw si Tyler na ikinakaba ko. Hindi ko alam kung paano siya haharapin. At totoo talagang nandito siya, ang alam ko marami siyang inaasikaso dahil na din sa nangyari sa opisina niya kaya hindi parin ako maka paniwalang nandito siya at sasama sa akin palabas ng bansa.

Nang makapasok kami sa loob ay ginala ko ang mata ko para hanapin si Tyler. At nakita ko nga siyang nakaupo habang kunot noo at matalim ang mga matang nakatingin sa akin. Pinakalma ko ang sarili ko at huminga ng malalim bago naglakad papunta kung nasaan siya. I should be calm! Damn it!