Assassination Incorporated | SEASON 1

✓Chapter 29

Harriz

         Maingat akong pumasok sa loob ng bahay at tinahak ang daan papaakyat sa kwarto ko. Dapat doon ako sa kabilang kwarto papasok. Ngunit nasa sariling silid ko ang lahat ng mga kakalanganin para sa sugat ko na isang hamak na napakalaki

Dahan-dahan kong ini-unlock ang pinto at pinihid ang doorknob. Sumilip ko pa muna siya sa loob para tignan kung ano ang ginagawa niya. Pero, laking papasalamat ko na makitang natutulog na ito sa kama. Kaya, nakahinga ako ng maluwag saka tuluyan ng pumasok at sinirado ang pinto ng walang ingay. 

Mabilis akong pumasok sa CR para simulang linisin ang sugat. Parang gustong-gusto ko pang mapasiigaw ng malakas nung sinubukan kong hubarin ang suot na jacket. Subalit, wala akong magagawa kundi sumigaw na lang sa loob ng isip. Nararamdaman ko ng nanghihina yung kaliwang braso ko dahil sa sugat na nasa balikat ko. Isang mura ang napakawalan ko at mas piniling puminitin ang suot na puting t-shirt para di na ako mahirapan saka tinapon iyon sa sahig. 

Napadaing ako ng mahina ng makaramdam ng kirot at bahagya pang napahawak sa gilid ng lababo. Ngunit mayamaya pa ay nagulat ako ng bigla ko siyang nakita sa salamin na nakatayo sa labas ng pinto ng CR. Agad akong umikot para harapan at lapitan siya para itulak ito papaalis. 

Gayunpaman, napaitlag ako sa gulat ng hampasin niya ang kamay kong tinutulak siya. Nanlaki ang mga mata kong sinalubong ang paningin niya. Ngunit masama pala ang tingin niyang nakatitig sa'kin.

"Oh my gosh!" natataranta niyang sambit. "What happened to you?"

"W-Why are you still awake?" naghihirap kong anas.

"Obviously, I'm waiting for you."

"Y-you shouldn't---"

"Jason---"

"Get back to sleep. I can handle it."

Inirapan niya ako, "No! Saan ka pumunta? Nakipagbakan ka naman ba?"

"N-No, I didn't..."

"Sino ang gumawa sa'yo niyan?"

Bahagyang tinulak niya ako saka siya pumasok sa loob ng banyo. Inutusan at pinaupo pa niya ako sa nakatakip na basin. Ngunit pinipilit ko pa rin siyang itulak papaalis pero matapang niya akong tinutulak pabalik sa kinauupuan.

"Go back there, Krisana. You don't have to see this." malamig kong anas.

"You seat there, Mr." maawtoridadong sambit niya habang sinusuri ang sugat na natamo ko kanina sa nakakamatay na Assassin iyon. "It is very serious, Jason. Kailangan matahi ito."

"Y-yeah, I know that, but please..."

"Huwag matigas ang ulo, Jason."

Hindi na naman siya nakikinig kaya hinuli ko ang mga kamay niyang nakahawak sa balikat ko, "P-please leave me. I c-can handle myself. Please, Love..."

Ngunit ang inaasahan kong susunod ito ay hindi niya ako pinansin. Mabilis niyang binawi ang sariling kamay saka kinuha ang medicine kit at lumapit ulit sa'kin.

"I will not leave you here. If you love me, you will allow me to do this." pagsesermon niya.

"I love you, but I don't want you to s---"

"Love does not have conditions. Mr. Jason Harriz. Stop being bossy and selfish." 

Natigilan ako sa sinabi niya at hindi ako agad nakapagreact.

Halos napayakap ako ng mahigpit sa kanya ng linisin niya ang sugat ko gamit ng tubig. Sobrang hapdi at nanghihina ang sakit na nararamdaman ko kaya parang gusto kong makapagsuntokan. Pagkatapos niyang malinis ang ibang dugong natuyo ay binigyan niya ako ng anesthesia. Parang nagulat pa ako nung makita siyang marunong sa kung ano ang mga dapat gawin. Kahit hanggang sa pagtahi niya sa ng sugat ko ay alam na alam nito.