Assassination Incorporated | SEASON 1

✓Chapter 102

Maureen

     "Cased Closed."

Nakahinga ako ng maluwag pagkatapos kong marinig ang boses ng encoder ng Incorporated sa suot kong earpiece. Agad kong pinatay iyon at kinuha mula sa tenga para ilagay sa lalagyan nito.

Muli akong humarap sa kanila at tinabihan ulit si Mak'saneng na nakatitig sa babaeng iyon. Walang tigil pa rin siyang sa pag-iyak habang yakap na yakap ang sariling nakaupo sa semento.

Binalingan ako ng tingin ng matandang lalake. Pero, di ko siya pinansin saka pinantay ang libel naming dalawa ni Bianca.

"Do I make you feel scared?" Takot na takot niya akong tinignan at mabigat na napahikbi ito. "Bakit kailangan mo pang matakot, kung wala ka naman takot sa sarili mo--- na patayin ang isang inosenteng bata. Ni hindi mo binigyan ng kahit kaunting panahon na makasama nila ng matagal. Ano ba ang nagawa ng bata na'yun para magalit ka ng ganyan?"

Naiiyak na umiling-iling siya atsaka humikbi na naman. Mukha na siyang nahihirapang huminga dahil doon, pero wala akong pakialam.  

Nakakabuti nahihirapan siyang huminga kaysa natuluyan ko na siyang pinatay kanina.

"Don't feel lucky from what I did. Feel sorry because I'm not the one whose going to kill you." Tumayo ako ulit habang di inaalis ang paningin sa kanya. "Mak'saneng will keep you. I hope I'll see you soon again."

Kasabay nun ang pagtalikod ko sa kanya at sa pagharap ko naman kay Mak'saneng. Gulat na gulat siya sa sinabi ko pero ng makausap ko sa tingin. Agad din siyang tumango saka ako nagpaalam sa kanya.

Lalapit na sana ako sa sariling sasakyan ng biglang... "Why you didn't terminate me? Bakit sinabi mong terminated na ako pero... buhay na buhay ako? B-bakit mo ginagawa 'to?"

"Huwag mo ng itanong. Tumayo ka na diyan. We have to get out from the road." Saka ko naramdaman ang paglakad at pagtayo ng babae na 'yun. Pagkatapos siyang tinulungan ni Mak'saneng na makatayo.

"Let's go." rinig kong Yaya ni Mak'saneng.

"N-no... teka." Napabuntong hininga ako ng marinig iyon habang nakatalikod pa rin sa gawi nila. "A-alam kong wala akong karapatan na tanungin sa'yo ito... p-pero bakit hinayaan mo pa akong mabuhay, kung mission mo naman na tapusin ang isang katulad ko."

Dahan-dahan akong napalingon sa kanya pero nanatiling nakatalikod pa rin ang katawan ko. Hawak na hawak siya ni Yugo at tinutulungan na makatayo ng maayos. Malungkot ang kanyang mukha ng makita ko ito. Ngunit pinipilit niya rin na kalaban ang takot nito.

"Ludilo, huwag mo na lang siyang pansin. Kailangan mo na ding umalis. Sige na, ako ng bahala sa kanya." alok niya at hinila siya pero pumaligas ito.

"Teka nga lang sabi eh!" Pumisok ako ng isang beses kasabay ng pag-iwas ko ng tingin. At nagpakawala ng malalim na hininga. "Ano pa ba ang kailangan mo?! Sabihin mo na! Bakit kailangan ganito?---"

"She did it! So you can work for her.. from now on." putol ni Mak'saneng sa kanya.

"Work?"

"What else do you want me to do with your life? And now that your name was terminated. Katulad sa sinabi ko, don't feel that you are lucky tonight. Dinugtungan ko lang ulit ang buhay mo. So, stop making question that will make me TRULY erase you from this world." malamig na paliwanag ko.