Assassination Incorporated | SEASON 1

✓Chapter 80

Vee

        Kinaumagaan na pero parang ayaw ko pa ring umalis. Hinihintay ko siyang magising at makausap tungkol sa nangyari sa kanilang dalawa ni Maureen. Sana hindi niya sineryoso ang sinabi niya dahil sobrang kailangan namin siya. Hindi lang siya kundi silang lahat.

Big mission! Big sacrifices! I don't even know how to control everything the way before. This is just a normal schooling and we need to be careful. Once, there's someone who knows about us. They don't hesitate to kill someone. They really going to kill you. As rulers are, there's no body else know about our real identity.

Napabuntong hininga sumandal ako sa upuan at tinitigan ang lalakeng kanina pa din pa lang nakatitig sa'kin.

"Masawa ka." malamig na basag ko sa katahimikan naming dalawa.

Tumawa siya ng mahina at sumandal sa kinauupuan. "Hindi mangyayari 'yun... when people is in love, they won't get tired for everything---"

"You have to listen to me..." Kaagad kong putol sa kanya. "...ginagawa ko 'to hindi para sa'kin, kundi para sa magiging mararamdaman mo."

It's going to be hard if I love you back and I have to leave you behind---just like what happened to Maureen.

Sabi nila, kapag mahal mo ang isang tao. Dapat mo siyang ipaglaban, pero hindi sa ganitong buhay--- sa ganitong pamumuhay.

Isang pinagbabawal na batas bilang assassin ang magkaroon ng koneksyon sa kahit sinong tao sa misyon niya, dahil maaari itong ikakapahamak niya o sa taong iyon.

"Nag-alala ka pero di mo naman pinaparamdam sa'kin. Hindi kita sasaktan, wala akong intensyon na gawin iyon sa'yo... Kahit Tomboy ka, minahal kita." Bahagya pa siyang tumawa ng mahina.

Magsasalita na sana ako pero di niya akong hinayaan makapagsalita.

"Wag mong hintayin ang araw na ikaw naman ang hahabol." Napakuom ako ng kamay at pilit na di ipapahalata ang nanunuyong inis sa sinabi niya. "Napagtanto kong hindi pala si Trinity ang dahilan nang lahat ng namamagitan sa'tin." Hindi naman talaga siya! "Baka naman siguro... ayaw mo lang sa'kin dahil tuluyan ka ng nahulog sa g*g* Aguilar na 'yun."

"This sh!t! again!"

"Kayo na ba?" What the f---

"Tumahimik ka na."

"Ayaw ko..." Iniling-iling pa nito ang ulo. "...gusto kong maayos na ang lahat. Nagmukha na akong tanga. Oo, kaya kitang ipaglaban pero nakakapagod din masaktan ng paulit-ulit."

Hindi mo sila kaya... kaya siguro tama lang na mapagod ka kaysa na maunahan ka nila.

Gustuhin ko mang sumagot at itama ang ipinaglalaban niya. Mas pinili kong maging tahimik. Nasasaktan siya dahil hindi niya naman naiintindihan kung bakit. Nasasaktan siya dahil ginusto niya pa ring ipanalo ako kahit pinagsabihan ko ng tumigil.

Natatakot din ako, hindi sa kanila, pero dahil hindi na kita makikita ulit. Once this school will come to an end. I have to say goodbye, Bakla.

Hindi ko na kayang tumitig sa mga mata niyang nalulungkot. Nasasaktan ako. Kung sana lang parehas na lang tayong kinatatayuan sa mundo, baka pwede pa.

Ilang segundo ang nagdaan at sobrang tahimik namin dalawa. Nilalaro ko na din ang tela ng unan na hawak hanggang sa narinig ko ang mahinang paghikbi niya.