Reg Si Ujang ngarandeg hareupeun kios Mang Udin, hareupeun Terminal Wanayasa. Capa-cipi kana tonggongna. Ceg nyokot suling anu diselapkeun kana bagian tukang calanana. Tongkatna disarandekeun kana awakna. Tulat-tulit niup suling nyusurup wirahma. Gelik ngalagu. "Karunya, aduh-aduh karunya, hayang ngapung ngawang-ngawang teu boga jangjang." Nu ngadengekeun milu nuturkeun dina jero hatena.
"Salagu deui, Jang!" ceuk Si Darto, supir mobil Sagalaherang.
Teu talangke Si Ujang niup deui sulingna. "Somse Eneng mani somse sombong sekali." Nu nalangkring di teras kios Mang Udin saregep ngadengekeun. Malah nu tadina jauh oge, nyalampeurkeun, lolobana supir jeung kenek. Rengse lagu "Somse".
"Deui Jang, tapi lagu dangdut," ceuk Si Eden, lembing di dinya. Tulit-tulit. "Di dalam buku harian, tut-tut tulit-tut." Nu nanggap mimiti edeg. Si Ujang anteng niup suling, laguna "Dana Asmara". Si Eden nyokot sapu nyere ti pipir kios Mang Udin, dikeprak-keprak. Si Darto nakolan dreum sapotong wadah runtah. Si Uyo nabeuh tabeng mobil Sagalaherang nu keur ngetem hareupeun kios. Rengse lagu "Dana Asmara".
"Teruskeun, Jang!" ceuk Si Uyo ngagorowok. "Keun lah ku aing ditambahan cepe."
Si Ujang niup deui sulingna. Gelik lagu "Hitam di Atas Putih". Mimitina aya nu joged. Ditema ku lagu "Saputangan Merah". Beuki maraceuh, areak-eakan, galumbira. Nu milu aub beuki loba. Hiburan murah meriah. Naek deui kana lagu "RT 5 RW 3".
Lagu can tutug, kapegat prus-pris. Sungsong ngeupeulan Si Ujang. Saratus-saratus, aya kana lima ratusna. Breg hujan, buriak nu keur ngadangdut teh bubar.
-=oOo=-
Kiciprit-kiciprit aya nu kikicipritan ka kios Mang Udin, karek turun tina mobil nu ti Purwakarta.
"Mulih ti mana, Neng? Mani huhujanan atuh," Mang Udin nanya ka nu anyar datang.
"Wangsul ti Purwakarta, Mang," tembalna. "Puguh hilap teu ngabantun payung."
Si Ujang nu keur ngiuhan di teras kios, neges-neges sora awewe nu anyar datang. Saha? Asa kungsi ngadenge, tapi poho deui.
"Di lebet atuh!"
"Mangga."
"Hujan di lebak, Neng?"
"Rupina mah, da tadi teh tos angkeub. Abdi mah kahujanan teh di Ranca Darah."
Si Ujang ngadedempes, nangkeup harigu bari ngadedengekeun nu gunem catur. Saha nya?
"Bilih bade mulih mah, angge we atuh payung nu Emang."
"Muhun atuh upami teu dianggo mah."
"Lah, na dianggo naon. Da aya dua ieuh di dieu mah," ceuk Mang Udin bari ngaleos ka tukang, rek nyokot payung. Ke, asa-asa ieu teh, Si Ujang panasaran.
"Eh, geuning aya Kang Ujang? Nuju naon di dieu?"
Lakadalah, geuning wawuheun ka aing, nyebut Akang deuih. Si Ujang kaget.
"Ah, henteu, Neng," tembalna ukur kitu. Ngaenengkeun nurutan Mang Udin.
"Mangga ieu Neng," ceuk Mang Udin, nyodorkeun payung.
"Aduh, kalah ngarerepot we nya ieu teh."
"Ah, henteu Neng, ngarerepot naon barina ge," ceuk Mang Udin. "Geuning ayeuna mah katingalna teh aya bae di dieu, nuju libur?"
