Kudu buru-buru dieusian ieu mah! Awak karasa geus teu ngeunaheun. Leumpang asa ngoléang. Sirah bareurat, jaba héhéaban. Beunteung karasa murel—ti tatadi hayang sao’oeun wé, ongkék.
Maenya salatri mah? Meuni ngadégdég kieu tuda, pan tadi lohor teh geus dahar. Piraku geus lapar deui, jiga nu teu dahar dua poé waé.
Kriiiinnggg!!!
Geuwat ngodok saku. Pamajikan nelepon.
Masker di kana beuheungkeun.
“Ya…, heueuh… heueuh…” halis rada naék. “kumaha?!”
“Mu-muhun kamari téh…”
“Teu jelas ah… sok kumaha? Ulah rurusuhan atuh nyariosna.” rada nyereng, kabawa pangaruh ku awak anu karasa pasiksak.
Tuur nyorodcod, gék dina bangku.
“Muhun, kamari wengi…”
“Naon kitu?”
“Wengi téh kira-kira tabuh sabelasan lah, dipayuneun bumi aya nu gagasrukan duka naon, meuni gandéng. Badé ditingal, sieun. Ngadedempés wé di kamar.”
“Waahh…”
“Muhun. Tah tadi basa énjing-énjing muka panto, si Dede nimu bungkusan kérésék hideung saageung peureup, dipayuneun panto. Saha nya nu nyimpen di dinya, nya?”
“Kérésék naon? Naon cenah eusina?”
“Duka, teu wantun ah mukana gé….”
Kerung. “Oohh…, nya engké ditingal atuh ku akang.”
“Tah saméméhna, dua dinten ka pangker di—luar—lebah dapur meni gandeng sada nu gegesrukan kana témbok.”
“Waahhh…”
“Muhun…”
“Naon ceunah?”
“Iihh.. duka?”
“Éntog meureun?”
“Didangukeun téh, sanés da.”
“Halig!”
“Iiihh….”
“Éta muringkak teu?”
“Komo wé. Ngahéphép, diharudung simbut bari nangkeup budak, da sieun.”
“Ahhh… lain nanaon éta mah…” ngahaja neger-neger pamajikan. “lobakeun babacaan wé…”
“Muhun éta gé. Tapi naon nya, Akang iraha atuh uihna?”
“Soré ayeuna gé uih.”
“Muhun atuh. Kadé wé dijalanna sing tarapti, anggo masker bisi…”
“Enya.” seuri. “nya… biasa wé susulumputan tina check point, horéam lah mun kudu diInfrared téh. Tuda lain sieun-sieun teuing ku virusna, tapi reuwas wé…”
“Muhun, sok atuh nya.”
“Éééhhh enya, ari tanah nu pa Maman téh masih kénéh ditatawarkeun teu??”
“Masih, naon kitu?”
“Akang gaduh milik ageung.”
“Muhun kitu?”
“Naha ihh… teu atoh?”
“Aahh… paling ge prank.”
Mareuman hapé.
Kapikiran. Lamun mah dilebah-lebah, naha bet ampir bareng waktuna antara kajadian di imah tadi peuting, jeung awak nu jadi kieu ayeuna. Panas tiris teu eureun-eureun, sarua ti peuting tadi. Irung jeung panon arateul waé, hayang sagap-gapeun nyampa—tapi pan ulah cenah ceuk dina berita gé keur usum kieu mah bisi keuna ku… iiiyy….
