...!!!"
Awak teterejel hayang ojah. Leungeun jeung suku dibarengkos tambang dadung. Biwir dibekem ku karembong. Ukur panon anu bisa meletet, neges-neges ka unggal beungeut anu keur ngaraponan, sok sanajan teu pati jelas. Sedengkeun, ti jero lembur jelema reang ting jorowok.
Lampu senter nyorot kana beungeut.
"Ngaku siahh!!!" Nu diteregos hideung nyentak.
"Eeemmrrgghhh!!!"
Habek! Peureup buleud nenggel kana hulu angen. "Dek ngaku moal?!"
"Kawas nu teu eling!"
Mureleng.
"Tenang, Bah! Moal bisa ngajawab atuh, pan biwirna ge dibekem keneh!"
Nu diteregos hideung ngareret ka nu saurang deui. Nu direret surti, buru-buru ngudar karembong.
"Naon salah kuring?" Ngajorowok sanggeus karembong leupas tina biwir.
Jedak! Tobaaatt! Sirah didegungkeun, ngabeledag neunggar dapuran haur. Duh!
"Kula teu butuh pananya, tapi butuh jawaban!"
Boro-boro hayang ngajawab. Sirah katurelengan, asa beulah. Dina enyana ge kudu ngajawab, naon nu kudu dijawab? Kabeh nu dituduhkeun teu kungsi ngalaman. Teu! Saeutik ge teu rumasa.
Ti kajauhan sora kohkol ditihtirkeun. Nu jojorowokan beuki ngadeukeutan.
"Beresan! Samemeh datang masa."
"Heh!!!"
Nu direret deui-deui surti. Regeyeng awak kuring dibawa ka lebah biwir jurang. Saterusna, keleweng.
"Aaahhhrrrrggg!!!" Ajol-ajolan hayang leupas.
Hegkk!!!
Gustiiii...! Naon deui ieu? Nyampa tarang, linu tapak tigeledug.
Beuki teu kaharti bae ngimpi teh! Noron, geus dua minggu ti saprak jadi satpam di pabrik anyar, teu beurang teu peuting teu weleh ngimpi goreng.
Komo mangkukna mah ngimpi teh bet teu pupuguh keur nyumput dina hiji rungkun, nyerangkeun ka palebah hiji imah nenggang duduk jandela. Reyem-reyem. Di hareupeun panto katingali hiji lalaki jangkung gede jiga nu keur amitan ka pamajikanana. Tiluan tukangeunana. Katingali lebah beungeutna hurung keur ngaroko. Euweuh nu aneh. Ngan, sanggeus eta lalaki jeung baturna jauh ti dinya, si awewena - anu kacirina mah budak keneh teh - ujug-ujug ngareret ka lebah panyumputan, ngadelek maledogkeun imut. Anehna deui, kuring tuluy ngahuit jiga nyieun tanda. Bari sasalingkeran panon manco kana jandela. Teu lila jol melenge. Di jero kamar aya nu dehem, kawas ngajawab tanda ti kuring. Lakadalah!
Culang-cileung heula. Barang rek cengkat, ceuli rancung. Kadenge sora kohkol nu ngaronda, atuh teu jadi.
Terus kamari, ngimpi teh kalah keur guley ngeukeupan awewe. Awewena nu eta keneh. Awakna melenghir seungit malati. Keur jongjon ngalambangsari, panto kamar aya nu najong satarikna.
Ngajorowok bari mesat bedog, "Sia mangkelukna hah?!" Duuuhhh, sakilat luncat ka juru kamar bari taki-taki. Sabot si awewe ngagabrug ngahalangan salakina, buru-buru nubruk jandela. Jleng!
Ngan orokaya, di luar geus loba jelema. Senter brut-brot nojo kana awak.
"Cangkalak euy, tuman jelema tukang rucah mah!" Seuseukeut bedog ting kolebat katojo senter, teuing sabaraha puluh nu muru kana awak.
Tobaatt!!! Murungkut bakating ku soak.
Nya ahirna kawas bieu deui, ujug-ujug geus aya di handap, murag tina kasur bari awak dibeulit ku simbut. Kesang tiis ngagarajag, pareurih saawak-awak.
