Wattys'2022&2021 Yarı Finalisti/WattpadFantasyTr Krallıktan Akan Asalet Kategorisi!💜
SERİNİN TÜM KİTAPLARI AYNI ÇALIŞMADADIR!
İnancın ve büyünün karıştığı topraklarda dört büyük yaratıcının kaderlerini değiştirdiği beş farklı kişi yaşıyordu. Bu beş...
Herkese Merhaba! Bölümü okuyanlar en azından kendilerini belli etmek amacıyla oy verebilir mi? Ayrıca yorum görürsem çok mutlu olurum. Lütfen varlığınızı belli edin, gösterin!
●EĞER GÜNCELLEME BİLDİRİMİ GELMİYORSA BENİ TAKİP EDİN! BÖLÜM DUYURUSU YAPIYORUM!
Yayın Tarihi: 31.03.2022 (00:15)
Bölüm Şarkısı: Svrcina - Chosen (feat. Generdyn)
İyi Okumalar!
✵
Saevthas Krallığı - Khahra
Paiman
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mezara bakıyordum. Toprağın aldığı insana dalıp gitmiştim. Yılların acı bir hatırasıydı. Ölümü beni sarsmıştı. Toparlanabilsem bile kalbimde hep bir izi olacağını biliyordum. Evet, ihanet etmişti. Beni öldürmek istemişti, sonu ölüm olmuştu ama insan hayatında iz bırakan birisini kolayca silemiyordu. Eğer bana tamamen sadık olsaydı nasıl bir hayatımız olurdu? Muhtemelen evlenirdik. Benim kraliçem olmak için annemle savaşırdı. Onu destekleyeceğim için annemle olan savaşında galip gelirdi. Çocuğumuzun olmamasına dair tepkisi ne olurdu, bilemiyordum. Sarayda bir prensin olursa hükmün büyük olurdu. Khahra acımasız biz yerdi, güce ulaşmak istiyorsan elinden geleni yapmak zorundaydın.
Yasemin çiçeklerini kokladım, mezarına bıraktım. Yejide'nin yanına kaçma nedenim bunaldığımdandı. Saray beni boğmuştu, kaçmıştım. Değer verdiğim insan sayısı çok azdı. Haliyle sığınacağım insanda. Bana göre insan sığınabildiği insanlara değer verirdi. Sığındığı insanlaraysa olduğu gibi kendini açardı. Ölü olsa bile Yejide'nin yanında olduğum gibi davranabiliyordum. Gülebiliyor, ağlayabiliyor veya herhangi basit bir şeye içimden geldiği gibi tepki veriyordum. Ölü olması bir şeyi değiştirmiyordu. 18 yıl önce yanımdan ayrılmıştı, toprağa hapsolmuştu. Ara ara kaçabileceğim sığınağımdı. Basit bir mezarın başka anlamları olabiliyordu.
Mezar taşına dokunurken "Yanımda olabilmeni çok isterdim, Yejide. Keşke her şey çok farklı olabilseydi. Adını anmak benim için oldukça kolay, yüreğimde ince bir sızı oluşuyor ama alıştım." dedim. Buruk bir tebessüm yüzümde oluşmuştu. Sözlerim Yejide'yi üzmüş olabilir miydi? Beni bir yerlerden duyup üzülmesini asla istemezdim. Ölü bir ruhtu, yaşamla bağı kalmamıştı. Ardından dökülen her göz yaşı, her sızlanma onun ruhu için ıstıraba dönüşürdü. Rahipler öyle söylüyordu. Bunu istemezdim."Beni duyuyorsan sakın halime acıma, üzülme. Ben birisinin benim için üzülmesini asla sevmem."
Diyecek daha fazla bir şeyim yoktu. Gelmiştim, kendimi dinlemiştim ve gidecektim. İyi olmuştu. Saraydaki meselelere daha iyi odaklanacak gücü bulmuştum. Huzurlu hissediyordum. Arkamı döndüğümde Kamren'i gördüm. Saçlarını geriye doğru taramıştı, sakalını kısaltmıştı. Ela gözleri benim üzerimdeydi. Normal şartlarda buraya Dabeer ile gelirdim. Fakat bugün kendisi Azem'le orduda olacaktı. Kamren orduyu iyi tanımıyorum deyince Dabeer hemen atılmıştı. Mezar ziyaretini unutmuştu. Tek başıma giderdim elbette, koca adamdım ama Kamren beni tek bırakmak istememişti. Ona çok kızsam bile geri anlaşmanın yolunu buluyorduk. Uzak kalamıyordum, o da bunun farkındaydı.
