Gazap Tanrısı'nın Çocukları

Alıntı&Ufak Tefek Sohbet✾

Herkese merhaba! Bu hafta bir bölüm gelmeyecek ne yazık ki. Geçtiğimiz hafta yoğun bir hafta geçirdim. Bildiğiniz gibi mimarlık okuyorum ve bir proje  teslimim vardı. Hal böyle olunca bölümle ilgilenemedim. Ayrıca başka durumlarda araya girdi, kaynadı. Bu nedenle bu haftayı es geçiyorum. Bunun yerine tatlı bir sohbet olsun istedim. ♥

İlk önce alıntımı sunayım. Sonra sohbete geçelim. 🧡

Kaşlarımı çatıp "Tamerin!" dedim.

Tamerin "Sarılmanı istemiyorum, sarılmaya meraklı isen bir yastığa sarılabilirsin. Üstüme gelme."

"Seni anlamakta bu sıralar cidden zorluk çekiyorum. Bu tavırlarının nedeni nedir? Neden bana bir mesafe koyma peşindesin?"

"Mesafemiz her daim vardı, Abrek. Sen abartıyorsun."

"Ben abartmıyorum, Tamerin."

"Çocuk gibi seninle ilgilenmemi istediğin için abartıyorsun. Büyü biraz, sana annelik yapamam."

"Büyüyeyim, öyle mi? Senden çok daha olgunum, çok daha yetişkinim. Asıl sen kendine bak. Hiçbir şeyden memnun olmayan küçük bir kızsın."

Tamerin derin bir nefes aldı, arkasına döndü."Seninle tartışmayacağım. Yarın şu gereksiz festival yüzüne erken kalkmamız lazım. Ne kadar erken uyursak o kadar iyi olur."

Ona bir şey dememiştim. Tartışmamız yersizdi ama beni deli ediyordu. Tanrım! Tamerin'in bu hallerine katlanmak ne kadar güçtü. Benim bu hayattaki sınavım, bu olmalıydı. Tamerin'e olan aşkım. Her şeye sahip gibi gözükürken aşka sahip olamamak beni hiçbir şeye sahip yapmıyordu. Zavallının tekiydim. Bu aşk yüzüne yapmadığım şey kalmamıştı. Ruhum sancı çekiyordu, kalbim acıyordu. Dayanmalıydım, yetinmeyi bilmeliydim. Tamerin benim yanımdaydı, daha ne isteyebilirdim değil mi? Başkalarının yanında olsaydı daha mı mutlu olurdum? Asla! Daha fazlasını istemez isem belki de ödüllendirilirdim. Tamerin benim kıymetimi bilirdi.

Abrek bölümünden böyle bir kesit atayım. Sıra gelelim sorulara.