Wattys'2022&2021 Yarı Finalisti/WattpadFantasyTr Krallıktan Akan Asalet Kategorisi!💜
SERİNİN TÜM KİTAPLARI AYNI ÇALIŞMADADIR!
İnancın ve büyünün karıştığı topraklarda dört büyük yaratıcının kaderlerini değiştirdiği beş farklı kişi yaşıyordu. Bu beş...
Herkese Merhaba! Bölümü okuyanlar en azından kendilerini belli etmek amacıyla oy verebilir mi? Ayrıca yorum görürsem çok mutlu olurum. Lütfen varlığınızı belli edin, gösterin!
●EĞER GÜNCELLEME BİLDİRİMİ GELMİYORSA BENİ TAKİP EDİN! BÖLÜM DUYURUSU YAPIYORUM!
Yayın Tarihi: 19.03.2021 (23:54)
Bölüm Şarkısı: Indila - Tourner Dans Le Vide (Tamerin-Kaveh şarkısı olarak düşündüm, çok uyuyor şarkının anlamına bakarsanız.)
*1. Kısım Tamerin son bölümüdür.
İyi Okumalar!
❈
Lussamus Krallığı - Omae
Tamerin
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yaz gelmişti. Çiçekler açmış, hava sıcak olmuştu. İnsanlar daha ince giysiler tercih eder olmuştu. Her şey ne kadar mükemmel gözüküyordu, her şey kusursuzdu. Oysa bu bir yalandı. İnsanların kalplerinde kış var oldukça asla yazın tatlı sıcaklığı hissedilmezdi. Kış kimi zaman yalnızlıktan olurdu, kimi zaman da en sevdiğin insanı kaybetmekten. Hoş, kimi zaman da yaşanmış bir ihanet bu kışı başlatırdı. Önemli olan neden değildi, kalbin soğukluğuydu. Kalbi soğuyan insanlara ne olacağı belirsizdi. Zalim birisi olabilirdi, duygusuz olabilirdi en önemlisi ise merhametin yitirebilirdi. Evet, merhamet! Merhametini yitirmek bir insan için en ağır şey olmalıydı. Ruhsuzluk olmalıydı.
Benim de kalbimde kış vardı, baharı bir daha ne zaman göreceğini bilmiyordum. Bu kış beni bambaşka yapsa bile asla merhametsiz birisi yapmamıştı. Merhametimi hakkeden insanlara gösteriyordum. Hakmetmeyen insanlara gösterdiğim zaman olabilecekleri biliyordum. Arsızlıkları artaracak, hep benden bir şey bekler olacaklardı. Buna izin veremezdim. Bu zamana kadar hep benden bir şeyler istenmişti, benden bir şeyler koparılmıştı. Acı çeken ben olmuştum. Şimdi ise buna izin vermemekle beraber merhamet isteyen insanlara merhametimi gösteriyordum. Bu bana çok iyi geliyordu. Kalbimin varlığını hissediyordum.
Yemek dağıtımları bittiğinde sıra küçük çocuklar için elbise dağıtmaya gelmişti. Omae'nin azatlık mahallerini iyileştirmeyi planlamıştım. Hem Abrek içindi hem kendim içindi. İnsanların beni sevmesini, onlardan olduğumu bilmelerini istemiştim. İnsan nereden geldiğini unutmamalıydı. Beni de soylularla bir tutarlarsa üzülürdüm. Ben asla ama asla soylular eş değerde olmayacaktım. Onları gördükçe içlerindeki çürümüşlüğe birebir şahit olmuştum. Üstünlükle övünürken içlerinin ne kadar çürümüş olduğunu göremiyorlardı. Acınası halleri tiksindiriciydi. Her şey bittiğinde ise insanların minnet dolu bakışları, benim için gerçek bir ödüldü. Hiçbir hükümdar benim bu sahip olduğum bu sevgiye sahip olamazdı. Oztavin bile bir noktadan sonra halkına sırtını dönmüştü. Ben dönmeyecektim, ben sevilen birisi olacaktım. İsmim gibi değer görecektim.
