Wattys'2022&2021 Yarı Finalisti/WattpadFantasyTr Krallıktan Akan Asalet Kategorisi!💜
SERİNİN TÜM KİTAPLARI AYNI ÇALIŞMADADIR!
İnancın ve büyünün karıştığı topraklarda dört büyük yaratıcının kaderlerini değiştirdiği beş farklı kişi yaşıyordu. Bu beş...
Herkese Merhaba! Bölümü okuyanlar en azından kendilerini belli etmek amacıyla oy verebilir mi? Ayrıca yorum görürsem çok mutlu olurum. Lütfen varlığınızı belli edin, gösterin!
●EĞER GÜNCELLEME BİLDİRİMİ GELMİYORSA BENİ TAKİP EDİN! BÖLÜM DUYURUSU YAPIYORUM!
Yayın Tarihi:04.10.2021 (21:02)
Bölüm Şarkısı: Léa Castel - Amour à la haine
İyi Okumalar!
✾
Naymahaen - Rozarv
Bartan
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ani bir gürültüyle uyandırılmıştım. Yangın haberiyle ne olduğumu şaşırmıştım. Nasıl oldu, kim yaptı hiçbir fikrim yoktu. Mutfak bölgesinde çıkan bu yangın yayılmıştı. Kız acemilerin yatakhanelerinin ve onların cezalarının verildiği hücrelere bir kısmına kadar yayılmıştı. Gelen raporda herkesin çıkarıldığı söylenmişti. Nöbetçi askerin beyanı buydu. Tek tek baktığımda altın saçlı askerimi görememiştim. Her yere bakmıştım. Revirlere, dışarıda olan askerlere, yangın söndürme ekibinde. Fakat yoktu. Eypala'yı görmüştüm. En son çıkanlardandı. Arkadaşlarıyla konuşuyordu. Korku yüzündeydi. O bile buradaysa Venira neredeydi? Yerin altındaki o hücrelerde yangının kontrol altında alınması zordu.
"Hayır, yok." dedim. Gözlerimi kapattığımda yangının ortasında kalmış olduğunu görüyordum."Gitmem lazım, orada Talger. Hücresinde hapsolmuş halde."
"Delirdin mi?"
Kafamı iki yana salladım."Venira'yı kurtarmam lazım, ölüme terk edecek değilim." dedim. Talger'in yanından ayrılmıştım.
Yangın alanına geldiğimde söndürmeye çabalayan askerler vardı. İki battaniyeyi kapmıştım. Üstüme örttükten sonra yangın alanına dalmıştım. Arkamdaki sesler umurumda değildi. Dumanlar yoğundu, alevler boğucuydu. Kendimi koruyarak geçmeye çabalıyordum. Herhangi bir şey üstüme düşerse amacıma ulaşamazdım. Venira'nın ve kendimin sonu olurdum. Venira diye bağırdım. Herhangi bir ses yoktu. Hızla aşağı indim. Duman öksürtüyordu. Ciğerlerime doluyor, nefes almamı güçleştiriyordu. Venira diye bağırdım. Korkuyordu, bunu hissediyordum. Çaresizliği dumanlardan daha boğucuydu, korkusu alevlerden daha kavurucuydu. Yakındaydı, çok yakınımda. Köz olan kütüğün üstünden atladım, sağa sola bakındım. Kapalı olan tek kapı vardı. Oradaydı.
