3.20 Kalbim Ölü Benim✵

243 20 145
                                    

Herkese Merhaba! Bölümü okuyanlar en azından kendilerini belli etmek amacıyla oy verebilir mi? Ayrıca yorum görürsem çok mutlu olurum. Lütfen varlığınızı belli edin, gösterin!

●EĞER GÜNCELLEME BİLDİRİMİ GELMİYORSA BENİ TAKİP EDİN! BÖLÜM DUYURUSU YAPIYORUM!

Yayın Tarihi: 27.04.2022 (23:45)

Bölüm Şarkısı: Tommee Profitt Feat. Beacon Light & Sam Tinnesz- Enemy

İyi Okumalar!

Saevthas Krallığı - Khahra

Paiman

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Elimdeki  gümüş kadehe bakıyordum

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Elimdeki gümüş kadehe bakıyordum. Yılan kabartmalarıyla hanedanlığıma yarışırdı bir kadehti. Şarapsa çok kaliteliydi. İçtikçe içesi geliyordu insanın. Arkama yaslanmıştım. Dışarıdan gören birisi keyif için içtiğimi düşünebilirdi, keyfimin yerinde olduğunu söylerdi. Kraldım, ülkenin en güçlüsü bendim. Ne istersem oluyordu, dudaklarımdan çıkan bir kelimeyi gerçekleştirmek çevremdekilerin göreviydi. İnsanlara ya yaşam sunuyordum, ya ölüm. Muazzam bir güç benim ellerimin arasındaydı. Bir tek zamana hükmedemiyordum, eh o da olsundu. Tanrı falan değildim, basit bir insandım.

Oysa hiçbir şey göründüğü gibi değildi. Taşıdığım gücün sorumlulukları olduğu gibi bedelleri de vardı. Çevreme kimse benim gibi bakamıyordu. Her birinin içindeki niyeti çözmeye uğraşıyordum. Hükümdar olunca herkese körü körüne güvenmek, büyük bir ahmaklıktır. Ahmaklığın bedeliyse ağır olurdu. Yanımda gerçekten benim için olan insan sayısı azdı. Onların azlığından şikayetçi değildim, böyle olmasını faydalı görüyordum. Öte yandan her şeyi kontrol etmeye çalışmak yoruyordu. Alışmıştım, şikayetim yoktu. Gençliğimden bu yana yaptığım bir şeydi. Hayatımın bu şekilde geçmesini istemişken oturup sızlanamazdım. Ben Kral Paiman'dım. Gücü yönetendim. Benim gibi birisine sızlanmak yakışmazdı.

Güzel şeyler olmuş muydu, her daim kaos içinde mi yüzmüştüm diye düşünecek olursam tuhaf bir şekilde vardı. Tuhaftı diyorum çünkü daha öncesinde böyle bir şey hissetmemiştim. Beni huylandıran bu duruma nasıl yumuşamıştım, anlamlandıramıyordum. Belki de zihinsel yorgunluğum bazı konularda direnmeyi bırakmıştı. Bilemiyordum. Akışına bırakıyordum sadece, zaman su gibi akardı buna inanıyordum. Bir hata olabilir, yıkılışım için yardım ediyor olabilirdim ama içimde zerre pişmanlık hissetmiyordum. Kendi kendime güldüm. Şaka maka sahiden haklı çıkıyordu. Duvarlarımın ötesine geçmesi...Ah, niye düşünüyordum ki? Kendi ellerimle ördüğüm bu duvarlarla gurur duyan ben şimdi yıkılışına mı hayran kalacaktım? Tezatlıktı!

Gazap Tanrısı'nın ÇocuklarıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin