Wattys'2022&2021 Yarı Finalisti/WattpadFantasyTr Krallıktan Akan Asalet Kategorisi!💜
SERİNİN TÜM KİTAPLARI AYNI ÇALIŞMADADIR!
İnancın ve büyünün karıştığı topraklarda dört büyük yaratıcının kaderlerini değiştirdiği beş farklı kişi yaşıyordu. Bu beş...
Herkese Merhaba! Bölümü okuyanlar en azından kendilerini belli etmek amacıyla oy verebilir mi? Ayrıca yorum görürsem çok mutlu olurum. Lütfen varlığınızı belli edin, gösterin!
●EĞER GÜNCELLEME BİLDİRİMİ GELMİYORSA BENİ TAKİP EDİN! BÖLÜM DUYURUSU YAPIYORUM!
Yayın Tarihi: 07.11.2021 (23:37)
Bölüm Şarkısı: Halsey - Whispers
İyi Okumalar!
✾
Tavigan Cumhuriyeti - Tavigan
Chaezan
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Genç kadın kucağındaki bebekle kaçıyordu. Bebek ağlıyor, ağladıkça susmuyordu. Susmaması kadını daha da çok korkutuyordu. Yanlışlık mı yapmıştı? Neden bebeği böyleydi? Onlara dokunamıyordum, seslenemiyordum. Sadece izliyordum. Kadının düşüncelerini kendime çekiyordum. Sanki onun düşünceleri benim düşüncemdi.
Hayatının bu şekilde olmasını istememişti. Her şey bambaşka hayal ederken kendini bu şekilde bulmuştu. Pişman olmadığı tek şey bu bebekti. Tombul, yumuk gözleri olan bebeğini çok seviyordu. Onun için hayatını feda ederdi. Tek arzusu bebeğinin iyi bir hayata kavuşmasıydı. Ona verebilecek parlak bir geleceği yoktu. Ne soylu bir ismi vardı ne de kese kese altını. Sürekli hor görülen, aşağılanan basit birisiydi. Kendi bebeğinin de aynı kadere paylaşmasını istememişti. Bundan önce bebeğini yaşatmalıydı. Sırtını döndüğü, terk ettiği arkadaşlarını bulmuştu ve istediğini almıştı. Başarılı oldum, başarılı oldum diyerek tekrarlıyordu. Ağlayan bebeğine aldırış etmiyordu. Tuhaf geliyordu. Bir anne nasıl ağlayan bebeğine odaklanmazdı ki? Bebeğin hali ortadaydı. Ağlamaktan boğulacak gibiydi.
Kadın ahşap bir kulübeye gelmişti. Penceresinin camları kırıktı, kapı zar zor kapanıyordu. Bu ucube yerde bir bebekle kalacak olması, ürkütücüydü. O ise rahattı. Kulübenin içine girdi. İki odalı bu yerde kalıyor olması garipti. Onunsa şikayeti yoktu. Küçük odaya geçti. Orada bebeğiyle ilgilenmişti. Kucağındaki bebeği kollarının arasında pışpışladı, sevgiyle öptü. "Benim minik bebeğim yaşıyor, kalbi atıyor. O ölmedi." dedi ve güldü. Gülüşü hastalıklı bir gülüştü. Kapı şiddetle vurulduğunda kadın bebeğini beşiğine bıraktı. Odadan çıkıp gitmişti, arkasından bakmıştım. Bu kadın çok tanıdıktı ama kim olduğunu hatırlayamıyordum. Beynim hatırlamama izin vermiyor, sadece izle diyordu.
