Jesteś moją kotwicą (Jily)

36. Wyjaśnienia

James Potter jak burza wpadł do Pokoju Wspólnego Gryffindoru tuż po rozpoczęciu ciszy nocnej upewniając się najpierw, że Lily Evans wypełnia obowiązki prefekta i patroluje korytarze. Trzasnął portretem tak głośno, że wszyscy siedzący w pomieszczeniu uczniowie spojrzeli na niego. Gdyby wzrok mógł zabijać, to ten Pottera uśmierciłby tego wieczoru jakieś dziesięć osób. 

- Nie macie co robić? Wypierdalać! - warknął. Wyglądał tak przerażająco groźnie, że wszyscy jak na komendę poderwali się z miejsc i uciekli w popłochu do swoich dormitoriów. W tym Huncwoci. James zatrzymał wzrok na Syriuszu. - Ty nie. Z tobą mam do pogadania. 

Black przełknął głośno ślinę. Usiadł z powrotem w fotelu. 

- Jak długo to trwa? - spojrzał twardo na przyjaciela. 

- Co trwa? - Syriusz nie bardzo rozumiał o co mu chodzi. 

- Ty i Lily. Długo się spotykacie? 

Zdziwienie na twarzy Syriusza zmieniło się w rozbawienie. Chłopak wybuchnął niekontrolowanym śmiechem. Postanowił podroczyć się z Rogaczem. 

- Od sierpnia. Ty przymierzałeś nowe szaty, a ja bajerowałem Evans i karmiliśmy się nawzajem lodami w przeuroczej kawiarence na rogu czekając aż wyjdziesz. Nie uwierzysz, co ta dziewczyna potrafi zrobić z językiem.

James omal się nie popłakał. Jego najlepszy przyjaciel. Jego brat. Spotykał się z JEGO ukochaną. 

- Jak śmiałeś? Dobrze wiesz, że ją kocham.

- Czy ty siebie słyszysz Rogaczu? - Syriusz spoważniał. - Jak mógłbym się spotykać z Evans? 

- A to na Wieży Astronomicznej, to co to było? Nie spotkanie? 

Syriusz miał minę jakby oberwał czymś ciężkim. Westchnął. 

- James. Usiądź i mnie posłuchaj. - Potter opadł na kanapę. Wyglądał jak małe dziecko, któremu ojciec nie kupił nowej miotły. - Istotnie. W sierpniu wpadłem na Evans, albo raczej to ona wpadła na mnie, na Pokątnej. I faktycznie, poszliśmy na lody. Ale nie po to, żeby zrobić ci na złość. Nie tknął bym jej palcem, dobrze wiesz, że bym ci tego nie zrobił. Poza tym nie jest w moim typie. 

- Do rzeczy, Black - ponaglił go.

- Zakopaliśmy topór wojenny. James, poza tobą i twoimi rodzicami nikt nie wie, że uciekłem z domu. Potrzebowałem... się wygadać. Evans zaproponowała swoje usługi. 

- Ona? Tobie? 

- Widzisz, sama nie mogła przeboleć tej akcji z Wycierusem. Chyba potrzebowała przyjaciela. Poza tym wiesz jaka jest Evans. Wszystkie złe dusze musi sprowadzić na prawidłową ścieżkę zasad i moralności. Zbawca świata. 

James prychnął. Jakoś nie chciało mu się wierzyć w tę historię. 

-W każdym razie po przyjeździe do Hogwartu umówiliśmy się na pogaduszki w Wieży Astronomicznej. Pomyślałem sobie, że poza tym, że się komuś wygadam, to trochę zmienię jej nastawienie do ciebie. I tak od czasu do czasu widujemy się na tarasie i rozmawiamy. 

- Ona ci płacze w ramię! - rzucił oskarżająco.

- Ta, a ja znoszę tam kamienie żeby je transmutować w chusteczki, bo ona za każdym razem ryczy. Ty wiesz ile koszul już miałem przez nią mokrych?! - Syriusz wyszczerzył do niego zęby w szerokim uśmiechu. Spotkał się jednak ze smutnym spojrzeniem Rogacza. - Przysięgam ci, że nic między nami nie ma. 

- Wierzę ci. Po prostu... chciałbym tam być zamiast ciebie. 

- Podsłuchiwałeś dziś, co? Pięknym tekstem rzuciła Evans w Wycierusa, nie uważasz? - spytał Syriusz obserwując reakcję przyjaciela. James spojrzał na niego zszokowany. 

- Tak, ale nie słyszałem żadnego tekstu poza tym, że potwierdziła, że Snape macza palce w czarnej magii. No i nazwała go Wycierusem. 

- Podobno kazał jej się z tobą pieprzyć - odparł Łapa z cwanym uśmieszkiem na ustach. 

- I co ona na to? - Rogacz uniósł brew do góry. Był bardzo ciekaw odpowiedzi dziewczyny. 

- Życzyła mu, żeby ten obraz śnił mu się po nocach - zaśmiał się Syriusz. - Więc nie wszystko dla ciebie stracone, Rogaczu! Poza tym, Lily żałuje, że nie pamięta co robiliście po pijaku. Mnie nie wmówisz, że urwał ci się film. Nie raz z tobą piłem. Może warto jej przypomnieć? - Puścił mu oko podnosząc się z fotela. 

W tym samym momencie portret uchylił się. Lily przekroczyła próg. Zauważyła Jamesa i Syriusza. 

- A wy czemu jeszcze nie jesteście w łóżkach? Znowu coś kombinujecie? - spytała podchodząc do nich i już niemal odruchowo wskazując palcem odznakę prefekta. 

- Ja tam właśnie idę, księżniczko. - Syriusz puścił im oko i w podskokach udał się do dormitorium. Lily chciała iść do siebie żeby uniknąć rozmowy z Potterem. 

- Poczekaj. - Usłyszała. Wzięła głęboki oddech i obróciła się. Sama nie wiedziała dlaczego, ale zajęła fotel, w którym jeszcze przed chwilą siedział Łapa. 

- Mam dość - wyrzuciła z siebie. - Mam dość tych okropnych plotek o nas. Jestem już nimi zmęczona. One zaczynają nabierać nowego tempa. Na samych nagich cyckach się nie skończyło. Słyszałam już z trzy różne historie o tym, jak traciłam dziewictwo. 

James zachichotał tarmosząc swoje włosy i robiąc na głowie jeszcze większy nieład. Lily zaczerwieniła się.

- Prawda, że przesmaczne te plotki? 

- Wiesz czego się boję? Że są prawdziwe. - Spojrzała na niego ze łzami w oczach. - Bo ja kompletnie nic nie pamiętam. 

- Lily... - Kucnął przed nią chwytając za dłonie. Miała zimne palce. Wydawała mu się taka krucha. Nie chciał jej bardziej ranić. Marzył, by ochronić ją przed całym złem tego świata. Otarł łzę z jej policzka. Wzdrygnęła się. - Do niczego nie doszło. Okłamałem cię mówiąc, że urwał mi się film. 

Spodziewał się, że wyrwie się, strzeli go z liścia i pobiegnie do pokoju. Rudowłosa jednak spojrzała mu tylko smutno w oczy. 

- Dlaczego? - szepnęła. Łzy skapywały z jej brody na spódniczkę. Nie odpowiadał. Nie wiedział dlaczego. To było trudne pytanie. Westchnął. 

- Nie chciałem żebyś miała jeszcze większe wyrzuty sumienia. Wiem, że mnie nienawidzisz. - Lily dostrzegła ból w jego oczach, gdy to mówił. - Ale to było spełnienie moich marzeń. Do niczego nie doszło, przysięgam. 

Pomimo tego, że naprawdę chciała wiedzieć, nie spytała. Zabrała ręce. 

- I niech tak pozostanie. Nie będę taka okrutna, żeby kazać ci zapomnieć. Ale obiecuję, że to się więcej nie powtórzy. Dobranoc. - Ominęła go i skierowała się do dormitorium. James opadł twarzą na fotel, gdzie jeszcze przed chwilą siedziała. Miał ochotę zrobić krzywdę komuś lub sobie. Chciało mu się płakać, czuł się bezsilny i chyba zaczynał się poddawać. Nie potrafił zrozumieć dlaczego trzeźwa Evans była tak lodowata. Zdecydowanie wolał jej pijaną wersję. Tę, której szybki oddech śnił mu się każdej nocy.