Jesteś moją kotwicą (Jily)

64. Konsekwencje

Snape wpadł do holu i niemal zderzył się z Lily.

- CHCIAŁ MNIE ZABIĆ! - wrzasnął kierując różdżkę w stronę Syriusza, który siedział na ostatnim stopniu głównych schodów i czekał na rozwój sytuacji. Pilnował, żeby Lily nie wybiegła w mrok. Był przeraźliwie blady. Dotarło do niego, jak wielkie niebezpieczeństwo ściągnął na wszystkich i czuł się jak śmieć. Na dźwięk głosu Snape'a poderwał się z miejsca. Lily stanęła pomiędzy nimi twarzą do Severusa.

- Sam się chciałeś zabić - syknęła, patrząc na niego twardo.

- Wiedziałaś? - Snape zwrócił się do niej. - Wiedziałaś, że Lupin jest...

- Tak, wiedziałam - odparła.

- Przez cały czas... wiedziałaś i oszukiwałaś mnie? - Snape zbladł. Wyglądał jakby ktoś go znokautował. Lily nie odzywała się. Zacisnęła tylko dłoń mocniej na różdżce. - Wiedziałaś i zgadzałaś się na to, żeby trzymać tego potwora w szkole?

- REMUS NIE JEST POTWOREM! - wrzasnął Syriusz robiąc kilka kroków w przód.

Snape uniósł różdżkę nad Lily chcąc uderzyć w Syriusza zaklęciem. Nie zdążył. Przeleciał kilka metrów i zatrzymał się na ścianie. Podniósł się. Rudowłosa stała z wyciągniętą w jego kierunku różdżką.

- WSZYSCY ZOSTANIECIE WYRZUCENI! - wrzasnął w ich kierunku.

- Nikt nie zostanie wyrzucony. - Drzwi otworzyły się. Stanął w nich Albus Dumbledore.

- Co z Jamesem?! - Lily rzuciła się wręcz w jego kierunku.

- Tu jestem. - Chłopak wyłonił się zza pleców dyrektora. Był blady, jego koszula w połowie czerwona była od krwi, a on sam oddychał ciężko. Lily podbiegła do niego, ale nie rzuciła się na szyję. Drżącymi dłońmi rozchyliła podartą koszulę i odkryła ogromną ranę na ramieniu.

- Vulnera Sanentur, Vulnera Sanentur... - mruczała. Krew przestała lecieć, a rana zaczęła znikać. James syknął. - Vulnera Sanentur. - Rana zasklepiła się.

- Ty szlamo! - warknął Snape podnosząc się z podłogi. - Jak śmiesz używać na nim mojego zaklęcia?!

Lily spojrzała na niego groźnie nie komentując sytuacji.

Zaniepokojona krzykami Minerwa McGonagall pojawiła się na korytarzu.

- Albusie? Co tu się dzieje? - zawołała ze schodów.

- Minerwo! Leć po panią Pomfrey, przyda nam się tu! A potem przyjdź do gabinetu i koniecznie przyprowadź ze sobą Horacego - odparł Dumbledore. McGonagall zawróciła się i pognała w stronę Skrzydła Szpitalnego.

- Merlinie, James! - jęknęła Lily, gdy James zatoczył się do tyłu, przeraźliwie kaszlnął i jęknął z bólu robiąc się blady. Podtrzymała go przed upadkiem. Dostrzegła, że z prawego boku chłopaka wystawał kawałek drewna.

- Panno Evans, proszę tu poczekać z panem Potterem na panią Pomfrey. Panie Black, panie Snape, zapraszam do gabinetu - odparł Dumbledore patrząc po zgromadzonych. Ze schodów zbiegała już pielęgniarka w towarzystwie opiekunki domu Gryffindoru.

Nikt nie zauważył, kiedy do kieszeni Syriusza wskoczył szczur. Peter był z nimi cały i zdrowy oraz ciekawy dalszego toku wydarzeń. Łapa odetchnął z ulgą. Rzucił szybkie i zaniepokojone spojrzenie w kierunku Jamesa i Lily, ale czując na sobie spojrzenie dyrektora poszedł do jego gabinetu.

Niedługo za nimi do pomieszczenia weszła McGonagall z Horacym Slughornem. Na korytarzu zrobiło się cicho.

Lily trzymała Jamesa za dłoń, gdy pani Pomfrey zajmowała się jego raną. Chłopak leżał na posadzce i ciężko oddychał. Widać było, że walczył ze sobą, żeby nie stracić przytomności.