HELP Me!!!!

Like Seven...

د.ا.ن سوم شخص

تولد که تموم شد و همه رفتن...
شان آخرین نفر داشت میرفت...
زین باهاش رفت تا دم در تا همراهیش کنه...

شان مطمئن نبود که چیزای که شنیده رو باید به زین بگه یا نه...
شان لبخند زد و به زین نگاش کرد و گفت:

_تولدت مبارک رفیق...

زین لبخند کوچیکی زد که کاملا تابلو بود حالش خوب نیست و لبخندش فیکه و گفت:

_ممنون...

شان همینجوری نگاش کرد سرش و انداخت پایین و با تردید گفت:

_زین... تو قرار نیست همیشه اون آدمی باشی که مشکلات بقیه رو حل میکنی... اگه مشکلی داشتی میتونی روی من حساب کنی...

زین تعجب کرد و سرش رو تکون داد و گفت:

_برای چی اینو میگی؟!

شان تردید داشت و با یکم مکث گفت:

_من.... حرفاتو با مامانت شندیم...

زین سرشو با کلافگی تکون داد و گفت:

_فاک... چیا شنیدی؟!

_به قدر کافی... اونقدری که بدونم داری از اینجا میری...چرا خودت بهم نگفتی؟؟!؟
من تمام مشکلاتم رو به تو میگم و باهم حلش میکنیم... میتونستی به من بگی...

_نه... این چیزی نیست که تو بتونی کاری بکنی... خودم باید حلش کنم...

_من رفیقتم زین... شاید اولش یه رفیق معمولی بودی برام که فقط میخواستم از مهارتش توی  گرفتن انتقامم استفاده کنم.... ولی الان دوست صمیمیم... و میخوام کمکت کنم...

_میدونم... ولی بهم اعتماد کن... این یکی رو باید خودم درستش کنم...

_چطوری؟!

_نمیدونم هنوز...ولی مطمئن باش قرار نیست برم آمریکا... و پیش اونا زندگی کنم... ترجیح میدم بمیرم..ولی دوباره اون زندگی رو تجربه نکنم...

_فکر نمیکنی اگه راستش رو بهشون بگی بهتر باشه... بالاخره پدر و مادرتن....بهت اهمیت میدن...

زین پوزخند مسخره ای زد و گفت:

_تواونا رو نمیشناسی...

_اره...ولی پدر و مادر سختیگر زیاد دیدم... هر چقدر هم که سختیگر باشن آخرش اونقدر بچه هاشون رو دوست دارن که باهاشون کنار بیان...

_اونا فقط سختگیر نیستن...به معنای واقعی دیونه ان...
از 7 سالگی توی اتاقم دوربین میزاشتن...
وقتی باهاشون زندگی میکردم... اجازه نداشتم حتی یه ثانیه برای عوض کردن لباس هم در اتاقم رو ببندم...
اگه میرفتم بیرون باید راس ساعت برمیگشتم... تازه بماند که بابام همیشه از طریق جی پی اس گوشیم چک می‌کرد که هر لحظه کجام...

شان با تعجب نگاش کرد...
و زین شونه هاش رو انداخت بالا و لبخند زد وگفت:

_گفتم که اونا دیونه ان...