Κεφάλαιο 113ο

1.8K 142 25
                                    

Liberty'sPOV

Έπαιζα με τον αφρό που κάλυπτε τα χέρια του Harry, που ακουμπούσαν τρυφερά την κοιλιά μου. Το νερό είχε αρχίσει να κρυώνει πλέον, μα εκείνος δεν πρότεινε να βγούμε απ' την μπανιέρα. Πιθανότατα δεν τον ένοιαζε, όπως δεν ένοιαζε και μένα. Το να τον έχω τόσο κοντά μου, -να νιώθω το στήθος του να πάλλεται με την κάθε του ανάσα και το χάδι της αναπνοής του να στεγνώνει τις σταγόνες από το νερό στον λαιμό μου,- ήταν απολύτως ικανό να με κάνει να παραμείνω βυθισμένη στην γαληνευτική σιωπή που μας είχε τυλίξει εδώ και αρκετή ώρα.

Μετά τα λόγια του, με είχε πλημμυρίσει η ανησυχία. Περισσότερο με άγχωσε το ίδιο το άγχος που έβγαινε από εκείνον, λες και ήξερε πως ότι και αν ήταν αυτό για το οποίο θα μου μιλούσε θα με έκανε έξαλλη, για μια ακόμη φορά. Ωστόσο γνώριζα τι ήθελε να ξεκαθαρίσει ανάμεσά μας. Η εμφάνιση της ξανθιάς καλλονής έτσι στα ξαφνικά, δεν είχε γίνει για καλό σκοπό. Ήταν και αυτή άλλη μία από τις δοκιμασίες μας. Ύστερα όμως από τόσους καβγάδες, τόσα πισωγυρίσματα, τόσες επανενώσεις που έγιναν μέσα σε λίγους μήνες, ήμουν βέβαιη πως δεν είχα να φοβάμαι τίποτα. Ήξερα πως η Jolene είχε παίξει σημαντικό ρόλο στην ζωή του για κάποια περίοδο. Την περίοδο που υπήρξε χαμένος πιθανότατα. Δεν θα μου έκαναν εντύπωση λοιπόν αυτά που θα άκουγα αύριο.

Χαμογέλασα φέρνοντας στον νου την αμηχανία του. Γινόταν υπερβολικά γλυκός όταν δεν ήταν σίγουρος για κάτι. Έμοιαζε με παιδί που είχε κάνει σκανταλιά και φοβόταν την τιμωρία. Σχεδόν τρόμαξα όταν ξαφνικά η σιωπή διαλύθηκε, το ίδιο μαγικά όπως είχε έρθει, με την βαθιά φωνή του.

«Γιατί χαμογελάς;» ρώτησε. Από τον τόνο του μπορούσα να καταλάβω πως χαμογελούσε και εκείνος.

Γύρισα να τον κοιτάξω. «Σε σκέφτομαι.»

Το χαμόγελό του έγινε πλατύτερο. «Τι ακριβώς σκέφτεσαι για μένα;»

«Χμ... Το πόσο μου αρέσει όταν τα μάτια σου αλλάζουν χρώμα...»

«Τι;» γέλασε δυνατά. «Δεν ήξερα ότι τα μάτια μου αλλάζουν χρώμα...»

«Κι όμως...» γύρισα ανάμεσα στην αγκαλιά του και βόλεψα το κεφάλι μου στον ώμο του. «Αυτή την στιγμή δεν είναι πράσινα... Είναι γκρι...» στένεψα τα μάτια μου για να τα παρατηρήσω καλύτερα. «Γκρίζα - μπλε.» είπα με σιγουριά.

«Ωραία!» συνέχισε να γελάει. «Είμαι τόσο υπέροχος που τα μάτια μου αλλάζουν χρώμα...»

The Craziest Thing In Life Is LoveWhere stories live. Discover now