The Craziest Thing In Life Is Love

Κεφάλαιο 103ο

Liberty’s POV

Το πρωί ήρθε πολύ γρήγορα. Τουλάχιστον αυτό κατάλαβα όταν αισθάνθηκα το κορμί του Harry να παλεύει διακριτικά να απαλλαχθεί απ’ το δικό μου. Δυσανασχέτησα, και η δυσφορία βγήκε απ’ τα χείλη μου με ένα παραπονιάρικο μουγκρητό, μα ήμουν αρκετά ζαλισμένη απ’ τον ύπνο για να ξέρω αν ακούστηκε. Αναστέναξα και σηκώθηκα μόνη μου απ’ το στέρνο του που συνέχιζε να μετακινείται. Γύρισα πλευρό και προσπάθησα να συνηθίσω στην υφή των παγωμένων σεντονιών, προσποιούμενη πως δεν είχα ανατριχιάσει ολόκληρη και το γέλιο του Harry δεν είχε καταφέρει να με βγάλει απ’ την πρωινή νιρβάνα μου.

Φίλησε τον ώμο μου και με ένα τελευταίο αναπήδημα στο κρεβάτι σηκώθηκε όρθιος. Χαμογέλασα όταν άκουσα τις παντόφλες του να σέρνονται στα πλακάκια. Με εκνεύριζε όταν έσερνε τα πόδια του, μα αν αυτός επρόκειτο να είναι ο πρώτος ήχος που θα άκουγα κάθε πρωί, τότε καλοδεχούμενος. Χασμουρήθηκα και έτριψα τα μάτια. Ο ύπνος έμοιαζε να ξεγλιστράει απ’ το κορμί μου όλο και γρηγορότερα όσο τα δευτερόλεπτα περνούσαν. Στηρίχτηκα στους αγκώνες μου και κοίταξα το μικρό ρολόι που βρισκόταν στο κομοδίνο του. 07:43. Κλαψουρίζοντας έπεσα με τα μούτρα στο μαξιλάρι.

Για ποιον λόγο ξυπνούσε τόσο νωρίς; Απ’ όσο θυμόμουν δεχόταν επισκέψεις στο ιατρείο του απ’ τις δώδεκα το μεσημέρι και έπειτα. Δεν πρόλαβα να το εξηγήσω όταν ξεχώρισα το ελαφρύ του περπάτημα να πλησιάζει και πάλι το δωμάτιο. Κρίνοντας απ’ τις αργές κινήσεις του δεν είχε καταλάβει πως εγώ είχα ξυπνήσει ολοκληρωτικά. Έτσι απλά ξάπλωσα ξανά στο μαξιλάρι και παρέστησα την κοιμισμένη. Άνοιξα μερικά εκατοστά τις βλεφαρίδες μου και επιτέλους τον είδα, ημίγυμνο, μονάχα με το μποξεράκι. Είχε ανοίξει την ντουλάπα και προσπαθούσε να διαλέξει ρούχα. Χαμογέλασα και άφησα ένα ελαφρύ ροχαλητό να βγει απ’ το λαρύγγι μου. Γύρισε στο μέρος μου ξαφνιασμένος, με το αριστερό του φρύδι ανασηκωμένο, μα χωρίς να καταλαβαίνει ακόμη πως ήμουν εντελώς ξύπνια.

Έκλεισε την ντουλάπα και όσο πιο αθόρυβα μπορούσε έφυγε απ’ το οπτικό μου πεδίο, με τα ρούχα πάντοτε στα χέρια. Στριφογύρισα τα μάτια. Ήμουν έτοιμη να ροχαλίσω ξανά, όταν το στρώμα τραντάχτηκε και ο κορμός μου βρέθηκε κολλημένος στο ζεστό στέρνο του. Τρομαγμένη όπως ήμουν, αναφώνησα και εκείνος γέλασε εξίσου δυνατά.

«Αν ροχαλίζεις θα κοιμάσαι στον καναπέ.» ψιθύρισε πάνω απ’ τ’ αυτί μου.

«Μμμ…» είπα μόνο και τύλιξα το χέρι μου γύρω απ’ τον λαιμό του.