The Craziest Thing In Life Is Love

Κεφάλαιο 9ο

Κεφάλαιο 9ο

Liberty’sPOV

«Καληνύχτα κυρία Liberty» με χαιρέτησε ευγενικά η γραμματέας του γιατρού μου. Ακόμη δεν θυμόμουν το όνομά της.

«Καληνύχτα και σε σένα!» απάντησα ευγενικά και σπρώχνοντας την γυάλινη πόρτα, βγήκα από το ιατρείο.

Κατέβηκα τις σκάλες κεφάτη, και αρκετά πιο χαλαρή απ’ ότι όταν τις ανέβηκα. Ο χρόνος που πέρασα με τον Harry με έκανε για ακόμη μια φορά, να ηρεμίσω και να γεμίσω αισιοδοξία. Μόνο το χαμόγελό του στο μυαλό μου ήταν ικανό να με κάνει και μένα να χαμογελάω. Να με σπρώχνει να κάνω καλά πράγματα με την ελπίδα πως θα το ξαναέβλεπα και πάλι. Βγήκα στον δρόμο και κούμπωσα το μπουφάν μου, αφήνοντας έξω το τσουχτερό κρύο και έβαλα τα χέρια στις τσέπες μου για να μην παγώσουν.

Το επόμενο βήμα μου σε αυτή την ζωή Μ.Γ., -Μετά Γονέων-, όπως την ονόμασε η τρελή μου συνείδηση, ήταν να βρω δουλειά. Είχε δίκιο η μητέρα μου σε μερικά πράγματα και απορούσα πως εγώ η ίδια δεν τα είχα σκεφτεί πρώτη. Το τρελό μου εγώ δεν μπήκε στην διαδικασία να με επιπλήξει, γιατί ούτε εκείνο είχε αναζητήσει ανεξαρτητοποίηση ποτέ. Ήταν καλά βολεμένο τόσα χρόνια. Ο Harry, μου είχε πει και εκείνος με το δίκιο του, πως θα είχα γλυτώσει τον εαυτό μου από πολύ πόνο αν είχα τραβήξει τον δικό μου δρόμο, μακριά από τους ανθρώπους που με έφεραν στον κόσμο, μα δεν νοιάζονταν για τίποτα περισσότερο από τους εαυτούς τους.

Δεν είχα δουλέψει ποτέ στην ζωή μου, και οι σπουδές μου στην αγγλική φιλολογία έμειναν στην μέση, λόγω του ερχομού του γιου μου. Αυτό ήταν έναν άλλο πράγμα που ποτέ δεν μου συγχώρεσαν οι γονείς μου. Δεν άρμοζε του στάτους τους μια αλλοπρόσαλλη και αμόρφωτη κόρη. Όταν μάλιστα η κόρη τους έμεινε έγκυος και η ζωή της από παραμύθι έγινε κόλαση, τους ήταν αναγκαίο να την κρύβουν και να μην συζητούν για αυτήν. Και το είχα αποδεχτεί, μέχρι πρότινος. Ωστόσο ποτέ δεν είπα ότι με πονούσε. Μέχρι εκείνο το πρωινό στο σπίτι μου.

Το μυαλό μου βούιζε από επαγγελματικά σενάρια και τρόπους που θα έβρισκα μια αξιοπρεπή δουλειά. Η συνείδησή μου είχε ντυθεί και κάθισε στον καναπέ της, πιάνοντας μια εφημερίδα και διάβαζε τις αγγελίες. Χαμογέλασα. Ίσως και εγώ να έπρεπε να κάνω το ίδιο. Το βλέμμα της με κοίταξε πάνω από την αριστερή σελίδα της εφημερίδας, μα το στόμα της δεν έβγαλε λέξη. Τα χείλη της να κρατούν τον κόκκινο μαρκαδόρο που είχε πρόχειρο για να σημειώνει δουλειές που της κέντριζαν το ενδιαφέρον. Γέλασα πάλι στο πόσο πιο συγκροτημένη έμοιαζε από μένα και αποφάσισα να κάνω μια βόλτα προτού κλειστώ σπίτι μου.