The Craziest Thing In Life Is Love

Κεφάλαιο 67ο

Liberty’s POV

Αρκετές μέρες μετά την τελευταία φορά που είδα το φως του ήλιου, οι χρυσοκίτρινες ακτίνες του έκαναν την επανεμφάνισή τους. Διαπέρασαν το μικρό παράθυρο στο δωμάτιο του Harry και με βρήκαν στο κρεβάτι, να κοιμάμαι μπρούμυτα και μόνη. Αν και Απρίλης πλέον, δεν έκαναν καλή προσπάθεια στο να με ζεστάνουν, μα είχα την υποψία πως ίσως το κρύο δεν έφευγε από το κορμί μου, επειδή ο Harry είχε φύγει από κοντά μου.

Χωρίς να ξέρω τι ώρα ήταν, γύρισα πλευρό και τεντώθηκα στα παγωμένα σεντόνια. Άφησα τον εαυτό μου να ανασάνει και η γνώριμη γλυκιά μυρωδιά του Harry γέμισε τα πνευμόνια μου. Το άρωμα της κανέλας αναμειγμένο με το απορρυπαντικό των ρούχων του και την δική του φυσική μυρωδιά, κυλούσε στις φλέβες μου γοργά, σπρώχνοντας ανοδικά τις άκρες των χειλιών μου ώστε να σχηματιστεί το χαμόγελο που πολλές φορές ο Harryμου είχε πει πως λάτρευε.

Ήταν λυπημένο ωστόσο αυτή την φορά. Πως θα μπορούσε να ήταν κάτι διαφορετικό αφού ένιωθα πως κάτι πήγαινε στραβά ανάμεσα σε μένα και σε εκείνον; Η αδιαφορία του και η τάση να απομακρύνεται με τρομοκρατούσαν. Καταλάβαινα πως είχε να κάνει περισσότερο με το ότι ήμασταν στο πατρικό του, είχαμε επιστρέψει στον τόπο που η ζωή του καταστράφηκε, και τον πολιορκούσαν οι αναμνήσεις, μα δεν μπορούσα να αποτρέψω τον εαυτό μου από το να αναρωτηθεί αν είχα κάνει κάτι εγώ λάθος.

Η συνείδησή μου κούνησε αρνητικά το κεφάλι. Πήρε το μέρος μου κατσουφιάζοντας, αναγνωρίζοντάς μου πως είχα καλές προθέσεις και την καλύτερη διάθεση όταν βρισκόμουν κοντά στον Harry. Ήξερε πως δεν είχα κάνει εγώ κάποιο λάθος, και προσπαθούσε να με καθησυχάσει από τον αιώνιο φόβο μου. Χρειάζεται λίγο χρόνο. Κούνησε τα χέρια και με κοίταξε με εκείνα τα μαύρα μάτια που τόσο ήθελα να πιστέψω. Είναι μπερδεμένος. Σ’ αγαπάει, στο έχει πει ένα εκατομμύριο φορές. Κούνησα και εγώ καταφατικά το κεφάλι και άνοιξα τα μάτια, το κρύο σκηνικό να προκαλεί ένα μικρό τσίμπημα στην καρδιά μου.

Έσπρωξα την λεπτή κουβέρτα και σηκώθηκα γρήγορα από το στρώμα, πλήρως ξύπνια και αρκετά χορτασμένη από ύπνο. Τεντώθηκα και κατευθύνθηκα στο παράθυρο. Άνοιξα τα φύλλα και ο νικητής ανάμεσα από πυκνά σύννεφα ήλιος κατάφερε να αυξήσει για λίγους βαθμούς την θερμοκρασία του προσώπου μου. Χαμογέλασα μυρίζοντας την φύση.

Το σπίτι του Harry δεν βρισκόταν ακριβώς στο πυκνοκατοικημένο κέντρο του χωριού μα λίγα μόνο χιλιόμετρα μακριά από αυτό. Ήταν ωραίο το τοπίο γύρω του, με την έννοια του ότι η μπροστινή μεριά έβλεπε στον πολιτισμό, μα η πισινή, στην οποία έβλεπε και το δωμάτιο του Harry, έριχνε μια ματιά στην φύση. Στο απέραντο δάσος με τα πράσινα πανύψηλα δέντρα. Εκείνη την ώρα έδειχναν να έχουν το σκούρο πράσινο χρώμα, σημάδι της υγρασίας που άφηναν πίσω τους τα παχιά σύννεφα που βολόδερναν στον ουρανό.