Κεφάλαιο 21ο

3.6K 230 20
                                    

Κεφάλαιο 21ο

LibertysPOV

Περισσότερο βγήκα από την σφιχτή αγκαλιά του για να ηρεμίσω τους χτύπους της καρδιά μου, παρά γιατί το ήθελα. Ο Harry χαμογελούσε ακόμη, κάνοντας την προαναφερθείσα καρδιά να φτερουγήσει στο στήθος μου. Χαμογέλασα και εγώ και έβγαλα τα χέρια μου από τον λαιμό του. Ξεπέρασε και εκείνος τα δικά του γύρω από την μέση μου και πρώτος κινήθηκε προς την πολυθρόνα του.

«Έχουμε στην διάθεσή μας γύρω στα σαράντα λεπτά» είπε και κάθισε. «Για τι θα ήθελες να συζητήσουμε;»

Κάθισα στον γνώριμο καναπέ και έβαλα μια τούφα μαλλιών πίσω από το αυτί μου. Έτριψα τις παλάμες μου στους μηρούς μου σκεφτόμενη πως ακριβώς θα σύντασσα σε προτάσεις τις σκόρπιες λέξεις που χόρευαν στο κεφάλι μου έτσι ώστε να έβγαινε νόημα. Ποτέ δεν φαντάστηκα πως ο ψυχολόγος μου και εγώ θα είχαμε τόσο στενή σχέση, αρκετή να με αναστατώνει και να μην με αφήνει να συγκεντρωθώ.

«Είχα πάει στον Τάμεση χτες…» ανασήκωσα τους ώμους. «Ήθελα να ξεχάσω και να ξεχαστώ για λίγο. Δεν τα κατάφερνα, μέχρι την στιγμή που ένα αγοράκι ήρθε δίπλα μου.»

Σαν ένδειξη έκπληξης, τα φρύδια του Harryστο σηκώθηκαν στο μέτωπό του     .

«Ήταν τόσο γλυκός και μου θύμισε τον γιο μου. Κάθε αγοράκι μου θυμίζει τον γιο μου…» αναστέναξα μελαγχολικά.

«Τι σου είπε το αγοράκι;»

«Με ρώτησε γιατί έκλαιγα.» Χαμογέλασα και χαμήλωσα το κεφάλι.

«Γιατί έκλαιγες;» επέμεινε εκείνος.

Σήκωσα το βλέμμα μου στο δικό του. «Γιατί κατάλαβα πως σε είχα πληγώσει πάλι και δεν το άντεχα. Δεν θέλω να πληγώνω άλλο τους ανθρώπους γύρω μου. Δεν θέλω να πληγώνω τον εαυτό μου πια…» η φωνή μου έτρεμε. «Γίνεται να με βοηθήσεις;»

«Προσπαθώ Liberty… Προσπαθώ μα και εσύ πρέπει να βοηθήσεις τον εαυτό σου.»

«Τι πρέπει να κάνω;» ήμουν διατεθειμένη να κάνω τα πάντα για να απαλλαγώ από τα τέρατα που κουβαλούσα χρόνια στην ψυχή μου.

«Εμπιστεύσου με.» έσκυψε μπροστά, οι αγκώνες του να ακουμπούν τα γόνατά του. «Μίλα μου για όλα όσα τριγυρίζουν στο μυαλό σου χωρίς να φοβάσαι.»

«Μα φοβάμαι. Δεν θέλω να φαίνομαι αδύναμη στους άλλους.» χαμήλωσα πάλι το βλέμμα. «Σιχαίνομαι να είμαι το κέντρο της προσοχής, σιχαίνομαι να μιλάω για μένα, σιχαίνομαι τους ανθρώπους…»

The Craziest Thing In Life Is LoveDonde viven las historias. Descúbrelo ahora