Κεφάλαιο 70ο

2.5K 167 37
                                    

Liberty’sPOV

Η νύχτα δεν άργησε να έρθει. Εγώ μαζί με τον Harry και την οικογένειά του παρακολουθούσαμε μια ανούσια εκπομπή στην τηλεόραση. Κρίνοντας από το βλέμμα που είχε ο καθένας στο πρόσωπό του θα έλεγε πως ήταν όλοι χαμένοι σε δικές του πιο ουσιώδεις και επείγουσες σκέψεις. Όπως ήμουν και εγώ.

Η μητέρα του Harry σηκώθηκε από τον καναπέ της, δίνοντας επιτέλους λίγη ζωντάνια στο κλίμα. Το χαμόγελό της έφτανε να ανεβάσει την θερμοκρασία του δωματίου.

«Είναι αργά. Νομίζω πως θα πάω για ύπνο. Καληνύχτα στην νεολαία.»

Η Emmaγέλασε μαζί της και σηκώθηκε και η ίδια. «Νύσταξα και εγώ. Υπήρχε ένας λόγος που ποτέ δεν συμπάθησα αυτό το σόου.» είπε και έδειξε την τηλεόραση.

«Καληνύχτα.» της είπε ο Harry και την αγκάλιασε.

«Καληνύχτα. Καληνύχτα, Liberty.»

Την χαιρέτησα και εγώ και μαζί με την μαμά της, βγήκαν από το σαλόνι, αφήνοντας εμένα και τον Harry να βουλιάζουμε στην σιωπή. Αναστέναξε πολλές φορές, πιάνοντας το τηλεκοντρόλ και αλλάζοντας κανάλια λες και ήταν μόνος του στο δωμάτιο. Μπορούσα να καταλάβω πως κάτι τον απασχολούσε, έτσι όπως τα φρύδια του είχαν σμίξει και ενώ κοιτούσε έντονα την τηλεόραση, δεν παρακολουθούσε τίποτα απ’ όσα έλεγε.

Κατσούφιασα και εγώ και σηκώθηκα. Για να πω την αλήθεια είχα βαρεθεί το στυλάκι του. Ήξερε πως ήταν απόμακρος και ήξερε πως δεν μου άρεσε. Γνώριζε πως περίμενα από εκείνον να μου πει τι συνέβαινε, έτσι όπως πάντα ευγενική πρόσεχα για να μην τον πιέσω. Πήγα στην κουζίνα. Λίγο αργότερα βρέθηκα μπροστά από τον νεροχύτη να πίνω νερό. Άκουσα τα βήματά του μα δεν γύρισα. Συνέχισα να μένω στην θέση μου, προσποιούμενη πως δεν τον είχα πάρει είδηση.

«Πας για ύπνο;» ρώτησε, ερχόμενος πίσω μου. Έβαλε τα χέρια του δεξιά και αριστερά μου, παγιδεύοντάς με.

«Ναι, ίσως…» γύρισα στην αγκαλιά του.

Χαμογέλασε. «Καληνύχτα, τότε.» φίλησε την μύτη μου.

Χαμογέλασα και εγώ βεβιασμένα, όσο τον παρατηρούσα να απομακρύνεται. Έπιασε το παλτό του από τον καλόγερο και το πορτοφόλι του από το τασάκι στο σύνθετο δίπλα  στην πόρτα.

«Πας κάπου;» ρώτησα.

«Εμ, λέω να πάω για κανένα ποτό.»

«Θα μπορούσα και εγώ να έρθω…» δεν θα τον άφηνα να με απομακρύνει εύκολα αυτή τη φορά.

The Craziest Thing In Life Is LoveOù les histoires vivent. Découvrez maintenant