Liberty's POV
Ο Harry σταμάτησε το αυτοκίνητο μπροστά από το σπίτι μου. Δεν έσβησε την μηχανή ωστόσο, ο βόμβος της ο μοναδικός ήχος που έδινε ζωή στην νεκρική σιγαλιά που μας περικύκλωνε. Είχε νυχτώσει πλέον. Ο ήλιος που δειλά είχε ξετρυπώσει κάτω απ’ τα σύννεφα κάποια στιγμή κοντά στο απόγευμα, είχε κρυφτεί πάλι από πίσω τους, αρκετά ντροπαλός για να φωτίσει τον ουρανό του Λονδίνου. Η αδερφή του η σελήνη, το ίδιο ντροπαλή, προσπαθούσε να ολοκληρώσει το έργο του.
«Πραγματικά θέλω να ανέβω πάνω, μα έχω να τακτοποιήσω κάποιες υποθέσεις για το ταξίδι που έρχεται.» η φωνή του Harry με έβγαλε από τις σκέψεις μου.
Γύρισα το κεφάλι και του χαμογέλασα. Ήταν τόσο γλυκός όταν φορούσε το χαμόγελο που έκανε τα μάγουλά του να σκάβονται από εκείνες τις μικρές λακκούβες. Σηκώθηκα από το κάθισμα και φίλησα την μία.
«Καταλαβαίνω.» είπα «Καληνύχτα.»
Ένωσα τα χείλη μας την στιγμή που τα μάτια του έκλεισαν κάτω απ’ το χάδι της αναπνοής μου στο πρόσωπό του. Ανταποκρίθηκε θερμά στο φιλί. Το ένα του χέρι κρατούσε ακόμη το τιμόνι, μα το άλλο τιμόνευε το μάγουλό μου ώστε το φιλί να μην σπάσει. Τραβήχτηκα απρόθυμα λίγο μετά. Αν δεν έκανα εγώ την πρώτη κίνηση, δύσκολα εκείνος θα άφηνε τα χείλη μου.
«Καληνύχτα.» ψιθύρισε και φίλησε την μύτη μου.
Άνοιξα την πόρτα και τον αποχαιρέτησα με ένα χαμόγελο. Λίγο πριν πλησιάσω την εξώπορτα της πολυκατοικίας, ο ήχος της κόρνας του με τρόμαξε στιγμιαία. Γύρισα περίεργη και εκείνος κατέβασε το παράθυρο.
«Ονειρέψου με!»
«Πάντα» φώναξα γελώντας, εκείνος να φεύγει γρήγορα χαρίζοντάς μου το υπέροχο χαμόγελό του λίγο πριν χαθεί από τα μάτια μου.
Έμεινα μόνη να στέκομαι μπροστά απ’ την πόρτα με ένα ενοχλητικό χαμόγελο στα χείλη και με μια καρδιά που χόρευε για ανεξήγητο λόγο στο στήθος μου. Δεν ήθελα να κλειστώ σπίτι και να χαλάσω την διάθεσή μου. Μπορεί η ώρα να ήταν περασμένη μα ούτε αυτό, ούτε η ψύχρα την νύχτα με σταμάτησαν από το να γυρίσω την πλάτη μου στην πολυκατοικία. Ξεκίνησα για το μοναδικό άτομο που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω ως φίλη μου και η συνείδησή μου έσπευσε να με καθησυχάσει πως δεν θα ενοχλούσα.
Η Danielle και ο αξιαγάπητος μικρός γιος της, ήταν κάθε μέρα στο μυαλό μου ακόμη και αν βρισκόμουν στον υπέροχο κόσμο που ο Harry είχε την ευγένεια να μου χαρίσει απ’ την αρχή. Ήταν ανεπίτρεπτο εκ μέρους μου που δεν είχα επικοινωνήσει μαζί τους νωρίτερα, μα όταν βρισκόμουν με τον Harry, ήταν σαν τίποτα άλλο να μην είχε σημασία. Είχα πολλά να συζητήσω με την Danielle, μα όσο τα σκεφτόμουν η παρόρμηση να γυρίσω σπίτι και να κουκουλωθώ κάτω απ’ τα σκεπάσματά μου, φάνταζε πιο ελκυστική.
YOU ARE READING
The Craziest Thing In Life Is Love
Fanfiction-book 1- ❝θα με κρατήσεις, γιατί θέλω να κρατηθώ.❞ © heswriter 2013 - 2015 All Rights Reserved [highest rank: #1 in Fanfiction] *Ενημέρωση* 🥰Ευχαριστώ για την αγάπη σας όλα αυτά τα χρόνια! Αυτό το βιβλίο γράφτηκε όσο ήμουν ακόμα έφηβη. Έχει λάθη...
