Κεφάλαιο 57ο

2.8K 178 31
                                    

LibertysPOV

«Κυρία Liberty;» μια φωνή από την πόρτα έκανε το τρυφερό φιλί μου με τον Harry, να λάβει τέλος. Γύρισα παραξενεμένη, έχοντας χρόνια να ακούσω κάποιον να με προσφωνεί ‘κυρία’. Μια ψιλή γυναίκα, κοντά στα πενήντα, χωρίς παραπανήσια κιλά και γνώριμο πρόσωπο, έστεκε αμήχανη στην πόρτα. Από την καλοσιδερωμένη κολλητή μαύρη φούστα της και το άσπρο φουλάρι που φορούσε στο λαιμό κατάλαβα πως ήταν η οικονόμος των γονιών μου. Πιθανότατα την είχαν προσλάβει μετά που είχα φύγει από το σπίτι. Απομακρύνθηκα από τον Harry και έξυσα τον λαιμό μου.

«Liberty, σκέτο.» είπα. «Τι συμβαίνει;» συνέχισα ρωτώντας.

«Ο κύριος Wallas μόλις έφυγε για το νοσοκομείο. Δεν θέλησε να σας ενοχλήσει. Δεν είναι απαραίτητο να πάτε μαζί του, είπε πως μπορείτε να μείνετε εδώ ή να γυρίσετε σπίτι σας.» χαμογέλασε.

«Σας ευχαριστώ πολύ.» απάντησα και εκείνη αφού χαμογέλασε και στους δυο μας έφυγε το ίδιο αθόρυβα, όπως ήρθε, από το δωμάτιο.

Κοίταξα τον Harry και εκείνος μου χαμογέλασε. Έφερε τα χέρια του στα μάγουλά μου και σκούπισε όσα δάκρια συνέχιζαν να μουσκεύουν το χλωμό δέρμα μου. Αναστέναξα, τα βλέφαρά μου να πεταρίζουν στην αίσθηση. Ένωσε τα χείλη μας απαλά, ο αντίχειράς του στην συνέχεια να περνάει πάνω από το αποτύπωμα που άφησαν τα χείλη του στα δικά μου. Τα βλέμματά μας συναντήθηκαν χωρίς μιλιά να βγει από το στόμα μας. Με αγκάλιασε από τον λαιμό και με ακούμπησε στο στήθος του, το κεφάλι μου να ακουμπάει πάνω στο απαλό πουλόβερ του. Έκλεισα τα μάτια και αφουγκράστηκα για λίγο τους χτύπους της καρδιάς του. Τι ωραία μελωδία.

«Αυτό που είπες πριν…» τον άκουσα να λέει μετά από λίγο. «Σημαίνει πως δέχεσαι την αγάπη μου;»

Δάγκωσα τα χείλη μου και σήκωσα το κεφάλι μου, τα βλέμματά μας να συναντιούνται ξανά. «Ναι.» είπα αποφασιστικά. «Είναι το ευχαριστώ μου.»

Χαμογέλασε πλατιά και με έσφιξε πιο δυνατά πάνω του. Έσκυψε το κεφάλι στο δικό μου και τα μέτωπά μας ακούμπησαν, τα βλέφαρά μου να κλείνουν στην αίσθηση της ανάσας του στο πρόσωπό μου. Έτριψε την μύτη του με την δική μου, σαν μια επανάληψη της τρυφερής φιγούρας που χωρίς λόγια έδειχνε αυτά που αισθανόταν.

«Σ’ αγαπώ.» επανέλαβε πάνω στα χείλη μου.

«Πες το πάλι.» ψιθύρισα κλείνοντας τα μάτια.

The Craziest Thing In Life Is LoveWhere stories live. Discover now