The Craziest Thing In Life Is Love

Κεφάλαιο 29ο

Κεφάλαιο 29ο

Liberty’sPOV

Με το που έκλεισε η πόρτα πίσω μου τα δάκρια μούσκεψαν αντανακλαστικά τα μάγουλά μου. Δεν ήταν μονάχα η ενοχή που φώλιασε στην καρδιά μου, μα και η αίσθηση του κενού που μου διαπερνούσε τα κόκαλα, με την απουσία του Harry. Αισθανόμουν απαίσια που τον έβαλα στην μέση μιας σχέσης που ήταν νεκρή προτού καν αρχίσει. Τουλάχιστον για τον Louis έτσι ήταν. Το όνειρο που είχα να αγαπήσω και να αγαπηθώ, ήταν νεκρό όπως και το αστέρι την ώρα που έπεφτε, τότε που μικρή ήμουν ξαπλωμένη στο γρασίδι του κήπου μου και έκανα την ευχή μου.

Έσυρα το κορμί μου στον καναπέ, η καρδιά μου πιο βαριά από το συνολικό μου βάρος. Με σιχάθηκα περισσότερο. Τα φαντάσματα εκείνα που με κυνηγούσαν είχαν βγει από μέσα μου και ήταν έτοιμα να επιτεθούν σε όσους βρίσκονταν κοντά μου. Είχαν κυκλώσει τον Harry. Τον είχαν παρασύρει μαζί τους και τον οδηγούσαν στα τυφλά, σε σκοτεινά μέρη και μέρη οργής, μέρη που είχα βρεθεί και που δεν θα έπαυα ποτέ να βρίσκομαι, όχι γιατί ήμουν δειλή για να τολμήσω να δραπετεύσω, μα γιατί είχα συνηθίσει την μαυρίλα τους.

Έτρεμα στην σκέψη του που βρισκόταν ο Harry εκείνη την στιγμή. Έτρεμα από την αγωνία και τον άγχος για το αν ήταν καλά. Δεν ήμουν χαζή και είχα καταλάβει εξαρχής τι επρόκειτο να κάνει στον Louis. Δεν έπρεπε ωστόσο. Δεν έπρεπε να μπει σε τόσο κίνδυνο για μένα. Δεν το άξιζα. Η τρελή συνείδησή μου βρισκόταν στο κρεβάτι της και μασουλούσε τα νύχια της αγχωμένη. Πήρε αποστάσεις από τις σκέψεις μου, χωρίς να θέλει να επέμβει με την εκκεντρικότητα και ειρωνεία της. Έφερα τα πόδια μου στον καναπέ και τα αγκάλιασα κοντά στο στήθος μου, ακουμπώντας το μέτωπό μου στα γόνατά μου και αφήνοντας τον νου μου να γεμίσει με όλα τα κοσμητικά επίπεδα που στόλισα την μολυσμένη μου ύπαρξη.

Harry’s POV

Μπήκα στην παμπ, το κουδουνάκι πάνω από την πόρτα να κάνει τον μπάρμαν να κοιτάξει στην κατεύθυνσή μου. Μου χαμογέλασε μα εγώ είχα ήδη στρέψει την προσοχή μου στους θαμώνες. Η ώρα ήταν δύο, και αν για κάποιους έμοιαζε μεσημέρι για εκείνον χαρακτηριζόταν ‘λίγο πριν το βράδυ’. Ήμουν απολύτως σίγουρος πως ο Louisβρισκόταν κάπου εδώ, ανάμεσα στα ήδη μεθυσμένα κορμιά να πίνει τα προβλήματά του, όπως κάποτε κάναμε μαζί.

Κατευθύνθηκα προς το μέρος του όταν άκουσα το γέλιο του πάνω από τις ομιλίες των υπολοίπων. Δεν φάνηκε να προσέχει τον ερχομό μου. Έβρισκε καλύτερη απασχόληση ανάμεσα στα πόδια μιας εξίσου μεθυσμένης. Απορούσα πως μπόρεσε να πληγώσει την Liberty. Πως ένας άνθρωπος θα μπορούσε να πληγώσει ποτέ εκείνη που το μόνο που θέλει είναι να νιώσει χαρά; Πως γίνεται να είχε τον θησαυρό στα χέρια του και να τον πέρασε για άνθρακα; Θύμωσα περισσότερο στην αναισθησία του. Όχι μονάχα την πλήγωσε, μα ήθελε να συνεχίσει να την πληγώνει. Ήθελε να συνεχίσει να πληγώνει τον άγγελο που με τράβηξε μακριά από εκείνον και την μιζέρια μου.