Liberty's POV
Πήρα μια βαθιά ανάσα στην προσπάθειά μου να βρω το θάρρος και να ανοίξω την πόρτα. Δεν ήμουν έτοιμη για οποιαδήποτε κοινωνική επαφή, και ήμουν άλλο τόσο απροετοίμαστη για να αντιμετωπίσω τους γονείς μου. Άνοιξα τα μάτια μου αποφασίζοντας ωστόσο, πως ήταν η ώρα που θα έβαζα τα πράγματα στην θέση τους.
"Δόξα το Θεό!" η μητέρα μου, η πρώτη που μίλησε, προσπερνώντας με άγαρμπα για να περάσει στο σπίτι. Είχα την υπόνια πως φοβήθηκε ότι θα τους έκλεινα την πόρτα κατάματα μόλις τους έβλεπα. Το τρελό μου εγώ, μου υπενθύμησε ειρωνικά ποιο ήταν το αρχικό μου σχέδιο.
"Πόσες μέρες έχεις να ανοίξεις τα παράθυρα; Βρομοκοπάει εδώ μέσα!" συνέχισε επικριτικά αγνοώντας με. Κοιτούσε γύρω της με εκείνο το βλέμμα της αηδίας, ενώ εγώ έστεκα ακόμη στην πόρτα, χωρίς το βλέμμα μου να αντικρίζει εκείνο του πατέρα μου. Περιφεριακά είδα τα πόδια του να μπαίνουν στο διαμέρισμά και αργά έκλεισα την πόρτα.
"Liberty, είσαι καλά;" Ο πατέρας μου χρησιμοποίησε εκείνον τον τόνο του ενδιαφέροντος, που σε σπάνιες περιπτώσεις απευθυνόταν σε μένα. Πήρα μια ακόμη βαθιά ανάσα, και γύρισα να τους κοιτάξω.
"Σου φαίνομαι καλά;" απάντησα βραχνά, έχοντας να μιλήσω σε άνθρωπο μια ολόκληρη βδομάδα.
"Γιατί δεν απαντούσες στα τηλέφωνα;" επενέβηκε η μητέρα μου με την τσιριχτή της φωνή αποσπώντας το βλέμμα μου από το πρόσωπο του μπαμπά μου.
"Ποια τηλέφωνα; Δεν άκουσα κανένα τηλέφωνο!"
"Το βλέπουμε ότι δεν άκουσες! Σε πήραμε τόσα τηλέφωνα χτες!" γέλασα ειρωνικά με τα λόγια της.
"Χτες;" ρώτησα δαγκώνοντας το χείλος μου για να κρύψω ένα μικρό γελάκι.
"Σου φαίνεται παράξενο;" συνέχισε να με προκαλεί.
Έπιασα το κεφάλι με τα χέρια μου και γέλασα δυνατά με την σκηνή που εξελισσόταν μπροστά μου. Η συνείδησή μου είχε πάρει μια κούπα με ποπ-κορν και μπούκωνε το στόμα της χαμογελώντας, μιας και ήξερε την συνέχεια του σόου.
"Δεν είχα δώσει σημεία ζωή εδώ και μία εβδομάδα, και εσείς ανησυχήσατε χτες;" γελούσα ακόμη και αναρωτήθηκα αν ένιωσαν τον πόνο που κουβαλούσαν οι λέξεις.
Η μητέρα μου μαζεύτηκε. Σήκωσε όρθιο το κορμί της, που όλη αυτή την ώρα κρατούσε επιθετική στάση απέναντί μου και ίσιωσε την μια από τις χιλιάδες άσπρες φούστες που είχε στην ντουλάπα της. Από μικρή τις σιχαινόμουν.
YOU ARE READING
The Craziest Thing In Life Is Love
Fanfiction-book 1- ❝θα με κρατήσεις, γιατί θέλω να κρατηθώ.❞ © heswriter 2013 - 2015 All Rights Reserved [highest rank: #1 in Fanfiction] *Ενημέρωση* 🥰Ευχαριστώ για την αγάπη σας όλα αυτά τα χρόνια! Αυτό το βιβλίο γράφτηκε όσο ήμουν ακόμα έφηβη. Έχει λάθη...