Liberty’s POV
Όταν καθίσαμε στο μεσημεριανό τραπέζι με την μητέρα και την αδερφή του Harry, μου φάνηκε πως είχα βγει απότομα από ένα όμορφο όνειρο. Μου άρεσε η παρέα τους φυσικά και ήμουν ευγνώμων που ενέκριναν την σχέση μου με τον Harry, μα η προηγούμενη μέρα στην αγκαλιά του σγουρομάλλη άντρα δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με τίποτα λιγότερο από ένα όμορφο όνειρο. Κολλώντας στα χείλη μου το πιο πειστικό από καρδιάς χαμόγελο, δεν τις άφησα να αναρωτηθούν περαιτέρω για τα ελαφρώς κόκκινα μάτια μου. Και ο Harry έκανε ακριβώς το ίδιο.
Είχε καθίσει δίπλα μου, όπως συνήθιζε άλλωστε μετά την μίνι κρίση που είχε η σχέση μας και ενώ βρισκόταν πάντα στην συζήτηση που κρατούσε ζωντανή την παρέα μας, το ελεύθερο χέρι του, σαν αντανακλαστικά έψαχνε μερικές φορές το δικό μου. Εγώ, σαν την ξεμυαλισμένη έφηβη που ένιωθα, άφηνα τα μάγουλά μου να προδώσουν την ντροπή μα και το πόσο ακριβώς μου άρεσε η ελάχιστη ένδειξη του ενδιαφέροντός του. Του έσφιγγα τα δάχτυλα και τον κρυφοκοιτούσα, λίγες φορές ωστόσο τα βλέμματά μας να συναντιούνται. Στα χείλη ωστόσο τριγύριζε ένα χαμόγελο που σκορπούσε στις φλέβες μου μια απίστευτη ευφορία, γνωρίζοντας πως εγώ ήμουν η αιτία.
«Ο Robert θα έρθει αύριο.» είπε κάποια στιγμή η κυρία Annabel. «Πήγε μια χαρά η δουλειά στην Γλασκόβη!»
«Ελπίζω να προλάβουμε να τον δούμε. Φεύγουμε αύριο αν το έχεις ξεχάσει.»
Η απάντηση του Harry με προσγείωσε ακόμη πιο σκληρά στην πραγματικότητα. Είχα περάσει πολύ ωραία στο χωριό του Harry και θα μου έλειπε πάρα πολύ. Αναστέναξα και τα δάχτυλα του Harry έτριψαν τα δικά μου. Κοίταξα την Emma και την μητέρα του και εκείνες μου χαμογέλασαν συγκρατημένα.
«Πέρασαν γρήγορα οι μέρες…» η Emma άφησε την πετσέτα της στο τραπέζι και σηκώθηκε.
«Em, περίμενε λίγο…»
Ο Harry σηκώθηκε και την ακολούθησε, εμείς να μένουμε στην κουζίνα αποσβολωμένες.
«Όντως πέρασαν γρήγορα οι μέρες…» μονολόγησε η μητέρα του και σηκώθηκε για να μαζέψει το τραπέζι.
Την βοήθησα αμίλητοι, η σιωπή να καλύπτει σαν θολούρα τις σκόρπιες σκέψεις μας, μα όταν ακούστηκε η βρύση, κάτι έκανε και την γλώσσα μου να λυθεί και οι σκόρπιες σκέψεις έγιναν μεγάλες ολοκληρωμένες προτάσεις με βαρύ νόημα.
«Πέρασα πάρα πολύ ωραία μαζί σας. Θα μου λείψετε.» η κυρία Annabel γέλασε. «Αλήθεια, ήσασταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσα να φανταστώ. Κατάλαβα γιατί ο Harry μιλούσε για σας με τόση αγάπη.»
YOU ARE READING
The Craziest Thing In Life Is Love
Fanfiction-book 1- ❝θα με κρατήσεις, γιατί θέλω να κρατηθώ.❞ © heswriter 2013 - 2015 All Rights Reserved [highest rank: #1 in Fanfiction] *Ενημέρωση* 🥰Ευχαριστώ για την αγάπη σας όλα αυτά τα χρόνια! Αυτό το βιβλίο γράφτηκε όσο ήμουν ακόμα έφηβη. Έχει λάθη...
