The Craziest Thing In Life Is Love

Κεφάλαιο 37ο

Κεφάλαιο 37ο

Liberty’s POV

Πρέπει να ήταν ο πονοκέφαλος αυτός που με ανάγκασε να βγω από την αναισθησία. Ακόμη και ξαπλωμένη αισθανόμουν το κεφάλι μου βαρύ, ενώ ένας πόνος διαπερνούσε το κρανίο μου και δεν με άφηνε να μείνω ξαπλωμένη. Ο ύπνος γλίστρησε από βλέφαρά μου και χασμουρήθηκα τεντώνοντας τα πιασμένα μου μέλη. Στην αίσθηση του κρύου δέρματος του Harry, τα μάγουλά μου κοκκίνισαν αυτόματα και ένα χαμόγελο εμφανίστηκε δειλά στα χείλη μου. Σήκωσα το κεφάλι από το στήθος του, ακουμπώντας το πιγούνι μου ανάμεσα στα δύο πουλιά που είχε μαρκάρει στο σημείο εκείνο και κοίταξα το πρόσωπό του, χαλαρό και παραδομένο ακόμη στον ύπνο ενώ στο μυαλό μου επαναλαμβάνονταν εικόνες από τις χθεσινοβραδινές στιγμές μας.  

Ίσως να οφειλόταν στην τρυφερότητα και την γλυκύτητα με την οποία μου φερόταν, το γιατί δεν επέτρεπα στις ενοχές να τρυπώσουν στο ήδη φορτωμένο μου κεφάλι και να κόψουν στα δύο την ευφορία που μου χάρισε ο Harry με τον έρωτά του. Το μεγαλύτερο μέρος του εαυτού μου, με ήθελε στεναχωρημένη για το ότι του επέτρεψα να με μετατρέψει σε σκόνη στα χέρια του, έτσι που θα μπορούσε όποτε ήθελε να με φυσήξει και εκείνος να εξαφανιστεί. Υπήρχε όμως και ένα άλλο κομμάτι, που με κοιτούσε χαμογελαστό και προσπαθούσε να τιθασέψει τις κολασμένες φωνές των δαιμόνων μου, εκείνο φανερά ικανοποιημένο με τις αποφάσεις μου να περιμένει υπομονετικά την στιγμή που θα έκλεινα εντελώς την ένταση των αμφιβολιών μου και θα παραδεχόμουν τα αισθήματά μου.

Φυσικά είχα αισθήματα για τον πρώην ψυχολόγο μου. Το γεγονός πως βρισκόμουν από πάνω του, με εκείνον καθηλωμένο από κάτω μου, να κοιμόμαστε μαζί στο δικό μου κρεβάτι, μιλούσε από μόνο του. Δεν έμπαινα ωστόσο στην διαδικασία να τα αποσαφηνίσω. Θα ήταν μια ήττα του εαυτού μου να παραδεχτεί πως υπήρχε πιθανότητα να τον είχα ερωτευτεί. Θα ήταν ανεπίτρεπτο να έχω ερωτευτεί έναν υπέροχο άνθρωπο όπως τον Harry. Θα ήταν ανεπίτρεπτο να έχω ερωτευτεί τον οποιοδήποτε έπειτα από όσα μου συνέβησαν. Έπειτα από όσα άφησα την αγάπη να μου δημιουργήσει. Είχα πληρώσει μια φορά το τίμημα του να αφήνεσαι ολοκληρωτικά, και μάλιστα πολύ σκληρά. Ο Harry ήταν απλά ένα depon στον πόνο μου. Τον είχα κοντά μου για να μην πονάω, μα όσο πιο συχνή ήταν η παρουσία του δίπλα μου, άλλο τόσο αναγκαία κρινόταν. Και πολύ φοβόμουν πως θα έφτανα σε σημείο να εθιστώ στην ύπαρξή του στην ζωή μου.

Έσυρα το κορμί μου ψηλότερα και έθαψα το πρόσωπό μου στον λαιμό του, την ίδια στιγμή που τα χέρια του έσφιγγαν την μέση μου δυνατότερα, φέρνοντάς με ακόμη πιο κοντά στο κορμί του αν αυτό ήταν δυνατόν. Χαμογέλασα πλατύτερα και φίλησα την ελιά κάτω από το αυτί του. Συνέχισα πιο κάτω, σιγά-σιγά να απλώνω φιλιά στον λαιμό και το σαγόνι του, εκείνος ωστόσο να παραμένει ακόμη αιχμάλωτος του ύπνου. Χάιδεψα απαλά το μάγουλό του, τα δάχτυλά μου να ταξιδεύουν ψηλότερα και να μπλέκουν μέσα στα μαλλιά του. Έξυνα μαλακά το κρανίο του, σκύβοντας δίπλα για να δαγκώσω απαλά τον λοβό του.