Κεφάλαιο 72ο

2.4K 163 5
                                    

Liberty’s POV

Ο ύπνος τύλιξε τις αισθήσεις μου σε ένα υπέροχο ξεκούραστο ταξίδι. Τον υποδέχτηκα ανακουφισμένη και ανυπόμονη. Η εξάντληση έπειτα όσα είχαν γίνει μεταξύ εμού και του Harry, το μόνο πράγμα που γέμιζε τον νου μου. Αγκάλιασα τον λαιμό του υπέροχο άντρα δυνατά, κάτω από απαλό χάδι των δαχτύλων του στην πλάτη μου. Το μόνο που άφηνα τον εαυτό μου να σκεφτεί ήταν το πώς τα μεγάλα του χέρια φάνταζαν μετάξι στο κορμί μου. Χαμογέλασα και παραδόθηκα στο γλυκό νανούρισμα που έβγαινε απ’ τα χείλη του.

.~.

Τα βλέφαρά μου πετάρισαν, λίγα λεπτά ή ώρες μετά. Ξεροκατάπια και κούνησα το κεφάλι νυσταγμένη ακόμη. Άφησα τον εαυτό μου να ανασάνει, ένα χαμόγελο ανεμπόδιστα να κάνει την εμφάνισή του στα χείλη μου όταν το γλυκό άρωμα του Harryγέμισε τα ρουθούνια μου. Άνοιξα τα μάτια μου για να βρω έκπληκτη τα δικά του. Δεν είχε κοιμηθεί; Χαμογέλασε και εγώ σήκωσα το πρόσωπό μου στο δικό του, η μύτη μου να περνάει από το μικρό δάσος των γενιών κάτω από το σαγόνι του.

«Γεια» ψιθύρισε χαμογελαστός ακόμη.

«Γεια.»

Ένωσα τα χείλη μας αχόρταγη για εκείνον. Έκλεισα το πρόσωπό του στα χέρια μου, εκείνος να κλείνει την πλάτη μου και να την σφίγγει απαλά. Ο γλυκός κόμπος στο στομάχι μου έσφιξε δυνατά όταν η γλώσσα του συνάντησε την δική μου. Το παραδεισένιο άγγιγμά του σήκωσε προσοχή τις τρίχες στο κορμί μου, η καρδιά μου να χάνει χτύπους από την ένταση των συναισθημάτων μου. Τραβήχτηκε και φίλησε την μύτη μου. Και τα μάγουλά μου. Και τα μάτια μου. Κάτω από το δυνατό μου γέλιο να φιλάει και το μέτωπό μου.

«Πως νιώθεις;» ρώτησε.

«Λίγο κουρασμένη, μα πολύ καλά.» φίλησα την μύτη του. «Τι ώρα είναι;»

Γύρισε στο πλάι, εγώ να χαμογελάω στο πόσο όμορφος έδειχνε με το στραβό του χαμόγελο. «Τέσσερις παρά εικοσιπέντε.»

«Ω, χάσαμε το μεσημεριανό.»

Γέλασε. «Δεν πειράζει. Η μαμά είπε πως δεν την πειράζει…»

Γούρλωσα τα μάτια. «Μπήκε η μάμα σου εδώ;»

«Ναι.»

«Ναι;» είπα αναστατωμένη και έπεσα στο στρώμα. «Ναι;! Και το λες έτσι απλά;!»

«Τι έπαθες;» προσπάθησε να με αγκαλιάσει γελώντας.

Καλύφθηκα με την κουβέρτα για να κρύψω την ντροπή μου. «Harry, είμαστε γυμνοί!»

The Craziest Thing In Life Is LoveDonde viven las historias. Descúbrelo ahora