The Craziest Thing In Life Is Love

Κεφάλαιο 30ο

Liberty’sPOV

Η αλμύρα του αίματος στεκόταν στην γλώσσα μου, μα αισθανόμουν τόσο καλά φιλώντας τον Harry που δεν ήθελα να διακόψω την ένωσή μας. Τον άκουσα να αναστενάζει όταν τα χείλη μου ακούμπησαν την κόκκινη σχισμή στην άκρη των χειλιών του και δίχως να θέλω να τον επιβαρύνω με περισσότερο πόνο τραβήχτηκα πρώτη.

Φίλησε το μέτωπό μου και εγώ άφησα τα πόδια μου να πατήσουν και πάλι στο πάτωμα. Τα χέρια μου είχαν φωλιάσει μέσα στον ανακατεμένο σωρό των μαλλιών του και το μάγουλό μου είχε κολλήσει στην μαύρη μπλούζα του. Δάκρυα συνέχισαν να τρέχουν στα μάγουλά μου, με την ανάσα μου να παλεύει να επιστρέψει στους κανονικούς της ρυθμούς και τα δικά του χέρια να κλείνουν γύρω από την πλάτη μου.

Κανείς μας δεν μίλησε. Απλά μέναμε αγκαλισμένοι στην μέση του σαλονιού μου. Τα δάχτυλά μου χάιδευαν το κρανίο του μέχρι που ένιωσα κάτι υγρό στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Αποτραβήχτηκα έντρομη και κοίταξα τα δάχτυλά μου. Το κόκκινο υγρό με έκανε να αναφωνήσω.

«Χριστέ μου! Harry, αιμορραγείς!!» ούρλιαξα και τον ακούμπησα πάλι στο σημείο, τα δάχτυλά μου να βάφονται με περισσότερο αίμα. «Πρέπει να πάμε στο νοσοκομείο!!»

«Ηρέμησε» ψιθύρισε εκείνος χαλαρός. «Δεν είναι τίποτα… Μια απλή γρατσουνιά…»

«Harry, αιμορραγείς στο κεφάλι…» τόνισα.

Έφυγα από τα μπράτσα του και κρατώντας ακόμη το κεφάλι του, πήγα πίσω του για να ελέγξω το τραύμα. Ανακουφίστηκα μόνο όταν είδα πως δεν ήταν βαθύ. Ήταν ένα μικρό σκίσιμο.

«Πως χτύπησες στο κεφάλι;» ρώτησα.

«Πιθανότατα με κάποιο ποτήρι… Μην ανησυχείς…»

Σπασμένο ποτήρι; Γυαλιά; Σε τι κίνδυνο είχε βάλει τον εαυτό του για μένα; Ήμουν απολύτως σίγουρη πως δεν τον άξιζα. «Πάμε στο μπάνιο…» τον έπιασα από το χέρι και μας οδήγησα στην τουαλέτα.

Τον έβαλα να κάτσει στην λεκάνη και γρήγορα έφερα το κουτί πρώτων βοηθειών. Μούσκεψα ένα μικρό κομμάτι βαμβάκι και το έβαλα προσεκτικά στα χείλη του, καθαρίζοντας το τραύμα. Μόρφαζα και εγώ στην έκφραση που έπαιρνε το πρόσωπό του κάθε φορά που άγγιζα τις πληγές του. Σε άλλο κομμάτι βαμβάκι έβαλα λίγο μπεταντίν και κάλυψα την σχισμή στα χείλη και στο κεφάλι. Για το πρησμένο μάτι δεν ήξερα τι να κάνω. Για αυτό απλά φίλησα τον κρόταφό του και τον αγκάλιασα πάλι. Ήμουν ευγνώμων που τα τραύματά του δεν ήταν χειρότερα.