Harry’s POV
Σφυρίζοντας στον ρυθμό ενός χαρούμενου τραγουδιού κατέβαινα τρεχάτος τις σκάλες με την τσάντα μου στο ένα χέρι και τον θερμό με τον καφέ μου στο άλλο. Το χαμόγελο που τραβούσε τα χείλη μου, δυσχέραινε το έργο μου και ο αέρας που περνούσε από την σχισμή των χειλιών μου ήταν περισσότερος απ’ ότι χρειαζόταν, για να παραχθεί το ελαφρύ σφύριγμα. Μα δεν έκανα τίποτα για να το διορθώσω. Όταν έσπρωξα την πόρτα του ιατρείου, είχα σταματήσει πλέον να σφυρίζω και απλά χαμογελούσα πλατιά.
«Μπα, μπα, μπα. Θυμήθηκες πως είχες γραφείο;»
Γέλασα και σταμάτησα το φουριόζο περπάτημά μου. Έφερα τον θερμό στα χείλη μου και ρούφηξα λίγο από τον σκέτο καφέ μου προτού απαντήσω στην Maddie.
«Καλημέρα και σε σένα Madison.»
«Καλημέρα, αν και δεν απαντάς στην ερώτησή μου.» άφησε με έναν κρότο κάτι ντοσιέ στο γραφείο της και έβαλε τα χέρια στην μέση της, δήθεν αγριοκοιτάζοντάς με.
«Δεν ξέχασα πως είχα γραφείο…» παπαγάλισα τα λόγια της, μιμούμενος τον τόνο της φωνής της. «Απλά κοιμήθηκα λίγο παραπάνω.» την προσπέρασα και μπήκα στο γραφείο μου.
«Μάλιστα…» την ένιωθα να περπατάει πίσω μου και αυτό με έκανε να χαμογελάσω πλατύτερα.
Άφησα τον καφέ και την τσάντα και έβγαλα το σακάκι μου, αμέσως να το κρεμάω στον καλόγερο. Το βλέμμα της Maddie με ακολουθούσε σε όλη την διαδρομή, μα εγώ ξεκίνησα να σφυρίζω χωρίς να της δίνω σημασία. Κάθισα στην καρέκλα μου και αναστέναξα, ανοίγοντας την τσάντα να πιάνω τον φάκελο για το πρώτο μου ραντεβού της ημέρας.
«Θέλεις κάτι;» ύψωσα το βλέμμα μου σε εκείνη και αυτή απλά μισόκλεισε τα μάτια.
«Όχι τίποτα, απλά εντελώς ξαφνικά μου είσαι πολύ… ευδιάθετος.»
«Γιατί να μην είμαι;»
«Ω δεν ξέρω. Ίσως γιατί δεν ήσουν τέσσερις μέρες τώρα;» σηκώθηκε πάνω και ξεκίνησε να με πλησιάζει.
«Σήμερα είναι μια καινούργια μέρα.» είπα χαμογελώντας. Άραξα στην πλάτη της καρέκλας μου και ξεκίνησα να κουνιέμαι γύρω-γύρω. «Μια υπέροχη καινούργια μέρα.» Έδειχνα λίγο πιο τρελός και από τους ασθενείς μου, μα τίποτα δεν με απασχολούσε εκείνη την στιγμή.
«Ώστε έτσι ε; Αφού είναι μια υπέροχη μέρα, θα σε πείραζε να σου ζητούσα αύξηση;»
Σταμάτησα απότομα και την κοίταξα σοβαρός. Ξέσπασε σε γέλια. «Συγγνώμη, ένα αστείο έκανα.»
YOU ARE READING
The Craziest Thing In Life Is Love
Fanfiction-book 1- ❝θα με κρατήσεις, γιατί θέλω να κρατηθώ.❞ © heswriter 2013 - 2015 All Rights Reserved [highest rank: #1 in Fanfiction] *Ενημέρωση* 🥰Ευχαριστώ για την αγάπη σας όλα αυτά τα χρόνια! Αυτό το βιβλίο γράφτηκε όσο ήμουν ακόμα έφηβη. Έχει λάθη...
