The Craziest Thing In Life Is Love

Κεφάλαιο 14ο

Κεφάλαιο 14ο

Κρύος ιδρώτας έλουζε το κορμί μου από την στιγμή που είδα το πρόσωπό του. Δεν ήταν δυνατόν να συνέβαινε σε μένα αυτό. Η συνείδησή μου είχε σηκωθεί άτσαλα από το κρεβάτι της, είχε κλείσει τα φώτα του δωματίου της και είχε πέσει πάλι μέσα στα σκεπάσματά της φοβισμένη. Είχε κουκουλωθεί κάτω από το κόκκινο πάπλωμά της και μου έριχνε που και που κλεφτές ματιές.

Ένιωθα το βλέμμα του πάνω μου και αναρωτήθηκα αν με θυμόταν. Συνέχισα να κάθομαι κολλητά στον Harry, βάζοντας όλα μου τα δυνατά ώστε να μην γίνει η δυσφορία μου αντιληπτή από τους υπόλοιπους. Ίσως εκείνος να μην με θυμόταν τελικά. Ίσως να είχε προλάβει να με διαγράψει από την ζωή του πράγμα που δυστυχώς εγώ ακόμη δεν είχα καταφέρει να κάνω.

«Είσαι καλά;» με ρώτησε ο Harry, καταλαβαίνοντας την ανησυχία μου.

«Μια χαρά» προσπάθησα να χαμογελάσω. Προσηλώθηκα στο ποτό μου μην τολμώντας να κοιτάξω και πάλι στα μάτια τον πατέρα του παιδιού μου.

Δεν θα το αρνηθώ. Ο Louis, ήταν ο πρώτος και μεγάλος μου έρωτας. Έπεσα άγρια για εκείνον. Αφέθηκα, αφελής όπως ήμουν, και έβαλα όλες μου τις δυνάμεις για να πετύχει η σχέση μας. Καταπώς φάνηκε δεν είχα προσπαθήσει αρκετά. Υπήρχε μια φωνή στο κεφάλι μου που μου έλεγε πως εγώ και μονάχα εγώ έφταιγα για όλα όσα ‘κακά’ μου έτυχαν, από την στιγμή που αποφάσισα να αψηφήσω τους γονείς μου και να κάνω το δικό μου. Δεν θα έπρεπε να παραπονιέσαι για την ζωή που διάλεξες σκύλα, επαναλάμβανε, η φωνή της άγρια και επιτακτική. Από την άλλη μεριά υπήρχε και η συνείδησή μου, η οποία εκείνο το βράδυ είχε πάρει το μέρος μου. Δεν γίνεται να φταίει μονάχα ένας στην κατάρρευση μιας σχέσης. Επειδή δεν είχα καλύτερη εναλλακτική δεν μπήκα στον κόπο να την αμφισβητήσω.

Ο Louis είχε αλλάξει από την τελευταία φορά που τον είδα. Άφησε τα μαλλιά του να μακρύνουν, έτσι που να πλησιάζουν το μήκος των μαλλιών του γιατρού μου, ένα πυκνό γενάκι, που δεν συνήθιζε να αφήνει, κάλυπτε τα μάγουλά του και απ’ ότι είδα είχε σημαδέψει και εκείνος με μελάνι το σώμα του. Αναρωτήθηκα πόσο καιρό γνωρίζονταν με τον Harry. Δεν θα περίμενα ποτέ πως ο ψυχολόγος μου θα ήταν κολλητός με εκείνον που με έκανε να μετανιώνω για τα περισσότερα λάθη που είχα κάνει στην ζωή μου. Ίσως γνωρίζονταν αρκετά χρόνια και ο τρόπος ζωής του ενός να επηρέασε τον τρόπο ζωής του άλλου. Ευχόμουν από καρδιάς ο Louis να άλλαξε τακτική. Ευχόμουν να μην είχε μπλέξει καμία στα δίχτυα του και καμία να μην πόνεσε όσο εγώ μετά τον άξαφνο χωρισμό μας. Ευχόμουν ο Harry να είχε καταφέρει να κάνει άνθρωπο και εκείνον, όπως πάσχιζε να κάνει και εμένα.