The Craziest Thing In Life Is Love

Κεφάλαιο 10ο

Κεφάλαιο 10ο

Liberty’sPOV

Γύρισα σπίτι. Η πόρτα του ακριβοπληρωμένου μου διαμερίσματος έκλεισε πίσω μου, αφήνοντας έξω την βαβούρα των δρόμων. Προσευχόμουν να μπορούσε να αφήσει έξω και την φωνή του τρελού μου εγώ και τις τύψεις που μου βάραιναν το στήθος από τα λόγια του.

Για δεύτερη φορά μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, είχα καταφέρει να δυσχεράνω ακόμη περισσότερο την σχέση μου με τον Harry. Η επιμονή του να αρπάξει από μένα εκείνες τις λέξεις που θα του έδιναν την ελπίδα πως ό,τι είχε συμβεί μεταξύ μας θα μπορούσε να θεωρηθεί το μηδενικό στάδιο μιας σχέσης που μόλις πήγαινε να ανασάνει, όπως ήταν φυσικό, δεν του είχε βγει όπως θα ήθελε.

Έλεγε άραγε αλήθεια με εκείνο το ‘ένιωσες όπως και εγώ;’ Η απλά προσπαθούσε να με κάνει να παραδεχτώ πράγματα που φοβόμουν, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο; Η τρελή μου συνείδηση πηγαινοερχόταν μέσα στο μικρό της δωμάτιο, κλοτσώντας το κρεβάτι της μερικές φορές και με κοιτούσε με δολοφονικό βλέμμα. Δεν μπήκε στον κόπο να μιλήσει, -και να μιλούσε ήξερα ακριβώς τι θα έλεγε.

Ήξερα επίσης πως δεν ήταν καθόλου σωστό αυτό που είχα κάνει. Την πρώτη φορά που φιληθήκαμε, το είχα απλά βάλει στα πόδια. Εκείνην όμως την δεύτερη, το χαστούκι ήταν κάτι παρατραβηγμένο. Άνετα θα μπορούσα να τον είχα σπρώξει και να είχα φύγει τρέχοντας. Γιατί άραγε θέλησα να τον χτυπήσω προτού εξαφανιστώ; Συμφώνησα νοητά με την συνείδησή μου, που εκείνη την ώρα ούρλιαζε στο κεφάλι μου, πως με εκείνον τον τρόπο θα τον απέτρεπα από κάθε άλλη κίνηση που θα μπέρδευε και εμένα και τα συναισθήματά μου περισσότερο.

Θα ήταν ψέμα αν έλεγα πως ο Harry, -και τα φιλιά του, πρόσθεσε ειρωνικά το τρελό μου εγώ,- μου ήταν αδιάφορα. Κάθε άλλο από αυτό ήταν. Καρτερούσα τις στιγμές που θα περνούσα μαζί του κάθε απόγευμα, και ακόμη και τις στιγμές που ήμουν μόνη φανταζόμουν το όμορφο πρόσωπό του με τα γνώριμα λακκάκια του να μου χαμογελά. Τον ήθελα στην ζωή μου, παρά τον τρόπο που τα πράγματά μπλέχτηκαν. Τον χρειαζόμουν.

Είχα καθίσει στον καναπέ, αφήνοντας τα πόδια μου να ξεκουραστούν από το τρέξιμο που είχα κάνει για να φτάσω στο σπίτι και επιτρέποντας στα πνευμόνια μου να πάρουν τις ανάσες που έχασαν. Σκούπισα τα ξεραμένα δάκρυα από τα μάγουλά μου και κάλυψα το πρόσωπό μου με τα χέρια μου, οι τύψεις για αυτό που έκανα να μην με αφήνουν να ησυχάσω.