ဘာကြောင့်သတ်သေသွားကြတာလဲ?.......
ဒီဆရာများတွေရဲ့သေဆုံးမှုက ကလေးတွေမှာ ဘာထိန်းချုပ်မှုမှ မရှိတော့ဘူးလို့ ကြေငြာလိုက်သလိုပဲမဟုတ်ဘူးလား?............
ဖူအန်သည် ကလေးများ လွန်ခဲ့သည့် ၂ ရက်အတွင်းတွင်ပြောနေကြသည့် တူတူပုန်းတမ်းအကြောင်းတွေးမိလိုက်၏။
ထိုအခိုက်တွင် ရုတ်တရက် သင်ကြားရေးအဆောင်၌ လျှပ်စစ်မီးပျက်တောက်သွားမှုကြောင့် သူမအတွေးများရပ်တန့်သွားရသည်။
လူတိုင်းကြည့်လိုက်မိကြသည်။
ဖျတ်…..
ရုတ်တရက်အသံတစ်ခုထွက်လာ၏။
စာသင်ခန်း၏မှန်ပေါ်တွင် သေးငယ်သည့်လက်ဝါးရာတစ်ခုပေါ်လာသည်။
ညအမှောင်ထဲတွင် ကလေးတစ်ဦး၏ချိုသာပြီး ထူးဆန်းသည့်အသံက ပေါ်ထွက်လာ၏။
“တူတူပုန်းတမ်းက မကြာခင်စတော့မယ်…………
ဟီး…ဟီး…..ဟီး…….ဆရာတို့ ပုန်းပြီးပြီလား……..
ကျွန်တော်တို့ဖမ်းဖို့ စောင့်နေပြီ………”
အသံမှာရပ်တန့်သွား၏။ သင်ကြားရေးအဆောင်တစ်ခုလုံးတွင် ပြေးလွှားသည့်ခြေသံများ ထွက်ပေါ်လာသည်။
“ပြေး……ပြေးကြ”
မာယီအော်ဟစ်လိုက်ပြီး သူတို့ကိုလျှင်မြန်စွာထွက်ပြေးရန် ပြောလိုက်၏။
ဟာ………..ဒါကပြဿနာပဲ……..
ဖူအန်ဘာမှမလုပ်နိုင်ခင်မှာပင် ကျန်းယွမ်ယွမ်မှာ သူမကိုဆွဲ၍ပြေးတော့သည်။
“ဖက်တီးလေး……………နင်က ခြေထောက်တိုတယ်…………ငေးမနေနဲ့”
အခြားလူများနှင့်စာလျှင် သူမတို့ ၂ ယောက်မှာ နောက်တွင်ကျန်ရစ်ခဲ့ကြသည်။
နောက်ဖက်တွင် စာသင်ခန်းတံခါးမှာ ပွင့်လာ၏။
မည်သည့်အရာထွက်လာသည်ကိုမြင်လျှင် ဖူအန်၏နှုတ်ခမ်းများရုတ်တရက် တုန်တက်သွားသည်။
ထိုမကောင်းဆိုးရွားအရာမှာ ညကသူမအိပ်ရာဘေးသို့ ရောက်လာသည့်အရာကြီးပင်။
သူမနိုးနေသည့်အတွက် ယခုအချိန်တွင် ပို၍ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်နေရသည်။
