MELODY

0.5

Yatakta oturur pozisyona geçip ellerimi yukarı doğru kaldırıp birkaç esneme hareketi yapıp yataktan zıplayarak indim. Etrafa göz gezdirip telefonumu bulamayınca odamdan çıktım. Kaey'i görünce gülümsedim. "Günaydın."

"Günaydın."

"Oppa, telefonumu gördün mü?"

Masaya tabakları yerleştirip bana baktı. "Evin her yerini aradım ama bulamadım. Benim telefonumu kullanabilirsin. Anneni mi arayacaksın?"

"Evet. Neden ki?"

"Sen uyurken aradım. Korkulacak bir şey olmadığını ve biraz dinleneceğini söyledi. Kahvaltıdan sonra ararsan daha iyi olur."

Rahatça derin bir nefes alarak sandalyeyi çekip oturdum. Masaya baktıktan sonra başparmaklarımı havaya kaldırıp gülümsedim. "Sen harikasın Oppa!"

"Biliyorum harikayım. Sana bir sürprizim var. Eğer biraz daha iltifat edersen sana vereceğim."

"Ne sürprizi?"

"Söylersem ne anlamı kalır? Biliyor musun Mel, bazen senin de aptal olduğunu düşünüyorum?"

"Yah! İltifat falan etmiyor..." Elindeki tabağı görünce ağzım şaşkınlıkla açıldı. "Sen en karizmatik, en yakışıklı, en zeki, en çok sevdiğim oppamsın. Oppa, her zaman harika göründüğünü söylemiş miydim?" Ellerimi yumruk yaparak çene hizama getirip aegyo yaptım. "Oppa, saranghae." Gülerek uzattığı tabağı aldım. Kutsal bir yemek olduğu için kendimce ses efektleri yaparak masaya koydum. "Allah'ım sana geliyorum. Dün domates çorbası bugün menemen." Ekmekten bir parça alarak menemene bandırıp yedim. "Sen ne güzel bir yemeksin?" Zevkini çıkara çıkara yedikten sonra salonu toplayan Kaey'in sırtına atlayıverdim. Evde koşturmaya başlayınca düşmemek için saçlarına tutundum. "Biraz önce resmen menemen yedim. Tadı o kadar güzeldi ki. Sen mi yaptın?"

"Hayır, ben o iğrenç şeye dokunur muyum sence?"

Beni yere indirdiğinde omzuna vurdum. "Sensin iğrenç. Nimet o söylenir mi öyle? Ayıp ayıp."

"Ne o?"

"Ne ne o?"

"Dedin ya."

"Ne dedim ben ya?" Aklıma gelmesi için biraz düşündüm. Aklıma gelince kısacık bir kahkaha attım. "Nimet."

"Niymet? Bak geçen seferki gibi küfür ettiysen seni öldürürüm."

"Nimet yemek demek bir kere. Hem ben ne zaman küfretmişim sana? Ben hiç küfretmiyorum bir kere." Telefonuyla uğraşmaya başlayınca bende gidip masayı toplamaya başladım. Sonra telefonumu gözüme sokmaya çalışınca elimdekileri bıraktım. "Ne yapıyorsun?" Sonra bir video açtı. Duyduklarıma inanamayıp videoya daha dikkatli baktım. Bazen sinirlendiğimde dayanamayıp etrafımdakiler anlamadığı için çok küfrederdim. Elimdeki kağıtları yere atıp bağıra bağıra küfrediyordum. Mark, yanıma gelip bana sataşınca ayağımdan botlarımdan birini çıkartıp atıyor sonra yeterli gelmediğini düşünüp diğerini de atıyordum. Yanıma Jungkook gelip sakin olmamı söyleyince ona da elime geçen ilk şeyi atıyordum. Attığım şeyin telefonum olduğunu fark edince tekrar küfür edip yerden telefonumu alıyor ve ağlıyor taklidi yapıyordum. Yetmezmiş gibi bir de öpüyordum canım çok para verdiğin telefonumu. Ve bunların hepsini Kaey, videoya çekmişti. Ve bu yayınlandığında herkes görecekti. Ve o herkesten birisi anneannemdi. Sansürleseler bile ne yaptığımı anlayacağı için sağlam fırça yiyecektim. Ayağımdan terliğimi çıkartıp canım abimin kafasına vurmaya başladım. "Senin yapacağın işe sıçayım geri zekalı. Her yerde kamera var ve sen bu videoyu gidip en yakın kameranın yanında açıp bana izletiyorsun." Beni ittirip kaçınca kameraya dönüp yere bağdaş kurdum. "Anneanne ben hiç küfreder miyim? Etmem tabii, ben küfürün k'sini bilmem. Anneanne valla ben etmedim kuzenim küfretmiş." Dediklerimi şöyle bir tartıp alnıma vurdum. Ne diyordum ben? "Özür dilerim anneanne. Bir daha olmaz. Seni çok çok çok seviyorum" Kameraya öpücük atıp bütün gücümle bağırdım. "Sen bittin canım oppam(!)." Kıçımın oppası.

500-29818