MELODY

3.8

NecmiBeyDiyeceksiniz ve birexol61e kullanıcılarına çok teşekkür ederim. İki gün içinde kitabımı okumanız, iltifatlarınız, dilekleriniz ve destekleriniz benim için çok değerliydi. Teşekkürümü sizin için daha kıymetli kılmak amacıyla bu bölümü ikinize ithaf etmek istedim. İyi ki varsınız ❤️
•••
Stüdyomun kapısı çalındığında sandalyemi o tarafa döndürüp kendimi kapıya doğru ittirdim. Kapının kilidini açtığımda kapıyı çalan kişinin girebilmesi için tekerlekleri masama doğru geri hareket ettirdim. Fakat gördüğüm bulutlu gözler endişeyle ayağa kalkmamı sağladı. "Sorun ne?"

"Ben bilmiyorum."

Gözlerinin bulutlanma sebebini söylemek isterken söyleyememesi içimi burktu. Belli ki kötü bir şey olmuştu. "Çatıya çıkmak ister misin?" Kafasını iki yana salladığında oturması için koltuğu işaret ettim. Yanına oturduğumda kolları sıkıca bana sarıldı. "Kook, bana her şeyi anlatabileceğini biliyorsun değil mi?"

Bir şey demeden kafasını aşağı yukarı sallayıp yüzünü boynuma sakladı.

"Kendini daha iyi hissedene kadar uyumak ister misin?" Cevap vermedi. "O zaman biraz daha böyle kalalım." Gözyaşlarının ıslaklığını boynumda hissettiğinde kalbim bir kez daha burkuldu.

Bir süre sonra kollarını benden ayırdı.

Sırtımı koltuğa yaslayıp karşımdaki duvara baktım.

Ondan cevap beklediğimi bildiğinden kendine cesaret vermek istercesine derin bir nefes aldı. Kelimeler dudaklarından dökülmeden hemen önce başını göğsüme yasladı ve belime sarıldı. "Sanırım yoruldum. Artık yorulduğumu hissediyorum Mel. Bunu hissetmek beni çok sinirlendiriyor. Neden sinirlendiriyor? Bilmiyorum."

"İnsanlar yorulabilir Kook. Hatta bizim gibi yoğun tempoda çalışan insanlar daha çok yorulur. Bu sinirleneceğin bir durum değil. Sorunun bu olduğuna emin misin?"

"15 yaşımdan beri idol olmak için elimden gelen her şeyi yaptığımı biliyorsun."

Saçlarını okşamaya devam ettim. "Biliyorum."

"Bunu başardım. Hayalimdeki birçok şeyi yaşadım. Şuan hayalimde olamayacak kadar güzel şeyleri yaşıyorum. Ama bazen bu çok ağır geliyor." Kolları belimi daha sıkı sararken konuşmaya devam etti. "Son günlerde idol olmasaydım hayatımın nasıl olacağını düşünüyorum. Belki de çocukluğumu, ergenliğimi ailemin yanında geçirmeliydim. Yaşıtlarım gibi üniversiteye gidebilirdim."

"Çocukluğunu, ergenliğini zaten ailenin yanında geçirdin Jungkook. Abilerinin senin için her şeyi yapacaklarını biliyorsun. Yaşıtların gibi düzenli olarak gitmesen de bir üniversiteye kayıtlısın ve eğitim görüyorsun. Ne zamandır böyle düşünüyorsun?"

"Geçen haftadan beri."

"Çocukluk arkadaşlarınla buluştuğundan beri." Diyerek onun cümlesini tamamladım.

"Mutlular. Her ay buluşup iki günlük tatil yapmak için vakitleri var."

"Tatil zamanlarınızda onların iki günlük tatillerine sende katılıyorsun Kook. Hiç yoktan iyidir."

"Bunu nasıl yapıyorsun?"

"Neyi?"

"İnsanları umutlandırmayı nasıl başarıyorsun? Her şeyin iyi tarafından nasıl bakabiliyorsun?"

Saçlarındaki ellerim duraksadı. "Bazen bunu bende yapamıyorum ama her şeyin iyi tarafından bakmazsak nefes almak zorlaşır Jungkook."

"Mesela?"