MELODY

3.5

Kameranın kırmızı ışığı yandığında hafifçe gülümsedim. "Merhaba Luck." Ne söyleyeceğim hakkında biraz düşündüm.

"Şirketin paylaştığı açıklamaları gördüyseniz bu albümde solo şarkımın olduğundan haberdarsınızdır. Bugün onun klibine tepki videosu çekmek için buradayım. Siz, üç gün sonra sürpriz bir şekilde yayınlandığında klibi izleyeceksiniz. Bu yüzden düşüncelerinizi daha çok merak ediyorum. "

"Adı "I Need Somebody". Umarım söylemek istediklerimi anlar ve klibi beğenirsiniz." Bilgisayarın tuşuna basacağım sırada aklıma gelen şeyle oturduğum yerde doğruldum. "Çekim yapılırken beni yalnız bırakmayan grup üyelerime, Bangtan Sunbae'lere ve Txt grubuna çok teşekkür ederim. Sizin sayenizde gün boyunca aşırı mutluydum."

Bilgisayarın tuşuna bastığımda klip oynamaya başladı. Klip benim isteğim üzerine siyah beyaz editlenmişti. İlk başta çekimi yaptığımız odanın boş duvarları gösterildi. Daha sonra dağınık yatak ve başucunda duran beş yaşımdayken çektirdiğimiz aile fotoğrafımız. Odanın içinde sadece bunlar vardı. Açık pencereden içeri sızan rüzgar, perdeleri oynattığında şarkı başladı.

"Hey, kimse yok mu orada?
Neredesiniz?
Bana cevap verecek birileri var mı?" Banyodan ıslak saçlarımla çıkan bedenim girdi kadraja. Boş bakışlarla karşımdaki aynaya bakarken elimdeki havluyla saçlarımı kuruttum yarım yamalak.

"Yok mu hiç kimse?
Gittikçe daha çok uzaklaşıyorsun, sessiz sedasız." Havluyu dağınık yatağın üzerine attım. Çökük omuzlarım biraz daha çöktüğünde başımı yere indirip evden çıktım. Kaldırımın kenarından yürüdüğüm için kamera açısında ara sıra arabalar girip çıkıyordu. Bakışlarım bazen yerde bazen gökyüzüne doğruydu.

"Uzaklaşıyorsun benden, hiçbir sebep olmaksızın.
Her şey bir yanlış anlaşılma mıydı yani?
Rüyalarda mı bakıyorduk birbirimize?
Neden yapayalnızım ben?
Etrafım bunca insanla doluyken
Yalnızım tamamen." Kaldırımın bitimine gelip durduğum sırada kamera yavaşça yaklaştığında gözümden bir damla yaş aktı.

Bilgisayarın tuşuna basıp klibi durdum. "Bana biraz izin verebilir misiniz?" Kameraman onayladığında arkama doğru yaslandım. "Bunu izlerken zorlanacağım hiç aklıma gelmezdi. Sanırım kendimi bu kadar çaresiz görmek canımı acıttı." Keyifsiz bir kıkırtı kaçtı dudaklarımdan. "Okuma, yazmayı öğrendiğimden beri -günlük tutmayı beceremediğim için- küçük defterlerime notlar alırım. O gün nasıl hissettiğimi, aklıma gelen bir şeyi, alışveriş listesini... Aklınıza gelebilecek her şey. Canım sıkıldıkça da onları karıştırırım. Karıştırırken orada okuduğum sayfa bana ilham verir ve bir şeyler karalarım. Bazıları yarım kalır, bazılarını da bitiririm. Bu şarkının nakaratını oluşturan "neden yapayalnızım ben" cümlesi de o defterleri karıştırırken bulduğum bir cümle. Cümleyi okuduğum anda gözlerimin önüne o zamanlar geldi. Hani kulaklığı takarsın ama birkaç şarkı ardından çıkarırsın. Ya da sıkılırsın ve film açarsın. Film çok güzeldir ama birkaç dakika izleyip kapatırsın. Tüm yemekleri yemek için masaya oturursun ama bir şey yemeden kalkarsın. Dışarı çıkarsın birkaç sokak gezer eve dönersin. Uyumak için yatağa atarsın kendini göz kapakların ihanet eder kapanmazlar bir türlü.  Öyle bir boşluktaydım o zaman. Hiçbir şey yapmak istemiyordum. Yapmak istesem de benimle eğlenebilecek kişiler yoktu etrafımda." Derin bir nefes alıp verdim. Tuşa bastığımda klip oynamaya devam etti.

"Birine ihtiyacım var acilen.
Hey orada biri var mı?
Beni kabul edebilecek biri.
Yok mu burada hiç kimse?
Yanıma gel, sessiz sedasız.
Sarıl boynuma bir sebep olmaksızın." Yavaş yavaş yolun karşısında ki inşaat alanına giden bedenime baktım. Gerçekten bu kadar çaresiz mi görünüyordum hayatımda? Eğer öyleyse neden kimse fark etmiyordu beni? Kamera ilerideki kule vinçleri gösterdi. Tekrar benim olduğum yere –şimdi boş olan- odaklandı. Kameraman beni bulmak ister gibi sağa sola çevirdi kamerayı. Objektife girdiğimde nereye gittiğimi anlamak için açıyı uzaklaştırdı. Biraz önce çektiği kule vinçlerin olduğu yere gittiğimi, yavaş yavaş onlardan birine çıktığımı, bir süre oturup etrafımı izlediğimi gösterdi.