MELODY

3.9

Titreyen telefonumun yanında ki tuşuna basıp gelen çağrıyı kapattım.

"Cheonho'cum yardım etkinliğinde olacağımı söylemiştim unuttun mu? Yoksa beni çok mu özledin unnie? Çıkınca seni hemen arayacağım." Diye mesaj attım.

Mesajıma anında cevap geldi. "Beni buldu."

Hızlanan kalbimi boş verip Edd Oppa'yı dürttüm. "Oppa, acilen çıkmamız gerekiyor. Cheonho'nun yanına gitmeliyiz."

"Başkan etkinlik bitine kadar çıkmamız gerektiğini kesin bir dille söyledi Melodi."

Karnımı tuttum yalandan. "Karnım ağrıyor Edd Oppa."

Beni gören görevlilerden biri geldi yanıma hemen. "Melodi-ssi bir sorun mu var?"

Yalandan yüzümü buruşturdum. "Karnım ağrıyor. Biraz erken çıksak sorun olur mu? Kendimi iyi hissetmiyorum."

"Kendinizi iyi hissetmiyorsanız tabii ki çıkabilirsiniz."

Kendimi iyi hissediyor olsaydım -ki öyle- neden çıkmak isterdim ki? Başımı iki yana sallayıp karnımı tutmaya devam ettim.

Kadın çalışan bir başka çalışana kaş göz hareketleri yaptıktan sonra bana gülümsedi. "Arkadaşım size yardımcı olacak."

Edd Oppa, benim yerime kadın çalışana teşekkür etti ve koluma girdi.

Önümüze geçip otoparka gitmemizi sağlayan çalışana da hızlıca teşekkür ettikten sonra kendimi arabanın ön koltuğuna attım. Elime telefonu aldığımda Edd Oppa beni durdurdu.

"İlk önce Başkan ile konuşmalıyım."

Kafamı sallayıp arkama yaslandım.

"Sizi rahatsız ettiğim için özür dilerim Başkan'ım. Acil bir durum olduğu için aramak zorunda kaldım." Başkan'ın cevabını duyduktan sonra devam etti konuşmaya. "Melodi kendini gerçekten hiç iyi hissetmiyor. Onu etkinlikten çıkarmak için ikna etmeye çalıştım fakat o çıkmak istemediğini söyledi. Çalışanlar onu kötü görünce endişelendiler ve Melodi'nin etkinliğin sonuna kadar kalmasına gerek olmadığını eve gidip dinlenebileceğini söylediler."

Başkan'ın "ona hiçbir şey olmaz" diye bağırdığını duydum. Beni çalışanı olarak görmeyi bırakın insan olarak bile görmüyordu.

"Yurt ve şirket dışında bir yere gitmesinin yasak olduğunu biliyorum ama etkinlik yurda çok uzakta bir ilçede. Evim etkinliğin yapıldığı yere çok yakın. Melodi, kendini iyi hissedene kadar evimde dinlenebilir. Daha sonra yurda bırakırım."

Telefonu uflayarak kapattığında ondan özür diledim.

"Problem değil miniğim. Arkadaşın neredeymiş?"

"Çalıştığı devlet okulunda." Beni daha önce oraya götürdüğü için yolu biliyordu. Araba çalışınca bende vakit kaybetmeden Cheonho'yu aradım.

"Mel, seni rahatsız ettiğim için özür dilerim."

"Saçmalama Unnie. Bize hemen neler olduğunu anlat."

"Seninle buluşacağım için eve gitmeyeyim okulda kalıp İngilizcede zorlanan üç öğrencime yardımcı olayım dedim."

"Unnie ağlama lütfen."

Burnunu çekti. "Onlarla ilgilendikten sonra öğretmenler odasına giderken camdan onu gördüm. Sokağın ortasında durmuş okulu izliyordu. Hemen öğretmenler odasına geldim. Ben sakinleşmeye çalışırken beni aradı. Numaramı nereden bulduğunu bilmiyorum."

"Ne dedi?"

"Beni bulursa çok kötü şeyler yapacakmış."

"Unnie, okula girebileceğini sanmıyorum. Bir sürü güvenlik görevlisi var. Bizim 20 dakikalık yolumuz kaldı. Seni arka kapıdan alacağız tamam mı?"