CHAPTER SIXTY NINE
28th of July
Warning.
"P-putangina! Bitawan niyo ako!" Pilit niyang kinakawala ang kaniyang sarili mula sa matinding pagkakahawak sa kaniyang mga braso.
Isa. Dalawa. Tatlo...pito sila. Ikawalo ang putanginang matandang ito. Prente itong naka-upo sa malambot na silya habang bumubuga ng maduming usok. Habang siya nama'y halos mapuno na ng gasgas at sugat ang buong katawan.
"You sick fuck! Kapag nakawala ako rito, putangina! Papatayin kitang hayop ka!" Patuloy lang siya sa pagsigaw habang patuloy lang rin sila sa paglaban sa bawat piglas niya.
Madilim ang silid. Hindi ito gaya ng nasa mga palabas na warehouse o kahit na anong abandonado.
"PUTANGINA! MANAHIMIK KA!"
The man is smiling like an evil. Daniel's eyes never leave how he innocently touched his chest, the ember and ashes printing on his skin, mercilessly burning the spot with the tobacco.
He is becoming numb. He no longer can feel any physical pain, not even the dying tissues, namamanhid ang buong katawan niya. Sa dami ba naman ng nilulunok at tinuturok niyang gamot, pati ang mga sugat na ito ay sumuko na rin sa kaniya.
"Matapang kang bata ka..." Sinenyasan ng matanda ang kaniyang mga tauhan.
"Argh!" Namaluktot ang binata sa lakas ng pagkakasuntok sa kaniyang tiyan. Hindi niya pinansin ang unti-unting pag-agos ng pulang likido mula sa kaniyang bibig.
Kagaya ng iilang love story, I met her at the club in Gangnam. May mga kasama siya pero bukod tangi siyang nagbigay ng kakaibang pakiramdam sa akin. Malaki at bilugan kaniyang mata niya at nanginginang ang mga iyon. Mukhang mamahalin ang damit at mga aksesorya.
Pinakilala ko ang sarili ko. Kampante akong magugustuhan rin niya ako at hindi ako nagkamali. Naging akin siya. Kagaya lang rin kami ng ordinaryong couple. Lumalabas tuwing linggo, palaging magkatext at magkatawagan, at binibigay ko ang mga kahilingan niya.
Hanggang sa dumating ang araw na sana pala ay hiniling kong hindi na lang dapat nangyari.
"Kang Daniel, tama ba ako?" Pangingilatis sa akin ng isang matanda. Nakatuxedo siya at napapaligiran ng kaniyang alipin.
Binalaan niya akong kalimutan ko na si Jihyo. Inimbita niya ako sa isang mansyon. Triple nito ang laki ng bahay namin. Nagkausap kami hanggang sa buksan niya ang pangyayaring hindi ko gugustuhing marinig. He called my girlfriend a whore. Na pagmamay-ari niya ang babaeng pinaniwalaan kong ako ang unang lalaking minahal. The man's operating illegal business at the Golden Ticket. Kumpara sa kaniya ay malakas ang laban niya sa akin. That day, i knew nothing but Jihyo, only Jihyo.
However, hindi nagbago ang tingin ko kay Jihyo. Siya parin ang Jihyo ko na ayaw kumain ng pinya. Siya pa rin 'yung maganda ang boses at kinakantahan ako. Siya pa rin ang pinakamagandang babae para sa akin.
Walang araw na hindi ko inuwian ang Gangnam ng hindi nilulumod ang mga gamot na katulong ko sa paglimot ng mga bagay na iyon. Hindi ko pinaalam kay Rio ang lahat ng tungkol rito. Dahil masyadong pa siyang bata't inosente para masali sa gulong pinasok ko.
Pinilit niyang tumindig na para bang walang nangyari. Nanginginig pa ang mga tuhod niya nang buong pwersang itinulak ang lalaking nakahawak sa kaniyang braso.
"Chain the kid." Utos nito at agad siyang tinulak paupo sa isang silya. Nanlalaki ang mata niya nang mahinang isampal-sampal sa kaniyang mukha ang isang attaché case.
