CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY TWO
1st of October 2020, Fall
Yang Jeongin's
It's been years since I laid my eyes on her. Hinding hindi mawawala ang talab sa akin ng kaniyang kagandahan.
She's simply pretty.
Noon pa man ay pansin ko na ang inosente niyang mukha.
Ang mga mata niyang para bang palaging may katanungan at kasungitang tinatago.
Ang maalon at maiksi niyang buhok na tila ba hindi humahaba. Parati iyong sumusunod sa tuwing hahawi siya ng mararahang tingin kaya naman lalo akong natutuwa siyang pagmasdan.
Her plump, pinkish cheeks na masarap hawakan sa tuwing nag-aalangan siya.
Ang pagiging mailap at mahiyain niya sa mga tao.
Nakakasaya siyang panuorin sa tuwing nakatulala, pakunot-kunot pa ang kaniyang noo at ngumunguso.
It's been half of a year since we shared our warm springtime.
We were beautiful.
Nagising ako sa matingkad na liwanag na pumapasok sa siwang ng bintana.
Sinampal ako ng oras kaya't nagmadali ako patungong banyo. Tapos na nga pala ang spring vacation at ibig sabihin ay goodbye goodtime na ako nito!
Wala namang aamoy sa akin kaya hindi na ako nag-aksaya pa ng oras sa banyo.
Hindi ko na rin sinuklay ang buhok ko matapos magblow dry. Bahala ka jan!
Nakakatamad pumasok pero kailangan eh! Walang araw na hindi ako nakipagsapalaran sa pagpasok.
Dinampot ko na ang bag palabas ng apartment.
Kumaripas ako ng takbo patungong eskwelahan. Tangina late na ako! Pero sana makaabot pa! Hay Yang Jeongin! One Piece pa puta!
Inayos ko pa ang kurbata nang magawi sa akin ng tingin ang dalawang babaeng taga-kabilang school.
Ano bang meron sa itsura ko? Tangina.
Ilang hakbang pa sa pagtakbo nang may mabunggo ako.
Uh...sorry?
Huli na nang marealize kong siya pala yun.
Ang babaeng pinaka-iingatan ko lamang sa aking isipan.
Ahm... hi?
Narinig ko pa ang kaniyang galit na pagtawag pero inunahan na ako ng kaba, kilig, at nerbyos.
Patuloy ako sa pagtakbo hanggang sa marating ko na ang rason.
I did not look back for her.
I did not reach for her hand.
And now... it's been weeks since we grew distance.
We lost our contact.
We lost dreams upon giving her a mess.
I lost my promise.
"What are you doing here?!"
"About our Rio..."
"I... uh i just wanna know if she's fine... i have to be honest with you, Daesung."
Nilapitan ko ang kapatid niya ngunit hindi alam ni Rio ang tungkol doon.
