CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY
Yang Jeongin's
Her eyes are stuck to the view. Kakaonti ang mga tao, at malapit na rin ang pagkukulay kahel ng kalangitan.
There are questions in her eyes, looking so innocent. It's like she has been treated for aching in distant places.
"Ah, anong makikita sa banda don?" Sinundan ko lang ng tingin ang pinagtuturo niya.
"Rides para sa summer vacation. Every year yan itinatayo jan."
"Ang aga naman, spring palang eh... nakapunta ka na ba dun?"
Tumango ako, "Ikaw?"
"Sadly, hindi pa."
"I can take you there. Gusto mo?"
"Totoo? Dadalhin mo ako dun?"
Ngumiti lang ako bilang tugon. Panibagong ngiti na naman ang naipinta sa kaniyang mukha dahil sa aking positibong sagot.
I am willing to take her to everywhere, to peace and beauty of this little town.
Natutuwa akong palagay na sa akin ang loob niya. Kumportable na siya sa akin. Pero minsan ay naiilang pa rin siya. Palagi ko siyang tinitingnan sa mata para mabasa kung anong mali sa tuwing ilag siya, pero siya na mismo ang umiiwas.
Hindi ba kaaya-aya tingnan ang mukha ko? Tsk bakit ganon?
"I'm Jeongin. Yang Jeongin..."
Inabot ko ang aking kamay.
Pumasok lang sa isip ko na dapat magpakilala ako ng pormal sa kaniya. Matagal ko na siyang kilala pero hindi ko sigurado kung alam ba niya ang apelyido ko o baka naman minumukhaan niya lang ako. Mas mabuti na ring magpakilala sa kaniya.
I'm Yang Jeongin.
Huwag mo akong kakalimutan ha?
Alalahanin mo lang ang mukhang ito, at makikilala mo agad ako.
Hmm?
Nahihiya naman siya nang magpakilala sa akin.
Rio. She's seventeen. And she craves sunlight.
I've known you for years.
I had you in every silent clicks.
And I never imagined that you're going to be the subject of my eyes again and always.
