Kötü Adamın Çocuğuna Hamileyim REENKARNE

47. bölüm

Ye Zhen'in elleri titredi. İçgüdüsel olarak yutkundu.

Ye ailesini ziyaret ettiklerinde Lu Beichuan'dan kız kardeşini bulmasına yardım etmesini istediği doğruydu.

Ancak, o sadece rasgele bahsetmişti. Ve Lu Beichuan'ın o sırada onu ciddiye almadığından emindi. Birini bulmak onun için sadece küçük bir meseleydi. Neden şahsen onu yakalamak için havaalanına gelsin ki?

Bu ne şaka?

Ye Zhen, bileğini Lu Beichuan'ın elinden çıkaramadı. Onu çok sıkı tutuyordu. Romanda karnındaki bebeği ve bebeğin geleceğini ve kendisinin geleceğini düşündüğü anda, hemen endişeli ve öfkeli hissetti. "Bırak beni! Kaçmak için kiminle kaçmak istediğim seni ilgilendirmez!”

Yakınlarda, biniş sırasında bekleyen orta yaşlı bir kadın onu ikna etmeye çalıştı, “Genç bayan, bunu söylememelisin. Birinin kalbinin ne kadar kötü olabileceğini bilemezsin. Şu anda, kalbini bir erkeğe ve aşka bağlıyorsun. Duyguların karıştı ve erkek arkadaşınla kaçmak istiyorsun. Ancak, yalnızca geleceğiniz hakkında düşünmek zorunda değilsiniz, anne babanızın ne kadar endişeli olduğunu da düşünmelisiniz. Dürtüsel olmayın. Aksi takdirde, büyüdüğünde kararından pişman olacaksın!”

"Evet, evlilik sadece iki kişi arasındaki bir mesele gibi görünebilir. Ama sonuçta, bu gerçekten iki aile arasındaki bir mesele. Kaçmak sorunlarınızı çözmez. Kayınbiraderinizle eve dönün ve bunu ailenizle ciddi bir şekilde konuşun. ”

“Aynen öyle, ailen senin için sadece en iyisini istiyor. Onlar sizden daha fazla yaşam tecrübesine sahipler. Sen sadece genç bir kızsın. Erkek arkadaşınıza aldanmayın. ”

İnsanlar birbiri ardına onu ikna etmeye çalıştı. Sonunda güler yüzlü uçuş görevlisi bile onu ikna etmeye çalıştı, “Kız kardeşim, bu konuyu iyice düşünsen nasıl olur?”

Ye Zhen zamanın akıp gidişini izledi. Lu Beichuan bileğindeki tutuşunu hiç gevşetmemişti. Bugün buradan ayrılmanın hiçbir yolu olmadığını anlamıştı.

"Bırak beni o zaman, eve kendi başıma döneceğim. ”

"hayır!" Lu Beichuan, “Kız kardeşin seni görmek istiyor. Benimle eve dön. ”

Bu sözler söylendikten hemen sonra, birkaç havaalanı yöneticisi buraya koştu. Lu Beichuan'ı görünce onu gülümseyerek karşıladılar ve elini sıktılar. Lu Beichuan, Ye Zhen'in bileğini bıraktı ve yöneticilerle sohbet etmek için yan tarafa yürüdü. Korumalarına gelince, onun iki yanında durdular ve saygıyla, "Bayan Ye, lütfen bu tarafa gelin. ”

Ye Zhen çatık kaşlarla Lu Beichuan'a baktı. Lu Beichuan'ın bir eli cebindeydi. Bu menajerlerle sohbet ederken, batılı takım elbisesinin içinde dimdik ayakta dikiliyordu. Uzun bacakları mükemmel görünüyordu. Gülümseyen çalışanların karşısında yüzü ifadesizdi.

Bu korumaların zorunlu eskortu altında, Ye Zhen havaalanından ayrıldı, otoparka indi ve arabaya bindi.

Arabanın sıcaklığı uygun bir sıcaklığa ayarlandı, ancak Ye Zhen'in elleri titremeyi durduramadı.

Lu Beichan'ın eylemleri mantıklı olsa da, dikkatlice düşündüğünde mantıkta boşluklar vardı.

En önemli soru, Lu Beichuan'ın neden onu aramak için büyük bir tantana ile havaalanına geldiğiydi?

Tam bunu düşünürken arabanın kapısı açıldı ve Lu Beichuan oturdu. Araba tanıdık bir hormonla hemen doyurulmuş gibi geldi. Ye Zhen'in kasları aniden gerginlik ve uyanıklık içinde gerildi.

Lu Beichuan ona baktı. "Benden bu kadar mı korkuyorsun?"

İyi hayatına çok yakındı ve Lu Beichuan onun için onu kolayca mahvetmişti. Belki de bebekten etkileniyordu. Ye Zhen başını indirdi ve mahzun bir ruh hali içinde, "Kayınbirader, eve gidebilirim. Seni ve ablamı rahatsız etmeye gerek yok. ”

Hafifçe kısılmış gözlerle Lu Beichuan, ona çevresel görüşünden yorumlanması zor bir ifadeyle baktı ve “Sorun değil. ”

Bunu söyledikten sonra Ye Zhen'e yumuşak bir battaniye verdi. Reddedilemez bir tonda, "Bunu kullan. “