Kötü Adamın Çocuğuna Hamileyim REENKARNE

Bölüm 165

Romandaki küçük kötü adamın nasıl kötücül yoldan gittiğini soracak olursanız, Lu Shaoyan kesinlikle o uzun, yoldakı önemlı bır karakter olurdu.

Bu kişi hep kötü niyetler besledi. İyi bir rol model olacağına dair nasıl bir beklentiniz olabilir?

Yan tarafta, Yaşlı Usta Lu gülümserken azarladı, "Beichuan'ın zaten bir çocuğu var. Kendine bir bak. Hala bekarsın. Ne zaman bir eş bulacaksın?"

Lu Shaoyan gülümsedi. "Zaten bir büyük yeğenim var. Neden bir eşe ihtiyacım olsun ki?"

"Senin gıbı veletin!" Cevabı Yaşlı Usta Lu'yu kızdırdı,

"Baba kızma. Beichuan kariyerinde başarılı ve mükemmel bir ailesi var. Bundan memnun olmalısınız. Beichuan'ın şansı bende yok. Sadece hayatımdan zevk alacağım ve hayatımı istediğim gibi yaşayacağım. " Bunu söyledikten sonra, Zhouzhou'yu kızdırmak için başını eğdi.

Zhouzhuo büyük amcasını çok seviyor gibiydi.  ellerini ve ayaklarını sevinçle hareket ettirmesi uzun sürmedi.

Ye Zhen'in göz kapakları seğirdi. Lu Shaoyan'ın sözünü kesmek için öne çıktı. "Amca, lütfen bana Zhouzhou'yu ver. Onun beslenme zamanı. "

Lu Shaoyan, Zhouzhou'ya baktı ve onu Ye Zhen'e vermeden önce ona komik bir surat yaptı.

Zhouzhou'nun beslenme zamanı olduğunu söyledi, ama bu sadece bir bahaneydi. Ye Zhen, Zhouzhou'yu geri aldıktan sonra nihayet biraz daha rahat hissetti. Lu Shaoyan'ın doğasını anlamadan önce dikkatli olması en iyisiydi.

Oturma odasından ayrılmadan önce Ye Zhen, en küçük oğlunun sözlerine gülmeyi asla bırakmayan Yaşlı Usta Lu'ya baktı, sonra Lu Beichuan'a bir göz attı. Yüz ifadesinin o kadar rahat görünmediğini görünce rahatladı.

Lu Beichuan'ın ona inanıp inanmadığına bakılmaksızın, Lu Shaoyan'a karşı korunduğu sürece, Lu Shaoyan'ın hedeflerine ulaşması artık kolay olmayacaktı.

-

Misafirlerle uzun süre gülümseyip sohbet ettikten sonra Ye Zhen bitkin düşmüştü. Nefes alacak birçok yeşil bitkinin bulunduğu küçük bir koridora kaçtı. Bitkinin yoğun yeşil yaprakları gizlenmesını sağlıyordu ve villanın arkasındaki gölü de buradan görebiliyordu.

"Anne olduğun için tebrikler. "

Arkasından tanıdık bir ses geldi. Ye Zhen'in kalbi hopladı. Aniden kötü bir önseziye kapıldı. Bakmak için döndüğünde, kesinlikle Lin Zhan'dı.

"Sen . . . Neden buradasın?" Ye Zhen etrafına baktı.

Lin Zhan gülümsedi. "Bu önemli değil . Sadece seni tebrik etmeye geldim. "

Ye Zhen kaşını çattı ve kötü bir baş ağrısının başladığını hissetti. Lin Zhan şu anda nasl yanına rahatça geleblırdı? Burada çok fazla insan vardı ve bu yöne bakan olası gözler vardı. Neden yalnızken onu arıyordu? Dedikodu konusunda gerçekten endişelenmiyor muydu?

Ancak, Lin Zhan'ı tekrar gören Ye Zhen, hemen o kan yeşim bileziğini düşündü.

"Bana o yeşim bileziği gönderen sendin, değil mi? Burada bekle, onu alıp sana geri vereceğim. "

"Gerek yok," dedi Lin Zhan, "O yeşim bilezik aslında senin içindi. "

"Şaka mı yapıyorsun?"

Lin Zhan hiç şaka yapıyor gibi görünmüyordu. "Değilim . Hastanedeyken annemi götürürken o bileziği sana vermek istedi. Bu yüzden bileziği asıl sahibine iade ediyorum. "

Ye Zhen olduğu yerde donup kaldı. Bir süre hiçbir şey söylemedi.

Bu çok belirsizdi. Cevap vermek zordu.

Lin Zhan'a ciddi bir şekilde söylemeden önce sözlerini dikkatlice düşündü, "Lin Zhan, sen ve ablam birlikte kaçtığınız anda "Ye Zhen" in öldüğünü biliyor muydunuz? Madem o zaman Ye Qing'i seçtin, şimdi neden beni aramaya zahmet ediyorsun? O bileziği Ye Qing'e vermelisin. "

Romanda "Ye Zhen" Lin Zhan'ı her zaman son umudu olarak görmüştü. Karanlık ve gri dünyasındaki tek ışık oydu. Ama Lin Zhan ve Ye Qing birlikte kaçtıkları anda, o ışık söndü. Hayatı tamamen karanlığa düştü.

Ve böylece, Ye Zhen bu bileziği isteyemezdi, istemeye de yeterli değildi.

Çok uzakta olmayan Lu Beichuan elinde bir bardak kırmızı şarap tutuyordu. Gölgelerde gizlenerek, bir kadeh şarabını sessizce bitirirken, çoğu gözden gizlenmeyi sağlayan koridordaki iki kişiyi izledi.⚆ _ ⚆

az bı yorum hanı(;'༎ຶД༎ຶ')