Kötü Adamın Çocuğuna Hamileyim REENKARNE

140. bölüm

Romandaki Ye Zhen, aile üyeleri tarafından farklı muamele görerek büyüdü ve herkes onu her zaman ablasıyla karşılaştırdı. Hep ablasının ışıltısının gölgesinde yaşamıştı. Her gün biri ona ablasının ne kadar olağanüstü olduğunu söylüyordu. Kendine gelince, o sadece vasattı.

Herkesin ona aşırı eleştirilerle bakıp konuştuğu bir ortamda büyüyen ve Ye Qing'in gölgesinde yaşayan Ye Zhen, zamanla içine kapanık, duygusal olarak hassas ve çekingen bir kıza dönüştü.

Ebeveynlerinin sevgisi olmadan büyüyen çocuklar, düşük benlik saygısı ve güvensizlik yaşarlar.

İlk sahibinin kalbinde nefret olmasına rağmen, çok korkak ve çaresizdi. “Ye Zhen” ablasının yanı sıra güçlü iradeli ebeveynlerinin önünde, şeytani nefreti ancak derinden bastırabilirdi.

Sonunda ablası sevdiği adamla kaçtı ve komadaki bir adamla evlenmede ablasının yerini almak zorunda kaldı.

Bunca yıl haksız muamele gördükten sonra, kızgınlığı ve kıskançlığı bir kaynama noktasına ulaşmıştı. Yıllardır bastırdığı kalp iblisleri sonunda kazandı ve ruhu aşırı derecede büküldü.

Romanda, Lu'ları intikam aracı olarak kullandı. Lu Beichuan'ın çocuğunu doğurmak için her türlü numarayı kullandı. Başarılı olduğunda, Lu Beichuan ondan nefret etse bile, Lu'daki konumu güvenliydi.

Tüm çabalarına rağmen Lu Beichuan, Ye Qing'in cazibesine kapıldı. Bu şokun altında “Ye Zhen” tamamen delirdi.

Hiç gitmeyen bu kızgınlık bulutunun altında, “Ye Zhen” doğal olarak oğluna ayıracak çok fazla anne sevgisine sahip değildi. Oğluna intikam için başka bir araç olarak davrandı. Küçük yaşta ona karanlık ve kötü düşünceleri öğretti. Ve böylece, çocuk büyüdükçe, mizacı giderek daha da çarpık hale geldi. Lu Beichuan'ın oğullarına hoşgörülü ebeveynliği ile birleştiğinde, tüm aile kötü bir sona doğru yola koyuldu.

Her şeyin sebepleri ve sonuçları vardır. İnsanların içinde büyüdüğü ortamların onlar üzerinde ölçülemez bir etkisi oldu.

Keşke Anne Ye “Ye Zhen” ile ilgilenebilseydi, onunla konuşarak onu hayatta doğru yola sokabilseydi veya “Ye Zhen”e biraz sıcaklık verebilseydi. Ye Qing'e adadığı aynı derecede endişe olmasına bile gerek yoktu. Küçük kızına birkaç söz söylediği sürece, cennetten “Ye Zhen” e manna gibi olurdu.

Ne yazık ki, Anne Ye bunların hiçbirini yapmadı.

Anne Ye, geçmişe takılıp kalmak istemiyormuş gibi görünüyordu. Ancak, Ye Zhen'i doğurmak için ameliyat masasında nasıl neredeyse öleceğini sürekli hatırlamıyorsa, neden “Ye Zhen”i bunca yıl ihmal etmişti?

Ye Zhen bebeği kollarında tutarken, Anne Ye'nin hatalarından ders alması gerektiğini düşündü. Oğluna en iyisini vermek için elinden gelenin en iyisini yapmak zorundaydı. Sağlıklı bir çevrede büyümesini ve geçmişin gölgesinde yaşamamasını istiyordu.

“Ye Zhen” trajedisi çocuğunda devam ettirilemedi.

"Bu, uğruna hayatımı riske attığım bebek. Onu sevmek ve korumak için elimden geleni yapacağım. En ufak bir zarar görmesine izin vermeyeceğim. ”

Bu sözleri duyan Anne Ye bir an için garip göründü ama çabucak iyileşti. Kundağa sarılmış bebeğe bakarak sakince gülümsedi ve “Hamilelik döneminde annen geçmişi çok düşündü. İnsanlar yaşlandıkça daha çok düşünürler. Geçmişte bu şeyler, onları düşündüm. Annen geçmişte yaptığımın yanlış ve haksız olduğunu biliyordu. Ne yazık ki bunu anlamak bugüne kadar sürdü. ”

Sanki Ye Ana gelmiş ve Ye Zhen ile iyi bir ilişki kurmak istiyormuş gibi geliyordu.

Anne Lu, Anne Ye'nin küçük kızına yönelik önyargısından çok memnun olmasa da, Anne Ye gerçekten gelip Ye Zhen'i önemsemeye başlasaydı yine de iyi olurdu.

“Zhenzhen ah, az önce bebeğin sırtında kızarıklık gördüm. Bebeği bana ver. Onu doktora götürmek ve kızarıklık hakkında soru sormak istiyorum. ”

Ye Zhen, Lu Anne'nin anne babasıyla yalnız konuşması için kendisine alan verdiğini anlamıştı. Bebeği ona verdi.

Bebeği tutan Anne Lu, çıkarken Lu Beichuan'ı hastane odasından çıkardı.