Kötü Adamın Çocuğuna Hamileyim REENKARNE

136. bölüm

Asılı kalpleri nihayet sorunsuz bir şekilde indi.

Yaşlı Usta Lu'yu desteklemek için elini uzatan yaşlı uşak, gözlerinde yaşlarla gülümsedi. "Yaşlı Usta Lu, sonunda endişelenmeyi bırakabilirsin, değil mi? Anne ve bebek güvende ve sağlıklı!”

"Sağ salim! İyi çok iyi!" Yaşlı Usta Lu sevinçle boğulmuştu. Gözlerinin kenarlarında yaşlar vardı. "İyi, bu çok iyi" diye mırıldanmaya devam ederken sendeleyerek ayağa kalktı. . . ”

Bayan Lu'nun elleri dua edercesine birbirine kenetlenmişti. Göklere teşekkür ederken gözlerinde yaşlar belirdi.

Bebekle birlikte bir hemşire çıktı.Lu Hanıma gülümseyerek  ve Yaşlı Usta Lu, "Tebrikler, anne ve bebek sağ salim!" dedi.

Lu Beichuan daha sonra doğum odasından çıktı. Yüzü ölümcül derecede solgundu.

Hemşire bebekle birlikte ortaya çıkar çıkmaz,Hanım Lu ve Yaşlı Usta Lu aynı anda öne çıktılar. Kundaklanmış giysilere sarılmış uyuyan bebeğe baktılar. Gözleri sevgi ve şefkatle doluydu.

“Beichuan'ın çocuğu kesinlikle onun peşinden gidiyor. Tam olarak ona benziyor” Yaşlı Usta Lu, bebeği alay ederken gülümsüyordu. "Küçük torunum, ben senin büyük büyükbabanım. Gözlerini aç ve büyük büyükbabaya bak. ”

“Baba, şu bebeğe bak. Gözleri, burnu, küçük ağzı, doğduğu zamanki Beichuan'a benziyor. Nasıl . . . Bebek kaç kilo?"

Yeni doğmuş bir bebeğin cildi ve yüzü hala kırışık ve buruşuktu. Yeni doğan bebekler daha gözlerini bile açamazlardı. Nasıl olur da bir yetişkinle aynı görünebilirdi?

Hemşire gülümsedi. "Yaşlı Usta Lu, Bayan. Lu, bebek 6 pound 7 ons. O çok sağlıklı. ”

Bayan Lu'nun bakışları bebeğe takıldı, ama bebeği hemşireden almak için hareket etmedi. Bebek çok küçük ve kırılgandı. Bu porselen gibi bebeğe tek dokunuşta kırılma korkusuyla dokunmaya bile cesaret edemedi.

“Bebeği yeni doğan kreşe götüreceğim. Hangi aile üyesi benimle gelebilir?”

Lu Beichuan alçak sesle, "Anne, önce yeni doğan kreşe git. Ye Zhen'in çıkmasını burada bekleyeceğim. ”

Bayan Lu defalarca başını salladı ve hemşireyi yeni doğan kreşe kadar körü körüne takip etti.

Lu Beichuan doğum odasının dışında sabırla beklemeye devam etti.

Ye Zhen'in bir hemşire tarafından dışarı çıkarılması neredeyse yarım saat sürdü.

Lu Beichuan başını eğdi ve Ye Zhen'in nemli saçlarını okşadı. Alnını nazikçe öptü ve fısıldadı, “Teşekkür ederim, gerçekten çok çalıştın. ”

***

Beş saatlik çalışmanın ardından Ye Zhen'in şu anda parmağını kaldıracak gücü bile yoktu. Doğumdan hemen sonra bebeğini görmeden uykulu uykuya daldı.

Yorgun bir şekilde uyandığında, ne kadar süredir uyuduğunu bilmiyordu. Yine de vücudu güzel ve temiz hissediyordu. O uyurken birinin onu yardımcı bir şekilde silmiş olduğu açıktı.

Başını çevirir çevirmez birinin bakışlarıyla karşılaştı.

"Uyandın mı? Herhangi bir yerinizde kendinizi rahatsız hissediyor musunuz?”

Ye Zhen kendi durumunu düşünecek havada değildi. Hemen "Bebek nerede?" diye sordu.

Bayan Lu. Bebeği tutan  öne çıktı ve bebeği Ye Zhen'e getirdi. Bayan Lu, “Bebek burada! Ye Zhen, merak etme. Bebek 6 pound ve 7 ons. Sağlıklı bir kilo. ”

Ye Zhen yorgun gözlerini zorla açık tuttu. Kırmızı ve buruşuk bebeğe bakmak için başını kaldırmak için çok çaba sarf etti.

Bebek çok usluydu ve büyükannesinin kollarında huzur içinde uyuyordu. Anne Ye'nin kollarında çok küçük görünüyordu. Yüzü bir avuçtan biraz daha büyüktü. Buna rağmen, Ye Zhen o küçük demeti gördüğünde gözyaşlarına boğuldu.

Bu, doğumuna kadar taşıdığı ve zahmetli bir şekilde doğurduğu bebekti. Vücudu, vücudundan düşen etti. Sonunda onu doğurmadan önce o ameliyat masasında yatarken ölümün kapısından tekrar tekrar geçmeye çok yaklaşmıştı. O onun en değerli hazinesiydi. Onu korumak için hayatını değiştirmeye değerdi.

Kötü adamlar, kötü son?

Bunların hiçbiri Ye Zhen için artık önemli değildi.

Biri bebeğine zarar vermeye cüret ederse, bunun bedelini o kişiye ödetirdi!

Fakat . . .

Bir süre sonra Ye Zhen daha fazla dayanamadı. Bebeğine bakarken gözyaşlarına boğuldu.

Doğurmak için bu kadar uğraştığı bebek neden bu kadar çirkindi?