Kötü Adamın Çocuğuna Hamileyim REENKARNE

139. bölüm

Bu kızı, uzun zaman önce anlaşılmaz ve çekingen olmayı bırakmıştı. İnce ve zarif kızının akıllı ve mantıklı hale geldiğini görebiliyordu. Kendi düşünceleri vardı ve onlara karşı şüphe duymaya başlamıştı.

Peder Ye bunun geçmişte Ye Zhen'i ihmal etmelerinden kaynaklandığını biliyordu. Ne ekerlerse onu biçiyorlardı. Suç başkasına yüklenemezdi.

Ve böylece, Lu Beichuan'ın çağrısını aldıktan sonra, karısını defalarca Ye Zhen'in önünde daha dikkatli olmaya çağırdı. Seçkin kızlarına geçmişte olduğu gibi davranamadılar. Onunla ilişkilerini düzeltebilselerdi, yapmaları gerekirdi. Ye Zhen onların tekliflerini kabul etmezse, onunla ilişkilerini kötüleştirmemek için ellerinden geleni yapmaları gerekirdi.

Ye ebeveynleri hastane odasına geldi. Yanlarında pahalı takviyeler getirmişlerdi. Ye Zhen'in oturmak için bir hamle yaptığını gören Peder Ye aceleyle elindeki şeyi bıraktı ve "Daha yeni doğurdun. Yat . ”

Ye Zhen gülümsedi. Oturmak için kendini zorlamadı.

"Ah, seni çocuk, gerçekten. . . Doğum yapmak çok büyük bir mesele. Neden bize önceden haber vermedin? Beichuan beni aramamış olsaydı, senin zaten doğum yaptığını bilemezdim. Sadece yarın hastaneye doğum tarihini beklemek için gideceğini biliyordum. Annen ve ben birçok takviye hazırladık ve getirdik. Doğuma başlamadan önce hastaneye gelip size bu takviyeleri vermek istedik. Aniden doğuracağın kimin aklına gelirdi. Daha yeni doğurdun. Nasılsın? İyi gitti mi?"

“Eh, göz korkutucu bir deneyimdi, ama şimdi iyiyim. ”

"Bu iyi . Annen seni ve ablanı doğurduğunda neredeyse ölesiye korktum. Şans eseri kötü bir şey olmadı. ”

Peder Ye kenara oturdu ve uzun bir süre Ye Zhen ile tek taraflı sohbet etti. Ancak, Anne Ye sessizce Ye Zhen'in ölümcül solgun yüzüne baktı.

O yabancılaşma engelini aşamadı ve Ye Zhen ile yakın olamadı.

Peder Ye, bebeği bayan Lu'nun kolları ve bir göz atmak için gitti. Doğrudan gözünün içine bakarak, daha fazla saçmalık söyledi. "Bu benim torunum değil mi? Bu bebek Beichuan'a çok benziyor. O gözler, burun ve ağızla, bu küçük adam büyüdüğünde kesinlikle yakışıklı bir adam olacak. ”

İlginçtir ki, Peder Ye bu sözleri söyledikten hemen sonra, uslu bebek süt şişesini emmeyi bıraktı, başını yana eğdi ve ciğerlerinin tepesinde ağladı.

Anne Lu hızla şişeyi bıraktı ve onu ikna etmeye çalışırken bebeğin sırtını hafifçe okşadı.

"Şimdi ne var? Neden yine ağlıyor?”

"Anne, çocuğu bana ver. ”

Anne Lu, ağlayan bebeği aceleyle Ye Zhen'e verdi.

Ye Zhen bebeği nazikçe ikna etti. Anne Lu'nun ikna etmelerini dinlemeyen bebek yavaş yavaş ağlamayı kesti. Gözlerini hafifçe açtı ve Ye Zhen'in yönüne baktı.

Peder Ye rahatlayarak içini çekti. Suçlu bir şekilde gülümsedi ve "Bu bebek annesini gerçekten seviyor. ”

"Bu bebek Zhenzhen'in zorlu çalışmasının sonucu. Annesi değilse, başka kimi sevmeli?” Anne Lu'nun bakışları Anne Ye'deydi. "Bayan . Evet, ikizlere hamileydin. Onları doğurmak muhtemelen kolay olmadı, değil mi?

Anne Ye kendini gülümsemeye zorladı. “Eh, yirmi yılı aşkın bir süre önce hastanedeki koşullar pek iyi değildi. Qingqing'i doğurmak sorun değildi. Ama Ye Zhen'in doğum pozisyonu doğru değildi ve sorunlar vardı. Tamam bitti. Hepsi geçmişte kaldı. ”

Anne Ye konuya sadece hafifçe değindi ve durumun ayrıntılarını açıklamadı. Bu anıları hatırlamak istemediği açıktı.

Ölümün kapısına bu kadar yaklaştığı anıları hiç hatırlamak istemedi.

Ye Zhen bebeği tuttu ve hafifçe "Bu, uğruna hayatımı riske attığım bebek. Onu sevmek ve korumak için elimden geleni yapacağım. En ufak bir zarar görmesine izin vermeyeceğim. ”

Bütün annelerin doğuştan çocuklarını sevmediğini çok iyi anladı.

Sevmek ya da sevmemek anneye kalmış.

Ancak Ye Zhen'in kabul edemediği şey, bir annenin çocuğuna yabancılaşması ve tüm suçu çocuğuna yüklemesiydi çünkü o neredeyse ameliyat masasında ölüyordu.

bu adil değildi