Kötü Adamın Çocuğuna Hamileyim REENKARNE

84. bölüm

Lu Beichuan tarafından odadan çıkma emri verilen korumalar geri döndü. İçlerinden biri bir kutu getirdi ve Lu Beichuan'a verdi.

Lu Beichuan kutuyu açtı ve sessizce Ye Zhen'in önünde diz çöktü.

Ye Zhen'in kalbi bir vuruş atladı. Hızla ayağa kalktı ama Lu Beichuan baldırını tuttu ve onu durdurdu.

Ye Zhen: !!!

"Üzgünüm . Yeterince dikkatli düşünmedim. Planlarım hakkında seninle önceden konuşmalıydım. Merak etme . Gelecekte, bir şey olursa, seninle önceden tartışırım. ” Ye Zhen'in yüksek topuklu çizmelerinden birini çıkardı ve yerine düz bir çizme koydu. “Ama şu anda hamilesin. Seyahat ederken yiyecek ve içeceklerinize dikkat etmeli ve böyle soğuk bir günde topuklu çizme giymemelisiniz. ”

Lu Beichuan yeni botlardan birini giymeyi bitirdikten sonra baldırını bıraktı. Ye Zhen hemen ayaklarını uzaklaştırdı. Lu Beichuan'ın avucu baldırına dokunduğunda, elinin sıcaklığının birkaç derece arttığını hissetti. Şimdi bile, kalıcı bir yanma hissi hissetti.

Ye Zhen aceleyle eğildi ve diğer yüksek topuklu çizmesini kalan düz çizmeyle değiştirdi.

Lu Beichuan ayağa kalktı. Kolunu omzuna atarak onu odadan dışarı çıkardı.

"Beni nereye götürüyorsunuz?"

"Düğün daha bitmedi. Bugünün böyle biteceğini düşünemezsin, değil mi?

Ye Zhen ikiyüzlü ablasını ve bencil ve önyargılı anne babasını düğünde görmek zorunda olduğunu düşünür düşünmez üzüldü.

Sanki Ye Zhen'in endişelerini anlayabiliyormuş gibi, "Endişelenme. Her şeyi bana bırakabilirsin. ”

Bazen kadere boyun eğmek rahattı ama bu, kaygısız, sınırsız bir hayattan vazgeçmek anlamına geliyordu.

Bu tür bir yaşam onun ulaşamayacağı bir yerde olduğundan, Ye Zhen sadece kendini rahat hayatından zevk almaya ikna etmeye çalışabilirdi.

Oturma odasından çıktıklarında, diğer taraftaki bir köşeden başka bir koruma geldi ve anlamlı bir şekilde Lu Beichuan'a baktı. Lu Beichuan hemen anladı.

"Önce git arabada beni bekle. Yakında orada olacağım . ”

Ye Zhen cevap veremeden Lu Beichuan'ın uzak bir koridora doğru yürüdüğünü gördü.

***

Uzak bir odada, Lu Beichuan Lin Zhan'a bakıyordu. Lin Zhan yerde yatıyordu ama gözleri hala vahşi bir canavarın gözlerine benziyordu.

Lin Zhan'ı gerçekten sevmiyordu. Sadece onu ve Ye Zhen'i havaalanında sarılırken görmüş olduğu için değildi. Çünkü o Lin Zhan çok tehlikeliydi. Kendisi ve Lin Zhan'ın aynı kumaştan kesilmiş insanlar olduğunu çok iyi biliyordu. Yakalanabilecek bir fırsat olduğu sürece, saman gibi önemsiz de olsa, ikisi de tırmanmak için ellerinden geleni yapacaklardı.

Onlar gibi insanlar çok korkutucuydu. Bir anlık dikkatsizlik onlara tırmanma ve zorlu bir rakip olma fırsatı verecekti.

Lin Zhan'ın gözlerinin kenarlarından kan damlıyordu, ama yine de Lu Beichuan'a şiddetli bir şekilde bakmak için açık tuttu. Hiçbir şey söylemedi.

Söylemeye değer bir şey yoktu. Herkes keskin sözler söyleyebilir, ancak güçlü bir kişi kelimelerden korkar mı?

Bunun yerine sessizliği sakince bozan Lu Beichuan oldu. “Lin Zhan, neden böyle bir durumda olduğunu biliyor musun?”

"Yanlış kişiyi takip ettin. Lu Shaoren'in nasıl bir insan olduğunu çocukken bile bilmeliydin. Onunla Lu ailesine dönmemeliydin. ”

Lu Beichuan'ın gözlerinde kardeş sevgisi yoktu. “Sen olgunlaşmadan önce seni kapıma getirdiği için Lu Shaoren'e teşekkür etmeliyim. Sana tırmanma şansı vermeyeceğim. ”

"Kaderini kabul edip 9'dan 5'e ofis çalışanı olmaya istekliysen ve bir daha benim ve Ye Zhen'in karşısına çıkmazsan, sana hiçbir şey yapmayacağım. ”

Lin Zhan alay etti. "Ya ortaya çıkarsam?"

Lu Beichuan, Ye Zhen'in “ahlaki öğretilerini” düşündü ve yanıtladı, “Asla ayaklanmamanızı sağlamak için elimdeki tüm yasal yolları kullanacağım. ”

Ceketini düzeltti ve soğuk bir şekilde Lin Zhan'a baktı. "Şimdi bana mutlu bir evlilik dileyebilirsin. ”

Lin Zhan yumruklarını ve çenesini sıktı. “Lu Beichuan!”

Lu Beichuan, Lin Zhan'ın figürüne sanki önemsiz bir insanmış gibi baktı ve dışarı çıktı.