Chapter 8.2

1.6K 161 1
                                    

အခန်း ၈ ရွှေအမှုဟောင်း (အပိုင်း ၂)

ပြန်လာပြီလားဟ??!!!!

ကုယွင်က မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး သူမစိတ်ထဲကနေ တွေးလိုက်ကာ တုန့်ဆိုင်းမနေတော့ဘဲ ကုတင်ကြီးဆီသို့ ပြန်ပြေးသွားလိုက်သည်။ သူမ အိပ်ယာပေါ်လှဲချပြီးသည်နှင့် တံခါးက ကျယ်လောင်စွာ တွန်းဖွင့်ခံလိုက်ရသည်။

"မြန်မြန် ဘာကြည့်စမ်း၊ သူ(မ) ဘာဖြစ်နေတာလဲ" စုယွိ၏ မိုးခြိမ်းသံလို အသံကြီး ထွက်ပေါ်လာသည်။

အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက်၊ ကုယွင်က သူမ၏ လက်ကောက်ဝတ်ပေါ်သို့ လက်တစ်ဖက်ရောက်လာတာကို ခံစားလိုက်ရသည်။ အချိန်အတော်ကြာတဲ့အထိ ထိုသမားတော်က မရှင်းပြနိုင်သေးတာကြောင့် စုယွိက မျက်ခုံးများက ပိုမို ရှုံ့တွလာကာ မမေးဘဲ မနေနိုင်တော့ပေ "သူ(မ) ဘယ်လိုနေသေးလဲ"

သမားတော်က ဇဝေဇဝါဖြင့် "သခင်မ မေ့မြောနေတာ ဘယ်လောက်ကြာနေပြီလဲ"

"နှစ်ရက်ရှိပြီ၊ ဒီကြားထဲမှာ ရေတောင် မသောက်ရသေးဘူး" အဲ့တာကြောင့် သူ ဘယ်လောက် စိတ်ပူနေတယ်ဆိုတာကို အတိအကျတောင် မပြောနိုင်တော့ဘူး။

သမားတော်က သူ့လက်ကို ဖြည်းညင်းစွာ ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်ပြီး စုယွိကို ဦးညွှတ်ကာ ပြန်ပြောလိုက်သည်။ "အခု သခင်မရဲ့ သွေးခုန်နှုန်းက သန်မာနေသေးတယ်၊ အစာနဲ့ ရေမရဘဲ နှစ်ရက်ကြာ အစာငတ်နေတဲ့ သာမန်လူတွေရဲ့ သွေးခုန်နှုန်းနဲ့ လုံးဝမတူဘူး။ ဒီရောဂါက နည်းနည်းတော့ ထူးဆန်းတယ်လို့ မြင်တယ်။ လောလောဆယ်တော့ ဆုံးဖြတ်ချက် မချဝံ့ပါဘူး၊ ကျေးဇူးပြုပြီး အနီးကပ်ကြည့်ခွင့်ပေးပါ"

သူလည်း ဒီရောဂါမျိုးကို တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးပါဘူး။

ကုယွင်က စိတ်ထဲကနေ မချိပြုံးသာ ပြုံးနိုင်တော့သည်။ ဘယ်သူက သွေးခုန်နှုန်း သန်မာနေချင်မလဲဟ!!! ငါ အမြန်ပြေးလာခဲ့ရလို့ တစ်ခဏလေးအတွင်း ပြန်မထိန်းချုပ်နိုင်သေးတာဟဲ့။

ထိုသမားတော် ပြောတာကိုကြားတော့ စုယွိက ဒေါသတွေနဲ့ ပြည့်နှက်သွားပြီး "မင်းက ငါရဲ့အချိန်တွေကို ဖြုန်းနေတာပဲ၊ မင်း အဖြေထုတ်နိုင်တဲ့အချိန်ရောက်ရင် လူနာက ငတ်ပြီး သေနေလောက်ပြီ၊ ထွက်သွားတော့!"

စစ်ဘက်ဆိုင်ရာတိုင်ပင်ခံ မျိုးဆက်များDove le storie prendono vita. Scoprilo ora